JUAN PLAZAOLAFiguratiboen artean, maizenik azaltzen direnak, garai hartako zenbait aberek adierazten dituztenakdira: bisonteak, zaldiak, oreinak, elur-oreinak, basahuntzak, uroak eta abar. Ia inon ezda giza irudirik azaltzen.Figuratiboak ez direnen artean ugaritasun handia dago, ia beti nekez ulertzen direnak. Luzerazkolerro soilak, sigi-sagako okerrak, ondulatuak, izar irudizkoak, hiruki itxiak, erronboak, obaloak,laukizkoak, eta abar.Haitzetako arte lanen daten arazoa konpontzeko bide eraginkorrak bilatuz, prehistorialariekarte higikorrarekin harremantzeko ahalbideak azaldu izan dituzte beti, hauek datatzea errazagoabaita, aztarnategiko geruzetan, delako geruza datatu dezaketen beste gai batzuei loturikazaltzen baitira eta ondorioz berauek ere datatu.Haitzetako irudiak aldiz, aztarnategiko geruzetatik aparteko hormetan aurkitzen dira, margotuala grabatu zituzten artistak, Goi-Paleolitiko edozein garaitakoak izan zitezkeelarik. Hortikdator bada arkeologoek eta hauen artean, Henri Breuil ospetsuak, betidanik bi arte moduhauek harremantzeko izan duten interesa. Baina, metodo hau oso eztabaidatua izan da. Bi artejarduera hauen arteko kronologia paraleloak ez du ia inoiz ziurra izateko bermerik eskaintzen.Desberdintasun hau, ziurrenik honegatik emango da, alegia, plastika adierazpen hauen izaera ezdela estetika sen hutsezko emaitza, baizik eta gaurdaino ziurtasunez ezagutzen ez diren arrazoisakonago batzuen ondorioa. Guzti honek pentsarazten du arte higikorraren eta haitzetako artearenhelburuak eta asmoak desberdinak zirela.Aldiak, estiloak eta kronologiaHala ta guztiz ere, arkeologorik ospetsuenak paleolitiko artearen zenbait zatien ezaugarriakzehazten saiatu dira, kronologia prozedura bat finkatzeko balioko zuen moduan. Henri Breuilizan zen sistema bat gauzatzen saiatu zena. Argudio tekniko eta estilistikoetan oinarriturik, biziklotako prozesu bat asmatu zuen, auriñako-perigordiensea eta bestea solutro-madeleine aldia.Egun, prehistoriagileek André Leroi-Gourhan-en irizpidea onartu nahiago izan dute, alegia,“oinarrizkoena ez da beti antzinakoena izaten”, eta orokorrean prehistoriagile ospetsu honekfinkatutako sistema jarraitzen dute. Horretarako ez zen haitzetako arteaz bakarrik baliatu, baitaarte higikorraz ere.Leroi-Gourhan, estiloaren zenbait egituraketa faktore hautatzetik hasi zen; hain zuzen ere,kokatze, konposatze, artikulatze eta animazioan. 1 Segida honi, beste bigarren mailako osagaibatzuk erantsi zizkion. Eta guzti hauez baliaturik, ehunka arte muestren ikerketari aplikatuz eta“ez figuratibo” artearen lehen denboraldi bat ziurtzat hartuz, lau talde edo estilotan zatitu zituen:I. Estiloan (Auriñaciensea, K. a. 30.000-27.000) oso mugatutako segida duena, estilo zakarrekosexu ezaugarrien irudi eta sinboloena.II. Estiloan (Solutrensearen hasieraraino iritsiko litzatekeena, 25.000-18.000) giza eta animaliairuditxo eta arte higikorretan aberatsa den aldia (Isturitzeko kobazuloa); hormetako arteziurraren lehen lanak azaltzen dira, naturalista joerakoak eta estilizazio alderakoak besteak; irudiak,animaliaren lepoa eta bizkarra eta bere espeziea ezagutzeko xehetasunak adierazten dituenmarra guztiz oker baten gainean eginak daude; adar eta adajeak guztiz ertzetaka edo aurrez aurre(“perspective tordue”) adierazten dira, eta behealdera xehetasunak desagertu egiten dira.III. Estiloa (Solutrensea eta Erdi-Madeleine aldia, 17.000-13.000) II. goaren ezaugarri batzukgordetzen ditu, baina teknika landuagoarekin. Zaldiek gorputz luzaska dute (Ekain). Bisonte,zezen eta ahuntzetan aurrealdearen lodiera handiagotu egiten da; hankak oso xehetasunhandikoak dira, apoak eta hatzazkalak ere markatuak, baina normalean motzak dira eta horrekanimaliak altura txikikoak eta lodiera handikoak bezala azaltzen ditu (batzuetan, horregatik hitzegin izan da puztutako animaliez). Adar, adaje eta azkazalak perspektiba desberdinetan azaltzendira, baita “perspective semi-tortuen” ere.IV. Estiloan (Azken-Madeleine aldia, 13.000-9.000) irudien ertza argazkietako errealitatearengertukoa da, zenbait ohizkotasuneki: adar, adaje eta hatzazkalak perspektiba arruntean adieraziakdaude eta irudiak lantzeko moduetan kodifikazioak azaltzen dira eta abar. Gutxi gorabehera, % 78 paleolitiko haitzetako arte lanak aldi honetakoak dira. 218 — EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I
