JUAN PLAZAOLA3.Erromatarren etorreraTESTUINGURUAERROMATARRAK GURE HERRIANErromatarrak Iberiar penintsulan k. A. III. mendean sartuak ziren dagoeneko puniko gerratea zela eta.Hurrengo hamarkadatan hispaniar lurraldeak hartze hau areagotzen joan zen eta I.ngo menderako EbroErdi sakanera eta Baskoniara iritsi zen, modu bizian iritsi ere, Sertorio eta Ponpeioren arteko gerratea zelaeta.“Ebroren iparraldeko” herriei buruz antzinako geografoek, Estrabon, Pomponio Mela, Plinio eta ClaudioPtolomeok eta Tito Livio, Salustio eta Julio Zesar bezalako historialariek, eta Silio Itálico poetak esatendigutenetik atera liteke Ebro haranetik barrena edo Zeltiberia zeharkatuz, erromatar legioak, Baskoniaaldera hurbildu zirenean, lau tributan banatutako herri bat aurkitu zutela, Autrigoiak, Karistioak, Barduloaketa Baskoiak izenez deitu zietenak; gure aroa baino lehenagoko azken milurtean zehar Penintsulansartuz joan ziren indoeuropar hizkuntzako jendeak aurreko mendeetan ekarritako eragina baldin bazutenere, berauen sustraiak guztiz definigarriak zirela.BILAKAERA BATEN FASEAK<strong>Euskal</strong> Herrian erromatarren barneratzeko lehen fasea Ekialdetik eta Hegoaldetik eman zen, K. a. II.mendeko lehen bi hamarkadatan. Sempronio Graco, Ziteriorreko Gobernari (K.a. 180. urtean) izendatuzutelarik, lurraldea “baketuz” Betikatik Zeltikara igo zen, Baskoniako mugetara iritsi eta Gracchurris (Alfaro)sortu zuen, beranduago <strong>–</strong>inperio garaian<strong>–</strong> Baskoiekin bat egina izango zen hiria.Bigarren fasea, Herriko urak zatitzen direneko hegoaldean eman zen, Hispania Ziteriorrean Sertorio etaPonpeioren arteko militar kanpaina bitartean, K. a. 76-72 aldian,Kantauria aldeko Iparralderantz erromatarrenbalioen lehen foku hedapena sortu zelarik. Arerioen gudarosteari euste muga kokatzeko Ebroharaneko bere erasoaldian, Sertoriok itunak sinatu zituen tribu batzuekin eta aurre egin zien beste batzuei;Baskoien lurraldea zeharkatu zuen eta Beroiak eta Autrigoiak eraso zituen. Ponpeiok berriz, 76-75eko negua Pirinioak eta Ebro artean pasa zuen Sertorioren joan etorriak zaintzen; hurrengo urtean berekuartela baskoien lurraldean kokatu eta Ponpaelo sortu zuen, lehendik bazen oppidum baten gainean,estrategiaz garrantzizkoa zena, Pirinioetako igarobidea ziurtatzen baitzuen.Barneratzeko hirugarren fasea Akitanian eman zen K. a. 56an P. Craso, Zesarren ordezkoak hegoaldekoGaliarren eskualde hau menperatzeko zenbait kanpaina hasi zituenean, bertan Augustoren aldiraarte erreboltarien gotorlekuei eutsi egin zitzaien, Baskoniako Iparraldean (K. a. 27-26 ean) Mesala Corbinoreneskuartzea eraginez eta baita gerora Augusto beraren etorrera (K. a. 26-24 ean) ere, atzerapenikgabe Kantabriar gerrateak hasteko.Hiru aldi hauek erromatarren barneratzearen faseak bezala hartu behar dira.Baina bistakoa da, gurearoaren lehen mendeetan Erromatarren Inperioaren historiako gora beherek badutela eraginik Erromakhartutako lurraldeetan eta aldaketak ematen dira beren aztarnategietan eta horren ondorioz baitazenbatekoan, izaeran eta gure arkeologiari eragingo dieten datuen kalitatean ere.ERAIKUNTZAK ETA KOMUNIKABIDEAKErromatarren garaiko arkeologia aztarnek diotenez, Augustoren Inperioaz geroztik jadanik, flabiardinastiaz geroztik batez ere, Erromak bereganatutako lurren balio geoestrategiko eta ekonomikoarenezaguera hartzen duela eta Hispaniaren Iparraldean kokatu eta bertatik giza eta material baliabideakateratzea erabakitzen duela. Horrela adierazten zaigu kostaldeko zenbait herrik, Galiarekin Erromakizango zituen salerosketarako ainguratoki bezala, burutu zezakeen egitekoaren garrantzia: Flavióbriga(Castro Urdiales), Foruan Gernikako itsasadarra, eta Bidasoako ugaltarana (Oiasso), Bizkaiko Somorrostroeta Gipuzkoako Arditurri meatzeei irteera emanez.