JUAN PLAZAOLAFRANKOEN ETA BISIGODOEN ETSAIGOAHegoaldean, bitartean, Hispania bisigodoko erregeek aginduko dute, Recaredotik (586) hasi etaariotarrak aurrena eta katolikoak ondoren, bi mendetan zehar, arabeen erasora arte.Baskoien aurkako godoen etsaigoa, gutxienez Leovigildoren garaitik datorrena, Victoriacum-en sortzaileabera, Vitoriarekin 14 nahastu behar ez dena, etengabekoa izan zen Recaredo eta Gundamarorengaraitik (Baskoinen aurkako kanpaina 610 ean), Sisebuto (Errukoi edo errioxar euskaldunen aurkakoborroka), Suintila (kanpaina berri bat 621 ean eta Oliteko gotorlekuaren eraikuntza), Recesvinto (baskoienkanpaina gogorra Zaragozan), Wamba (Baskoniaren suntsiketa “zazpi egunen buruan”), eta horrelaarabeen erasoak penintsularen iparraldean euskaldunen aurka borrokan harrapatu zuen Errodrigorengaraira arte.Arabiar eta berebereen (711-734) erasoaren ondoren, eta Poitierseko bere porrota eta penintsulakolurralderako erretiratze ezinbestekoaren segidan, Baskoien eta Musulmanen arteko harremanak argi ikusteazaila den aldia hasten da. Garai hartako berriemaile karolingioek Carlomagnok hezi nahi izan zituen“Baskoi erreboltariez” hitz egiten jarraitzen dute. Eta guzti honen arabera, Zaragozatik itzuleran Iruñekoharresiak suntsituta zetorrela, 778. urteko abuztuaren 15 ean Enperadorearen gudarostearen erretagoardiakjasandako Orreagako porrota, uste izatekoa da, ez zela gertaera bakan bat izan, baizik eta Frankoeneta Baskoien arteko etsaigoari erantzuten ziola. 15 Laburtuz, bistakoa da Pirinioetako bi alderdietan, euskaldunekfranko-bisigodotarren erasoei behin eta berriz gogor eutsi ziotela, euste honek, Iruñeko Erreinuarensorrera inguruan, 824 an ixten badugu aldi hau, lau mende iraungo zuen Frankoen aurka behintzat,zeren, VIII. mendean jada musulmanek godoen erregealdia suntsitua zuten. Etengabeko gerra honekbaskoien familia bildu egin zuen (gaur nazio deituko genioke, antzinako berriemaileen “gens Vasconum”eta “Vasconum patria”ren gertuko itzulpena eginez), askatasunaren aldeko borroka setatsu batetan.Mende hauetan Baskoniako Dukerria deitu litekeen herri honen mugak zehazte lana guztiz zailtzendu iturri hain urriak izateak. Borroka lekuak, historiagilearentzat beti mugikorrak izaten diren mugetankokatzen dira. Garona eta Ebro artean finkatutako eremua bakean bizi da. “Bi ibaietan edo inguruetankokatzen da Baskoien eta etsaiaren arteko borroka tokia, Olite-Gasteiz-Kalagorrian behingoan eta Garonabera bigarrenean”. 161. Arkeologiaren isiltasunaGeografia alderdiaketa landa bizimoduaBaskoniako historialariek sumatzen duten hainbat mendetako isiltasuna harritzekoa gertaliteke, arte kulturaren hondarrei dagokiolarik. Herri honen izaeraz pentsatzen jartzean, azalpenenbat eduki dezaken isiltasuna da, geografikoki mugatua, gehiengoa nekazari girokoa, mendialdetan estutua, aske izatearen sena jeloskorrez elikatua, bizirautearen beharragatik larritasuneanmurgildua eta gudaroste erasotzaileen eta erregealdi ahaltsuetatik bere burua gordetzera behartuadena. Aipatutako baldintza hauek ezin zezaketen bada, kultur garapenik, ez eta ondorengomendeetan gorespena merezi zezakeen arte sorkuntzarik ere erraztu.Multzo hau biltzen duen kultur eragilea, bi alderdi tradizionaletan banatu behar dena, mendialdekoaeta artzain girokoa bata, eta Ebro haranekoa bestea, hizkuntza da, euskara alegia,latina ekintza ofizialetarako utzi eta mendeetako setaz herrialde osoan iraungo duena. Litekeenada, bat-bateko bertsolaritza sormen jenero berezi horretan adierazten den gizarte eta giza adierazpenmaila setatsu horrek, denboraren irenskortasunari aurre egin ahal izango zion plastiko izaerazkobeste adierazpide moduekiko axolagabetasuna berezia bultzatu izatea.Bestalde, arkeologiaren isiltasun hori ez da harritzekoa, kontutan hartzen badugu beste kulturagaraikideek ere (Toledoko erregealdi ahaltsuko kristau arkitektura ezik) ez digutela V,VI etaVII. mendekoak liratekeen arte plastiko aztarna ez ugari eta ez nabarmenik utzi. <strong>Euskal</strong> Herriaridagokionez, arkeologiaren isiltasuna hein handi batetan, materialaren hauskortasun arrazoi soilarengatikazaldu liteke, egurrarena alegia, eta gordeak izan beharko luketenak, Gipuzkoan, Bizkaianeta Nafarroako Iparraldean bereziki, lur heze eta arbola trinkodunak direlako, zalantzarikgabe.88 — EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I
