7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
arxın kənarında oturub kitab oxuyur, səhərlər isə dəsmal, sabun götürüb
yuyunmağa gedirdilər. Arabir zarafatlaşıb bir-birinin üstünə su atanlar da olurdu.
Məktəb direktoru qızları şəhərə az-az buraxırdı. Dörd divar arasında darıxan
qızlar, pəncərələrdən küçəyə çıxır, pencəklərini çiyinlərinə salıb qapı ağzında
dayanırdılar. Hörüklərini döşlərinin üstündən qabağa sallayan bu qızlar əllərini
qoyunlarına qoyub elə məlul-məlul dayanırdılar ki, baxanda adamın onlara
yazığı gəlirdi.
Şahnaz bu məktəbdə oxumuşdu. İlk günlərdə özünü sakit aparmağa çalışan
Şahnaz, az sonra həmişəki adətini əlinə aldı. Tez-tez güzgü qabağında dayanıb
özünə sığal verdi. Yoldaşlarının bəziləri onun saçını, başqaları qaş-gözünü tərifə
başladılar. Şahnaz özü də yavaş-yavaş hiss etdi ki, gözəldir, pəncərə qabağından
çəkilmədi. Saatlarla dayanıb asfalt yola, məntəqəyə pambıq gətirənlərə, dayanan
maşınlara, bir-biri ilə zarafatlaşan cavanlara baxdı. Çayxanada aşıq oxuyanda o,
pəncərəni açardı. Gözəllərə söz qoşmağı sevən aşığın da gözü ona qulaq asan
qızı almışdı, Hətta bir dəfə Şahnaz aşığın sazı sinəsinə basıb titrək səslə:
Pəncərədən baxan qız,
Sular kimi axan qız,
Məni oda yaxan qız,
Düş bəri, qadan alım.
- deyə oxuduğunu gördü. O dərhal əzilib-büzüldü və pəncərədən geri çəkildi.
"Aşıq, qızı hürkütdün" - deyə cavanlar gülüşdülər.
Günlər keçdi... O, yavaş-yavaş həyətə, küçoyə çıxdı, bəzənib-düzəndi. Dayısı
Kosaoğlu ondan heç nə əsirgəmədi.
Üç-dörd aydan sonra Şahnaz təkcə gözəlliyi ilə deyil, geyimi-kecimi ilə
yoldaşlarından seçildi. O, şəhər cavanlarının gözündən yayınmadı. Hamı tibb
məktəbinə təzə, gözəl bir qız gəldiyini söyləyirdi. Şahnaz küçələri, mağazaları
gəzməyə başladı. O, bir dükandan o birinə girir, satılan şeylərə baxır, qiymət
soruşur, bir sözlə, şəhərin başından vurub ayağından çıxırdı. Kiçik rayon mərkəzi
elə bil ona dar gəlirdi. Bir gündə hər küçəni iki-üç dəfə dolanırdı.
Bir-iki ayın içində hamı onu tanımışdı. Oğlanlar arxasınca baxaraq, baş-başa
verib pıçıldaşır, o isə kəlağayısı yellənə-yellənə gəzib küçələri ətirlə doldururdu.
160