JUAN PLAZAOLAtuen trinkotasuna kontutan hartuz gero. 65Arte estilo bati loturiko demografiaren gertakari hau bereiziki nabarmena gertatzen daArabako erromanikoan, non hiribilduen sorrerek berekin dakarten gurtza egoitzen handiagotzeaestilo berri batetan, protogotikoa deritzanean, bere teknikari esker gainera, gero eta ugariagoakziren eliztarrak hartzeko gai izango zen lekuaren zabalagotzea ekarri zuena. Halaz ere,XII. mendean populazioa oraindik ere nekazaria eta sakabanatua da. Irizpide honek Bizkaiaeta Gipuzkoa, eta Nafarroako zati handi batentzat balio duela uste dugu.Eraikuntza eta estilistika ugaritasunaEraiketa eta estilistika gaietan azpimarratu behar da batez ere ugaritasuna. <strong>Euskal</strong> erromanikoankalifa-artearen, mozarabearen, bizantziarraren, frantses eta iparraldeko erromanikoareneraginak suma daitezke. Baina eragin hauetako bakoitzaren garrantzia desberdina da eta eraiketabakoitzaren kronologia eta geografia kokapenaren arabera modu desberdinean sumatzen da.Irizpide honetatik has gaitezen agian kanpokoak izan ziren maisu handiek izan zuten garrantziaazpimarratzen (Esteban Maisua, Leodegarius, Adelbertus, Iruñeko klaustroko Maisua etaabar.) eta gurtza leku handiak (Leire, Iruñea, Jaka, Lizarra, Gares, Estibalitz, eta abar.) aurrekoorrietan gogoratu ditugunak.Bestalde, eraikuntza eta edergarrietako gai jakin batzuk geografia kokalekuetan, haranetaneta abar. hedatzen direla ziurtatzen da, eragile nagusia gertutasun fisikoa balitz bezalaonartuak izateko garaian. Nafarroan ohikoak dira burualde erdizirkularrak; Araban ere badirahalakoak, baina laukizuzenezko diseinuak ere ikus daitezke. Bizkaian, azkenik, oinazal karratukoabsideak orokorragoak dira. Nafarroan kupulazko estalkiak ez ziren bakanak; Arabanere badira halakoak; Bizkaian berriz ia ez dira agertu ere egiten.Harburuen, mentsulen, kapitelen, arkibolten, atezangoen, tinpanoen eta erlaitzpeen edergarritakoeiburuz, Nafarroan gai figuratibo eta gizatiarrak (Bibliakoak gehientsuenetan) ugaridira; beste eskualdeetakoen kontrastean, non zenbait irudi izugarrien ondoan, landare etaabstraktu gaien estilizazioak eta geometrizazioak nagusi diren.Gertakari hau agian norbaitzuk gure eliza protogotikoetako zistertar espirituak eragindakotzatbezala joko dute; baina, Zisterrak Nafarroan ez bestetan erroak egin ez zituenez,pentsatu nahiago dugu ikonoen gartsutasun honen arrazoia sakonagoa dela eta “Saltus Vasconum-eko”biztanleei zuzen zuzenago dagokiena dela.Beste alde batetik, Jakako artearen talka aipatu behar da, izan ere, bere edergarrietakoxakeztatuak Ebroren hegoaldeko Nafarroaraino iristen dira eta Arabaraino ere sartzen da.Zuzena da eman izan den oharra, Erdi Arotik populazioak, Arabar Lautadan gertatu izanden bezala, ia herri antolaketaren sorrera beretik gora beherarik nozitu ez duen eskualdeetakoeliza eta ermiten trinkotasun berezia kontutan hartu beharrezkoa dela. Bizkaiko Jaurerrianere antzeko zerbait suma liteke, non “ ibar eta hegi artean eta herri eta auzo artean” ia berdineanbanatutako elizak, “erromaniko txikia, Erdi Aroko estetikari emaniko funtsezko laguntza”horren arrazoia nabarian utziko duen azterketa sakon baten gonbidapena egiten ari dira.Kostaldeko probintzietako erromanikoaren apaltasun hori, bere demografia eta komertzialahalbideen mugak ekarritakoa izango zen, barrualdeko hiribilduen aurrean, Nafarroako etaArabako lautadetan barrena Santiago Bidea erabateko nagusitasunez ezarria izan zenetik. 66Aipatu sakan hauetan eraikuntza eta egituretako ezaugarrien elkartasun garbiak, batetikbestera beren langintzako jardunean ibiliko ziren hargin taldeez jartzen gaitu pentsatzen, mendebatzuk beranduago euskal hargin beste belaunaldi batek egingo duen modura, baita Baskoniakomugetatik kanpora ere.Kanpoaldekoen eragin ugaritasunaEragin herrikoi eta endemiko horietaz aparte, guztiz naturala eta edozein herritan ematendena izateaz gainera, zein beste eragin suma daiteke “euskal erromanikoan”? Burgundia etaFrantziako-Uhartearen frantses erromanikoarena oso nabarian jartzen da Nafarroako erromanikoan.182 — EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I
