7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Kəsəmənli başını qaldırıb onları süzdü və işarə ilə milisionerləri başa saldı ki,
çıxıb bayırda dayansınlar.
Qapı örtüldükdən sonra diqqətlə Çoban Kərəməlini başdan ayağa süzdü.
Onun yumru sifətini tük basmışdı. Gözünün altında və alnında qara ləkələr var
idi. Yumruq və şapalaq yerinə oxşayırdı. Görünür, yazığı əməllicə döymüşdülər.
Rəng-rufu da qaçmışdı. Əynində yamaqlı boz çuxa var idi. Amma qəddiqamətini
əyməmişdi.
Kəsəmənlinin mizin üstündə yumruqları düyünləndi və az qaldı dırnaqları
ovcunu doğrasın.
- Yaxın gəl, bala, stul çək otur.
Kərəməli bir şey anlamadı və elə zənn etdi ki, qulağı səsə düşüb. O buraya
gətiriləndə gözləyirdi ki, qamçının altına salınıb döyüləcək, ağız-burnunun qanı
bir-birinə qatılacaqdı.
Onun çaşdığını göran Kəsəmənlinin səsi bir az da yumşaldı.
- Niyə dayanmısan, stul çək otur.
Kərəməli bir azca cəsarətləndi, hürkək addımlarla yazı masasına yaxınlaşıb
stulda əyləşdi.
Kəsəmənli ayağa durub otaqda xeyli gəzindi və birdən Kərəməlinin arxasında
dayandı:
- De görüm, nə qələt qarışdırıbsan
Kərəməli geri çevrildi və altdan yuxarı Kəsəmənlinin qan sağılmış zəhmli
gözlərinə baxdı.
- Kabı dayı, siz məni bir "Gepo" kimi danışdırırsınız, yoxsa Kabı dayı
kimi Mən sizə necə cavab verim
Kəsəmənlinin dodaqları astaca qaçdı və o keçib yerində əyləşdi.
- Mən səni Kabi dayı kimi danışdırıram, qorxma, ürəyini aç.
Kərəməli dərindən nəfəs alıb rahatlandı.
- Yaylaqda qaçaqlara çörək aparmışam.
- Kimə
- Halay bəyə.
- Kimə Halay bəylə sənin nə işin, a bala
- Kabı dayı, o elə yaxşı adamdı ki, onun yolunda adam ölümə də gedər. O
məno elə yaxşılıq eləyib ki, özüm də, balalarım da ona ömrümüz boyu
borcluyuq.
Kabı kişi Kərəməlinin həyəcandan titrəyən əllərinə, səyriyən dodaqlarına
baxdı:
- Mən yenə soruşuram; sənin Halay bəylə nə işin
265