7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
İlyas dözmədi. Küncdən çıxıb irəli gəlmək istədi. Amma Süleyman gözünü
ağardıb onu yerində oturtdu. Deyəsən Rəşid heç onu görmürdü.
- Fikrin nədir
- Elə bu gecə qızı onun əlindən alacam.
- Araya qan düşməyindən qorxmursan
- Nədən qorxacam Dalımda dağ kimi dayanıbsan.
Qaçaq Süleyman papağını çıxardıb dizinin üstünə qoydu. Fikirli-fikirli başını
ovxaladı. Ortalığa çökən sükut xeyli çəkdi. Birdən onun qaqqıltısı divarda
şaqqıldadı. Rəşid də ona qoşuldu, Gözləri yaşarıncaya qədor güluşdülər.
- Ağzıyın dadını yaman bilirsən ha.
- Bə nə. Gərək bu gəda-güdələrın anasını ağladasan.
- Bə qorxmursan
- Nədən
- Xam qızla yatmaqdan.
- Arxayın ol, hələ canim suludu.
İlyas küncdəcə dayanıb söhbətin hayana səmt alacağını gözləyirdi. Dişi
bağırsaqlarını kəssə də susurdu. Başina nə iş gələcəyini bilmirdi. Bircə onu hiss
edirdi ki, Qaçaq Süleymanın səsi titrəyir, qaşları çatılır və üzünün tükləri biz-biz
olur.
Süleyman papağını başına qoydu. Ayaqlarını taxtdan sallayıb oturdu.
Əvvəlcə peçin yanında quruyan çəkmələrini geyindi, sonra ayağa qalxıb
kürkünü, onaçılanı belinə bağladı, qamçısını əlinə aldı. Rəşidin çaşdığını görüb
dilləndi:
- Dur gedək. - Onlar qapıya yaxınlaşdılar. Qaçaq Süleyman Rəşidi
qabağa salıb geri dondü. - Komsomol, sən də dur. Rəşid qanrılıb İlyasa baxmaq
istədi, ancaq Süleyman itələyib onu bayıra çıxartdı.
Hava ayazımışdı. Gün işıldasa da soyuq idi. Meşəyə, talalara sərilmiş qar
adamın gözünü qamaşdırırdı.
- Atları bəri çəkin!
Qaçaqlar bir göz qırpımında tövlədə saxladıqları yəhərli-yüyənli atları
gətirdilər. Qaçaq Süleyman ayağını üzəngiyə qoyan kimi sıçrayıb atın belinə
qalxdı. O bıriləri də atlandılar. Yalnız bu zaman İlyas özünü itirdi. Buraya
gəldiyinə peşman oldu, özünü danladı.
379