7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
mədi nə etsin! Qəbristanlığın yanından keçsin, yoxsa dönüb geri qayıtsın,
yuxarıdakı yola düşsün.
Zeynəb yoluna davam etdi.
Qəbristanlıqdan bir qaraltı aralanıb qabaq tərəfdən yola endi. Zeynəb
dayanan kimi qaraltı ona yaxınlaşdı. Zeynəb mıxlanmış kimi yerində qaldı. Onun
boğuq, quyu dibindən gəlirmiş kimi zəif səsi güclə eşidildi:
- Kimsən
Qaraltı Zeynəblə üz-üzə dayandı. Qız onım sifətini görə bilmədi. O, başını
sarımışdı.
- Bayaq fit çalan kim idi.
- Kazım, sənsən Gecə vaxtı goreşən kimi qəbristanlıqda nə gəzirsən,
baş-gözünü niyə sarıyıbsan
- Hələ bir de görüm bayaq fit çalan kim idi
- Harada
- Körpüdən bir az bəridə.
Zeynəb duruxdu. Yarı arxın yanında gözünə dəyən qaraltını yadına saldı.
"Demək, məni qara basmırmış".
- Mən idim.
- Yanında heç kəs yox idi
- Yox.
- Mən elə bildim tək deyilsən, yanında kişi var.
Zeynəb yoluna davam etmək İstədi. Kazım onun qabağını kəsdi.
- Dayan, sənnən işim var.
Kazımın səsi daha da xırıldadı. Zeynəb ehtiyatlanmağa başladı. Sarsaq-sarsaq
danışma. Rədd ol yoldan, allah batırmış!
Kazım qızın qolundan yapışdı. Zeynəbin ürəyi elə döyündü ki, az qaldı
sinəsini partlatsın. O ancaq indi gecəyə qaldığına, vaxtında qızlarla çıxıb
getmədiyinə heyifsiləndi. Döyükə-döyükə ətrafa boylandi. Qaranlıqda heykəl
kimi dayanan lal qəbir daşlarından başqa heç nə görünmürdü. Yağış damlaları
yavaş-yavaş artır, otları, ağacların yarpaqlarını şıqqıldadırdı. Bir az əvvəl səssəsə
verən gecə böcəkləri də susmuşdular. Zeynəb tək və köməksiz olduğunu
duydusa da, özünü topladı:
- Qolumu burax, axmaq!
- Çığır-bağır salma.
- Çəkil deyirəm!
- Dilini yığ. Yoxsa bu saat bağırsağını ayaqlarına dolayaram.
209