4. FRANKOEN ETA BISIGODOEN ARTEANIkerketado itxaropide eta ikuspegiakGeografia baldintza hauei, gure euskal arkeologoak ia besterik gabe prehistoriako aldien edoerromatarren munduaren desagertze aurreko aldien ikerketak erakarriak sentitu izana, erastenbadiogu, uste izatekoa da, gure Goiz Erdi Aroko kultura arrastoak, gai gogorragoetan (harria,zeramika, metala) setatsu eta etengabeko bilaketa jardun ezkero, gure arkeologia museotan erakutsinahi zaiguna baino eskuzabaltasun handiagoz eskertua izango litzatekeela. 17 Kasualitatez etaustekabean, azken urteotan Buzaga (Nafarroa) eta Aldaietako (Araba) hilerrietan eman direnaurkikuntzek pentsa arazten digute gure iragan antzinatean eta goizerdiaroko ezjakintasuna ezdela hainbat monumentu ezagatik, baizik eta arkeologia ikerketa etengabekoa eta nahiko sistematikoaez izateagatik.Akitaniako Dukerriaren VII. mendeko garrantzi historikoa eta Baskoniakin zuen harrenakestuak eraman ditu zuzentasunez historialari batzuk uste izatera, akitaniar-baskoiak multzoanbatasun bat bezala zutela, non, mendialdeko euskaldunak “akuiluaren eztena” izan ziren etengabekoborrokan eskualdearen askatasun bila. Ezin bestean beraz, pentsatzekoa da “Frankoangandikguztiz bereizitako talde politiko batek egin duela agerraldia” 18 eta piriniar mendikatearen bialdetako baskoiak elkartuko dituela orain arte uste izan den baino estuago, gainera. <strong>Euskal</strong>Herriaren hegoaldeko hilerrietan aurkitako armamentuek baieztatzen dute hipotesi hau.2. Apaingarriak eta lanabesakArgibide historikoen urritasuna<strong>Euskal</strong> Herriaren historia inguratzen duen iluntasun luze eta sakon horrek, artearen alorra ereukitzen du erromatarren mundutik erromaniko mundurako iragaite aldi horretan.San Isidororen berrien arabera bisigodoek 466.ean, Iruñea, Zaragoza eta beste hiri batzukmenperatu zituzten; Tourseko Gregoriok dio, Childeberto I.ngo, Armonikako jaunak eta ClotarioI.ngoa, Austrasiako jaunak Pirinioak zeharkatu (511-561) eta Iruñea atzeman zutela. Besteberri emaile baten arabera, Chindasvinto errege-aulkira igoa izan zen Iruñean 642.go apirilaren7 an.Zehaztasunez ez dakigu <strong>Euskal</strong> Herrian mende horietan zein politiko gobernurekin bizi izanzen eta zenbaterainokoak ziren bat bestearen atzetik etorritako, merobingioen berriemaileekidatziriko eraso eta gerren arrakasten ondoriozko kokapena eta euskal lurrean frankoen edobisigodoen politiko aginpidea.Azaltzen denez, germaniarren erasoen ondorenetan, antzinako izendatze bereizgarriak barduloak,karistioak eta autrigoiak desagertu eta berriemaileek Baskoiez eta Baskoniaz besterik ezdute hitz egiten. Iruñeak bere baskoien hiriburu izaera gordetzen duela, eta bisigodoen aldian,gotzain-egoitza izan zela ere azaltzen da, zeren Toledoko kontzilio batzuetan bere gotzainensinadurak azaltzen dira. Agian, egunen batetan arkeologia, erromanizazioko aztarnetan den bezainemankorra izango da franko-bisigodoen aldien aztarnetan, miaketa kanpainak jarraitzenbadira behintzat.Arkeologia hondarrakARGARAYKO HILERRIA. Argaray herrian (Iruñeko zorupea, egun, zezen plazatik gertu) bisigodoenhilerri bat aurkitzean, bisigodoen ala agian frankoen eskulangintzako lan ugari ezagutzeasuposatu zuen: 18 gerriko belarri eta plakak, denak ere brontzezkoak eta penintsulako bisigodoenhilerrietan jada ezagunak direnen antzeko samarrak batzuk; bi orratz puska, brontzezko bibesoko, sei belarritako eta zilarrez eta brontzez landutako hogeiren bat eraztun 19 , eta arma tresnapila eder bat (aiztoak, lantza eta gezi muturrak): 20 oso garrantzizkoa arkeologoarentzat, bainaez hainbat arte historialariarentzat, nahiz eta ezin ukatuzkoa den pieza hauetako batzuk edertzekoeginak dauden geometriazko apaingarrien estetiko gustu nabaria.EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I — 89