7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Dütdüdüdü, dütdüdüdü... Quşun nəğməsinə valeh olub hər şeyi unudan
Nərgiz arxasında bir hənirti duydu, cəld geri döndü. Zeynəb şaqqıldayıb güldü:
- Olmadı, səni yamanca qorxudacaqdım. Bəs niyə təkcə gedirsən - Nə
bilim, elə belə... Bes sən özün niyə burayla gedirsən - Kənddən çıxanda
taxılların arasında bir qaraltı gördüm, yerişindən tanıyıb dalınca düşdüm. Dedim,
bu saat gedib o qızı götürüb qaçacam.
Nərgiz müəllimə qızardı. Zeynəb zarafatının yerinə düşmədiyini duyub
susdu. Bayaqkı quş yenə oxumağa başladı.
- Nə gözəl oxuyur! Bu hansı quşdur
Zeynəb söhbətin dəyişdiyinə sevindi:
- Heç bilirsən o nə deyir
- Quş nə deyəcək ki
- Yox, o, quş deyil, gəlindir. Özü də deyirlər, gözəl bir gəlin olub. Elə bir
gəlin ki, su sonası kimi, bir qənir üzünə baxmaq olmurmuş.
- Bəs sonra nə olub
- Sonra gördüyün kimi, həmin gəlin quşa dönüb çöllərdə oxuyur.
Nərgiz müəllimə maraqla Zeynəbin üzünə baxdı, nə isə soruşmaq istədi.
Ancaq quş yenə oxumağa başladı.
- Bir qulaq as, lap aydınca deyir.
- Axı nə deyir
- Eşitmirsən Taxçada, boxçada, taxçada, boxçada...
Quş pırıltı ilə uçub getdi, səsi taxılların ortasından gəldi. Zeynəb dərindən
köksünü ötürdü.
- Bu, uzun nağıldır. Deyilənə görə, bu quş cavan bir gəlin imiş. Əri
yaman əzazil imiş. Yazıq gəlinin günü qaraymış. Bir gün əri ona bıçaq verir ki,
saxla. Gəlin saxlayır. Kişi hər axşam evə gələndə bıçağı istəyirmiş. Bir dəfə
axşamüstü ərinin evə qayıtdığını görüb tez bıçağı axtarır. Amma tapa bilmir. Nə
qədər çalışırsa, yadına düşmür ki, haraya qoyub. Gəlin lap özünü itirir. Bilir ki,
əri gələn kimi bıçağı soruşacaq, tapmayanda salacaq təpiyinin altına. Əlacı
kəsilən gəlin allaha yalvarır ki, məni bu zülmdən qurtar, bir quşa döndər, bu
xarabadan uçum gedim. Arzusu yerinə yetir. Gəlin quşa dönüb çəmənlərə uçur.
Nərgiz müəllimə bir uşaq sadəlövhlüyü ilə sevinib dərindən nəfəs aldı.
- Nə yaxşı olub.
141