<strong>Historia</strong>larien idatziak irakurriz eta arkeologia aztarnak begiratuz ondorio honetara berehala iristengara, alegia, erasotzaileen militar eta politiko presioei aurre gogor egin gabe, Baskoniak erraz eman zuelaamore, zati batetan bederen, urak zatikatze marraz azpialdeko hegoalde eta sortaldean, alegia, gainerakohispainiar 1 geografian oso garatua zegoen erromanizatze ibilbidearekin elkartuz. Sortaldetik K. a. II.mende ondoren, erromatarren baimenarekin (eta senatugintzako baskoien laguntzaren sari moduraseguruenik) Baskoien mugitze bat gertatu zen Suessetarren lurraldeetan barrena Jazetaniaren hegoaldean,(Cinco Villas deritzan eskualdea gaur egun) gaur toponimiak adierazten digunez.Okupatutako lurraldea kanpokoarekin lotzeko eta tropen eta beste edozein ondasunen ibilbideaerrazteko, komunikabideak sortuz joan ziren, eta bereziki Asturica Augusta (Astorga) Burdigalarekin (Burdeos)iparraldetik eta Tarracorekin (Tarragona) sortaldetik elkartuko zituen galtzadak eraiki ziren. 266 — EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I
3. ERROMATARREN ETORRERANafarroako hegoaldean, Pompaeloz gainera, beste hirigune hauek kokatu ziren: Veleira/Iruña, Gasteiztikgertu, Andelos (Andion), Cara (Santacara), Irunberri (Lumbier) eta Cascantum (Cascante); aipatuere egin gabe Olite (harresidun hiria) eta Santa Cris (Eslava) bezalako kokalekuak, zeinaren aztarnategitikkapitelak, harroinak eta zutabeen fusteak, eta beste monumentuzko zenbait aztarna atera diren;oraindik beren kokalekuak identifikatu ez diren idatzizko iturrietatik jasotako beste hiri eta oppidak ezgogoratzeko. 3Eskuartean dakarkigun gai honetarako garrantzi handia izan zuten beste “etxondo” eta “hiribilduak”ereizan ziren, hiriburu eta udalerriez gainera, arkeologoen lanak argitara ateratzen dituenak bezala:Cabriana, Liédena, Falces eta abar.Beranduagoan (III-IV. mendeetan) Iparraldean erromatar soldatu-taldea sortuko da Lapurdum-en(Baiona).Hiribilduen artean batzuk (Falces, Funes, Villafranca, Arellano) nekazari ustiaketa handiak izan ziren,gainerako “etxondo” edo “hiribildu” txikiagoentzat erakar guneak izango zirenak.Erromatarren eraikuntza guztiak salerosketa harremanak erraztu zizkieten galtzada ala bigarren mailakoauzobideetatik elkartuz joan ziren. 4 “Batetik, lekurik txikienetakoak beren emaitzak trukatzera hiribilduhandietara joaten ziren eta, hauek berriz, era berean, hirietara bilduko ziren komunikabideetanzehar”. 5Gogora dezagun arkeologoen datuak lekuko ditugula, ez bakarrik Bizkaian (Forua, Aloria, Lekeitio,eta abarretan) baita Araban ere (Iruña, Atxa, eta abarretan) izan zirela mineral bihurketako lantegiaketa zenbait aztarnategietan bai eraikuntzetarako, nahiz eguneroko bizitzarako beharrezko ziren gauzakiaklantzen zituzteneko burdin zatiak azaldu direla. 