7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Hümmət kişi, çıx ikinci mərtəbənin eyvanına, bir yaxşı "Səhər havası" çal,
qoy camaat yığışıb gəlsin.
Zurnaçı Hümmət dərhal eyvana qalxdı, üzünü səhər şəfəqlərinə qərq olmuş
üfuqə tutdu və özünün dərdini, kədərini də "Səhər havası"na qatıb, kəndi haraya
çağırdı...
Məktəbin həyətində tərpənməyə yer yox idi. Bütün kənd camaatı -
başıpapaqlı kişilər, oğlanlar, qımqımlı-zümzüməli qız-gəlinlər axın-axın gəlib
meydana toplaşmışdılar. Bayaqdan özünü yalqız hiss edən və hardasa qüssələnib
kədərlənən Uçitel cənazənin yuxarı tərəfinə keçdi. Camaatın tam sakitləşməyini
gözlədi, sonra astadan sözə başladı.
- Baş Mollamız "Kamsomolu məsciddən götürməzlər" dedi. "Onun üstündə
Quran oxumaq günahdı. Gedin, necə istəyirsiniz, elə də dəfn edin". Mən də sizi
köməyə çağırdım. Mürsəl müəllim böyük arzularla yaşayırdı. O, həyata yenicə
atılmışdı. O özünü unudan insanlardan idi. O istəyirdi ki, kəndimizdə yeni
məktəb, yeni klub tikilsin. O istəyirdi ki, kəndimizin qımqımılı-zümzüməli
övladlarının sorağı uzaqlardan gəlsin. Bu həmin Mürsəl müəllim idi ki, bu
tərəfdə ilk dəfə teatr göstərdi. Teatrın nə olduğunu sizə başa saldı. O çox işlər
görmək istəyirdi, amma imkan vermədilər.
Uçitel əllərində bənövşə dəstələri boyunlarını büküb duran uşaqlara üzünü
çevirdi:
- Yaxın gəlin, əlinizdəki çiçəkləri, bənövşələri müəlliminizin cənazəsinin
üstünə səpin və onu, onun dediklərini heç vaxt unutmayın.
Cənazəni qaldırdılar. Kəndlilərdən biri Uçitelə yaxınlaşdı.
- Narahat olmayın, siz qəbristanlıqdan qayıdanacan hər şey hazır olacaq.
Müsəlman deyilikmi.
- Müsəlmanıq. Ölümüzü müsəlman qaydası ilə basdıracağıq. Üç də
verəcəyik, yeddi də, qırx da.
Uçitel cənazənin qabağına keçdi. Üzünü çaşıb qalmış Hümmətə çevirdi.
- Ay usta, cəngi çal.
Hümmət qabağa düşüb zildən cəngi çaldı. Camaat ömürlərində ilk dəfə belə
şey gördüklərinə və heç nə başa düşməmələrinə baxmayaraq sakitcə cənazənin
ardınca hərəkətə başladı. Elə bil bütöv kənd yerindən tərpəndi.
305