1. BASKONIARIK EZ ZENEAN* * *Leroi-Gourhan-en ustetan, lau estilo hauetako bakoitza aldietan bana daiteke (antzinakoaldi, berri...) eta guztiak, Henri Breuil-ek izendatutako Madeleiniar aldi guztiekin identifitulitezke, gutxi gora beherako modu batetan. Arkeologoak gaur egun Leroin-Gourhanen zatiketamoduari eusten badiote ere, ez zaie kritikarik falta izan. 32. Arte higikorraArte higikorra deitzen diegu leku batetik bestera eraman daitezkeen giza eskuz landutakogauzei. Erliebeko apaingarriekin landutako arte mota hauetan aztarnategi aberatsak, sartaldekoPirinioetako kobazuloetan aurkitzen dira, eta guztien artean Isturitzekoa da nabariena.Ezer baino lehen ohartarazi dezagun piriniar eskualdeko arte higikorrean ia ez dela erlieberikaurkitzen eta eskultura librerik are gutxiago oraindik. Oso gutxi dago eta estetikoki kalitategutxikoa da. Inola ere, Frantziako hegoaldean eta beste eskualdeetan aurkitu diren estatuatxoezagunen <strong>–</strong>“Venus” deiturikorik<strong>–</strong> alerik ere ez da aurkitu.ATXETAKO ESTATUATXOA. Juan Mª Apellaniz irakaslearen arreta merezi izan duen estatuatxobitxi bat Atxetan (Forua, Bizkaian) aurkitutakoa da, zeinaren gainean, paleolitikoko ehiztaribatek katu buru bat landu izan zuen hondar-harri harkoskor bat izan da. 4 Luzeran 15 cm. Ditueta zabaleraz 7. Apellanizek K. a. 10.000 inguruan kokatzen du, eta konturatzen da ertilariak,gauza natural bat irudi bihurtu duela, aurrealdeko eta goiko hausturaren eskubialdeko erdiarentarteko angelua landuz, kopeta, bekokia, garondoa, begi bat... eta ahoa erakutsiz.Azalpen emaileak, honi dagokionez Jorge Oteiza eskulturagilearen “Sadi Zañarturen argazkia”gogorarazten digu. Orain dela urte batzuk, eskulturagile euskaldun honek berak “aurkitzearen”bere teoria bat asmatu zuen. Teoria honetan “arte” bezala izenpetzen da, naturako indargorabeheratsuak sortutako zenbait gauzaki “aurkitu” eta bere edertasuna begiztatzeko estetikasentiberatasuna izatea. Dena delarik ere, esan daiteke Atxetako Madeleine aldiko “katu burua”k,gogora diezagukeela garbitzaile eta laburtzailea den artea, zeinarekin Bracusik bere irudi batzueiforma eman dien; bere “itsas zakurra” ezagunari, adibidez.Zati aipagarriakGRABATU APAINGARRIAK. Piriniar ehiztaria, esan daiteke, plastika librean baino gehiago, grabatuanhasi zela artista izaten. Eta Azken Goi Paleolitiko aldian jada, hitz egin daiteke arte jardueraz,gauzen erabilgarritasun soila zeinu apaingarri batzuez tartekatu eta gainditu dituztela ikustean.Honetan, zenbait alderdi desberdin aipa daiteke: bere forma diseinua (lerrozkoa, lerromakurra,puntuduna), bere antolaketa (sailetan, paralelotan, taldetan, aurkako ala gurutzatutako osagaietan,eta abar), adierazpen formatan (guztiz abstraktuak, irudizko naturalista, estilizatua edo eskemaduna,geometrizatua). Ikuspegi guzti horietatik, motibo desberdinetako dozenaren batzuksailkatzera iritsi dira. 5Ignazio Barandiaranek, eskulangileak langaian zituen tarte hutsak nola ulertzen zituen etabaita langai horietan irudiak nola burutzen zitueneko argibide esanguratsuak eskaini ditu. 6 Frantsesarkeologo (H. Breuil, A. Laming Emperaire eta A. Leroi-Gorhan) batzuen proposamena ondoigarria iruditzen zaigu, atxikitako arte higikorrean, hara nola, azagaia eta etengabe baliatzenziren eta gogortasuna eta iraunkortasuna ezer baino lehen kontutan eduki behar zen espatulabaten lanketa eta apainketa pertsonaleko zintzilikarien arte garbiaren artean, non ziur askoberen balio estetikoaren ezaguera argiagoz burututakoak zirenen arteko bereizketak egitearenproposamena, alegia.GRABATUDUN ZENBAIT ZATI. <strong>Euskal</strong> paleolitikoaren arte higikorraren sukalde handia izan zenIsturitzeko kobazuloan sartu baino lehen, aipa ditzagun beste lekuetan aurkitutako berezikiEUSKAL ARTEAREN HISTORIA I — 19