6ERROMANIZAZIOA: GEOGRAFIAKO ETA KULTURAZKO ERAGILEAK<strong>Historia</strong>lariak, erromanizazioak transkulturatze ekimenean, Baskonian, gainerako Penintsulan izan zuenbizitasuna ez izatearen eta euskal eskualde guztietan sakontasun bera ez iristearen arrazoiak eztabaidatzenari dira.Ekimen hau ez zen hasi K.a. I. mendearen bigaren erdira arte. Hegoaldeko eskualdean, hain zuzenere, (“ager Vasconum”) en Leiretik, Irunberri, Iruñea eta Arakil pasa eta arabar lautadan sartzen denmarraren hegoaldean bakarrik jardun zuen. Penintsulako herrietatik, Erromak bere gudarosterako soldadulaguntzaileak atera zituen, eta euskal tribuetatik Barduloen “Cohorte fiel” atera zen, militar agiriek etahilarrietako idatziek diotenez 7 .Kronologia. “Ager” populatzearen kronologiari buruz, esan dezakegu, aztarnategian zeltiberiarrenaztarna argiak eta errepublika aldiari dagozkion beste gutxi batzuk baldin badira ere, gehientsuenak(guzti hauetatik erdiak baino gehiago) K.a. mendearen erdi aldetik K. o. II. mende azkenera arte hartzenduen kronologia dutela.Inperiopeko aldia askoz adierazpen gutxiagokoa da; Nafarroan bederen, aldi horretako zortzi aztarnategibesterik ez da. Populazioan jatsiera nabarmen bat gertatua izango zen K. o. IV-V. mende bitartean,seguruenik, inperioko dinastiaren ezegonkortasunaren arazoengatik eta frankoek eta alemaniarrekburututako razziak zirela eta hain eztabaidatua zen krisia zela eta Inperio (235-268) osoari eragin ziolarik.Gerora, “bagauda” gertakaria izan zen ezegonkortasun giro berdina eragin zuena.<strong>Historia</strong>lariak normalean ados daude, Baskoniako bi eskualdeen arteko desberdintasun geografikoeta ekonomikoa erabakitzailea izateaz gainera, izan zela espirituzko banaketa puntu bat ere, hau izanikErromako kultura baskoien lurralde osoan era berean ez sartzearen arrazoia. Agian, desberdintze honetaneragina izango zuten geografi giroaren ezaugarriek, “hainbat gertaera pilatzeak, hara non, orografiamalkartsua, klima oso gogorra, eta abar. Baskoniako iparraldean erromatarren zabalkunderako benetakoeragozpenak izanik. 8Dena den ezin esan daiteke “saltus vasconum”eko lurrek erromatarrentzat garrantzirik izan ez zutenik,alde hauetara, (Arditurri eta Somorrostro) mehatzeen bila etorri baitziren eta esan dugun bezala, mineralenbihurtzeko eta gazigintzako lantegiak (Getari, Lapurdi) ere izan baitziren Kantabriako zirrinda guztian.Ahaztuan ezin utzizkoa da kostaldeko kastroak, Ebro eta Dueroko kulturarekin elkartuko zituen salerosketasarea, Tarraco-Oiasso eta Pisoraca-Flaviobriga bideek trazaturiko ibilbideak iristen zituztenak, nahizeta badirudien erromatarren aurreko bizimodu tradizionaletan ez zutela aldaketa handiegirik eragindelako lotura horiek.Erantsi dezagun, itsaspeko arkeologia berrienak eta baita Gipuzkoako portuetan ere eman direnazken aurkikuntzek azaltzen dutenaren arabera K. o. I. ngo mendetik aurrera euskal kostaldeko erromanizazioan“via maris”ek izan zuen garrantzia. “Via maris” honek, kultur eta giza baliabideei sarbideaemateko Erromak gure lurraldearekiko harremanetako aurreneko une haietan lehen mailako garrantziaizango zuen. Kabotajeko nabigazioa erabiliko zuten material osagaiak garraiatzeko bezala, hara nola, <strong>–</strong>mehatze eta harrobietako materialak, nekazaritza eta abeltzaintzako eta itsasoko baliabideak<strong>–</strong> etabaita kultur korronteen iragaiteko ere. Gogora ditzagun kostaldeko kokaleku nagusienek zuten estrategiposizioa, hasi Asunetik eta Bidasoa bitartean: Santoña, Flaviobriga, Bermeo, Portuondo, Forua, Lekeitio,Getaria, Zarautz, Donostia, Oiasso. 9Bi herri bi kultura. Dena den, Lacarra historialariari ere ez zaio arrazoirik falta, inperioko garaia bitartean,Erromatarrez okupatutako Baskonian “bi herri eta bi kultura elkarrekin bizi zirela dioenean: bataarrotza, kanpokoa, erromatarren zibilizazioaren fintasuna berekin daramakiena, bestea berriz, berrikuntzahauekiko iragangaitza, hizkuntzaren eta egitura ekonomikoaren hesiez bereizia dena”. 10EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I — 67