7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Zeynəb içəri girdi, şalını başına örtüb bayıra çıxdı. Çəpori ayaqlayıb qonşu
həyətə keçdi, Tükəzban xalanı çağırdı. Arvad eyvanda göründü.
- İmran evdədirmi
- Yox, səhərdən getdiyidir. İdarədə olar. Neyləyirdin
- İşim var.
- Gəl otur, indicə gələr, şər qarışır.
- Yox, Tükəzban xala, gözləyə bilmərəm.
O, dönüb aralandı.
Qaranlıq düşürdü. Qapı-bacalarda qaraltılar çoxalırdı. Baltalar taqqildayır,
dallarında səbətlə saman gətirən uşaqlar tövlələrə yaxinlaşırdılar. Arvadlar
buzovu əmizdirdikdən sonra çəkib mıxa bağlayır, südü evə qoyub qayıdır və
qarın üstündə ot yeyən inəkləri haylayıb dama salırdilar. Bəzi qapılarda itlər yal
üstündə boğuşurdu. Yavaş-yavaş sazaq başlayır, göy üzündə təkəmseyrək ulduz
görünürdü. Dərsdən qayıdan uşaqlar tələsir, özlərini evə salmağa çalışırdılar.
Onların bəziləri soyuqdan büzüşür, bəziləri də papaqlarınin qulaqları atıla-atıla
qaçırdılar. Pəncərələrdə titrəyən işıqlar çoxalır, bacalardan çıxan tüstü axşam
toranlığına qarışıb yox olurdu.
Zeynəb heç nəyə fikir vermədən irəliləyir, öz-özünə Kosaoğlunu asıb-kəsirdi:
"Gərək elə hamı Kosaoğlunun qohumu olsun Kolxozun xeyir-şərində biz də
iştirak etsək dünya dağılmaz ki! Elə gərək hər şeyi qamarlayıb özləri götürsün
Kənd onların adına ha yazılmayıb! Daha bəsdir! Hər şeyi açıb lap gözünün içinə
deyəcəm. İslanmışın yağışdan nə pakı Onsuz da mənə dəli Zeynəb deyirlər".
Zeynəb kolxozun xırman yerinə çatdı. Saman tığlarının yanında kişilər
çənələrini yabaya söykəyib söhbət edirdilər. Onlar saman keşikçisinə nə isə
deyir, o da qışqırırdı ki, olmaz". Başqa vaxt olsaydı Zeynəb bəlkə də dayanıb
söhbət edənlərə salam verər, sinə-sinə tayalara yaxınlaşaraq səbətlərini samanla
doldurub qaçan uşaqlara acıqlanar və keşikçiyə sataşıb "gözlə özünü də səbətə
qoyub apararlar", - deyərdi. Ancaq indi hövsələsi yox idi.
O, xırmandan tələsik keçib idarəyə doğru addımladı. Xəstxananın yanında,
əyninə qara xəz palto geyinmiş Şahnazla rastlaşdı. Onlar sakitcə bir-birini
başdan-ayağa xeyli süzdülər. Şahnaz birdən qəhqəhə çokdi.
- Ay qız, şala nə yaman bürünübsən
- Hamı sənin kimi şuba geyinməz ki, Şahnaz xanım!
53