6. EUSKAL ARTEA EUROPARTU ZENEKOABeste batzuk “iparraldeko” eraginak ikusi nahi izan dituzte, Araban bereziki eta baita Nafarroanere, fusteetan, arkiboltatan eta “sarraldi handien artea” deiturikoa iritsi dela dirudienbeste puntu batzuen apaingarrietan ziurtatu litekeena, “erromatarren klasizismoa <strong>–</strong>dio BarrioLozak<strong>–</strong> landareki, gurutzadurak, zesteriak eta abarretako gaiak geometrizatuz eraldatuko duenartea”. Iparraldekoen talkak nabarmena dirudi eta erromaniko artea orokorrean, iturburu desberdinetakokorronteak eta bereziki zeltar mundukoak eta Europako iparraldeko arrazetakoakurtzen diren arrago handi bat bezala deskribatu genuenean baieztatu genuen. Baina baieztapenhori dela eta esan ote liteke eragin horiek bide zuzenetik datozela <strong>Euskal</strong> Herrira, bikingoensarraldien bidetik, adibidez? 67 Honek baino iritzi hobea dirudi, Kosme de Barañanokirizten duen bezala, erromanikoa ez zela <strong>Euskal</strong> Herrira itsasontziz sartu, baizik eta lurretikbarrena eta hego aldetik.• <strong>Euskal</strong> “genius loci” baten zantzuakDena delarik ere, ez da zentzugabekoa <strong>Euskal</strong> Herrian bi mende horietan, espiritu bat beraezagutu litezkeen etengabeko zantzu zenbait begiztatu eta azpimarratzea, horixe baita gukhistoria bihurtu nahi genukeena.Azken batean, orokorrean, erromaniko ikonografiari berezkoa zaion gaiari baldin badagokio,europar artearekin espirituzko elkartasuna da. Lehenago ere arituak gara horretaz,garai horretatik iritsi zaizkigun Birjinak eta Gurutzeak aipatzean. Europak XI-XII. mendeetanerlijio ideal bat bera bizi du. Leku guztietan, historialariek aipatzen dituzten moral gaitznabarmenaz aparte, hautsiezinezko berotasunez bizi zen Kristoren jainkotasuna, Birjina Mariarenamatasun jainkotiarrarenganako fedea, adopzionista heresiaren arrastoen aurrean. Bestalde,betiko kondenamenduari zitzaion beldurra endemikoa zen. Tuterako Kolegio-etxekoEpaiaren Atean, zeinetan fededunek bere arkiboltatan ikus zitzaketen infernuko oinaze finak,Jakako ala Tuestako katedraleko latinezko idazkunak (Oi dives, dives...!), elizako liderrenegitarauari jarraikiz, gizarteko maila guztietan espiritual jarrera berdin baten adierazpide zirenerromanikoaren mendeetan (eta ez Berant Erdi Aroan bakarrik, zeinari buruz Beldurra Sartaldeanlan ezagunean Jean Delumeauk aipatzen duen). Bere gurutzeko heriotzaz kristauarierrukiaren eta jainko barkamenaren ziurtasuna zekarkion Berrerosle baten beharraren sentipenaeta fedea piztearena zen ahalegina. Hauexek ziren erromaniko ertilariek ukitu behar zituztengaiak. Garaiko ikonografia hasiberriari ukitzen dionez, erromaniko arte motak estilistikanbaizik ezin harrapatuzkoak dira; eta hor ere, autonomia eta berezitasuna topatzea ez daerraza gertatzen, Frantzia eta Borgoinako zizelari handienak zirenen arte sonatu eta liluragarriaKonpostela aldeko galtzada guztietan zurrustaka sartzen zenean.Gure “genius loci” izan litekeenaren arrasto bat, gure erromanikoaren bereizgarria den edergarriengartsutasuna eta apaingarri geometrizatu ala estilizaturiko naturalarenganakojoera izan daiteke. Egia esan, delako apainketa biluzi, soil eta geometrikoa herrialde askotanberdina da, baina <strong>Euskal</strong> Herrian areagotu egiten dela ere egia da, eta hizkera horri mendeluzeetan lur honetako jendeek gogor eutsi diotela ere, non badirudien koherentea dela geroeuskal arte herrikoia deituko dugunarekin.Gipuzkoari buruz ari zenean Manuel Lekuonak erromanikoaren herrikoi izaera azpimarratuegin zuen. Eta Joxe Migel Barandiaranek arkeologia eta etnologia elkarrengana biltzekozuen joera bidezko horretan, euskal arte herrikoian, antzinako arteak bizirik iraun zuenekoorrialde iradokitzaileak idatzi izan ditu. <strong>Euskal</strong> Herriak unibertsaletik zerbait badutenplastiko gai horiek bereganatu egin ditu, eta mende luzeetan zehar tinkotasun bereziarekineutsi, beste kulturak baino modu sakonago eta zorrotzago batetan islatuko balitu bezala herriberaren nahimen eta sentipenak. 68“<strong>Euskal</strong> herriko arte herrikoiaren gai gehientsuenak <strong>–</strong>idatzi zuen Joxe Migel Barandiaranek<strong>–</strong>artzain eta nekazariei zor zaizkienak dira, edo langintza horien ezaugarrien beharrei erantzutendietenak gutxienik. Artzaina eta nekazaria langintzetan jarduten dira eta hainbat gaierabili behar dute... Hauek eta antzeko herrikoi jatorrizko jarduerek sortu dute arte adierazpenzenbait, nolabait ere oinarrizkoak direnak”.Edergarritarako gaiak. <strong>Euskal</strong> Herrikoi <strong>Artearen</strong> erakusketa batetan, 1930. urtean erakustenziren gauzakiak begiratuz, hara zer dioen: “Hemen ikusten ditugun lan batzuk oso antzinakogaraietako arteari eskua ematen die... Sarritan euskal nekazari etxeetan ate eta leiho zangoetanEUSKAL ARTEAREN HISTORIA I — 183