JUAN PLAZAOLAB (bisontea) beste osagarriekin, albokoekin edo bazterrekoekin elkartuak egon daitezke: D (mamuta,ahuntza edo oreina) edo E (katua, hartza edo errinozerontea)Irudi hauen haitzuloetako banaketa topografikoa ere, balio sinboliko zehatza duten eskemekinbat dator. Haitzuloetan hiru irudi talderen banaketa honako hau da: Animalia eta arrenzeinuak, sarreratik gertuko tokietan, emeak, arren bat lagun dutela, erdialdean eta arrak kobazuloarenbarrenenean. 40 Beraz, gai figuratibo arruntena, zaldiaz osaturiko bisontearena da. Kobazuloabera emearen sinbolo bezala hartua izaten da; sarrera eta barreneneko animalia eta arrenzeinuak haitzulo beraren osagarriak lirateke.Sexuaren ulerkera honetaz gainera, heriotzari dagokion beste bat legoke. Azagaia eta zauria,sexuen elkartze eta heriotzaren sinbolo bezala harturik, berritutako bizitza aldi batetan kokatuaklirateke, zeinetan egileak bi lerro paralelo eta osagaietan antolatuko liratekeen: gizona-zaldia-azagaia,eta emakumea-bisontea-zauria.Interpretapen korapilotsu guzti honen aurrean, begirale soila, zintzilika eta zalantza gehiegirekingelditzen da. Annette Laming-Emperairek 1972an zintzoki aitortzen zuen, interpretapenhonek “datu pila handi samarra uzten zuela ezkutuan eta erakustaldi zehatzetan baino iradokizunetangehiago oinarritzen dela”. Leroin Gourhanek ere honela dio: “Sexu dualismoaren hipotesia,egiaz hutsala eta osatugabea dela; langaiei buruzko esperimentazio berri bat beharrezkoadela”.KOKAPEN KRITIKOAK. Prehistorialariak, oro har, estimazio ederra azaldu dute Leroi-Gourhaneninterpretatze sistema honek suposatzen duen ahalegin handi eta arduratsuagatik.Agian, azterketa kritiko bakarra Ucko eta Rosenfeld-ena izango zen. Hauek izan baitzirenbehin eta berriz, paleolitiko artearen esanahia ulertzeko eragozpenik handiena, izan ere, bertakobiztanleek kobazuloen zein erabilera egiten zuten ez ezagutzearena dela esan dutenak. 41Teoria guzti hauen laburpen bideratzaile baten ondoren, honela irizten zuen hain zuzen,Altunak: “Paleolitiko artearen hain errealitate zabal eta ugaria, hainbeste milurtekotan iraunduena, bide bakar batetatik adierazten saiatzea neurriz kanpokoa dirudi”. Orain, azterketak,batez ere, “Leroi-Gourhanen lanak hobetzera jotzen du eta beroietatik abiatuta bide berriakurratzera, nahiz eta ekarpenak urriak eta oso astiro gertatzen direnak izan”. 42Badirudi azkenaldiotan M. Conkey hasi ote den, zenbait haitzetako multzotan, adierazpenhauek eman zireneko giza taldeen antolaketa sozialaren agerpen sinbolikoa ikusten. Horrelabada, eme zeinuzko erdiko taldeek, matriarkal-uztabiltze- ehizatze gizartean emakumearen erdigunekokokalekua sinbolizatuko lukete. Berak, taldearen betiraunkortasuna ziurtatu eta familiazaintzen zuen, gizonak berriz, inguruko animaliez sinbolizatuak, ehizara irteten dira.“Teoria hauek denak akats bera dute. Denak, guztia, ideia bakar batez adierazten saiatu dira.Agian, denek badute egiarik...”. Leroi-Gourhanek adierazi duen bezala, figuratibo ereduak, paleolitikoakizan ala ez, ontzien modukoak izan dira, neurri handi batetan desberdinak direneduki ideologikoak beren baitan hartu zitzaketenak.Baina, desberdinak izanagatik ontzi horiek badute esanahi sakoneko kidetasun izaera orokorbat. Denaren arabera, giza historiaren hain haserako aroan, gerorako hainbestetan bezala, arteaerlijioari loturik doala adierazten da.5. Paleolitiko artearen amaiera <strong>Euskal</strong> HerrianBereizitako probintzia artistiko batPaleolitiko aldian oraindik euskal arteaz ezin badezakegu hitz egin, garai honetan ez dugulakogorputzez eta kulturaz etnia euskalduna osatua denik aurkitzen, bai ordea, ohar arazi dezakeguazaldutako arte adierazpenek badituztela, piriniar artearen barruan eskualde berezi batenantzekoa osatuko luketen elkarte zantzu batzuk.30 — EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I
1. BASKONIARIK EZ ZENEAN“Ez dago adostasunik <strong>Euskal</strong> Herria, onartutako eremu batetan nahiz bestetan sartzeko deserososenti erazten duten berezitasunak badituela erakusten duelako” Zein taldetan sartu behar daIsturitze? Strauss-en arabera Solutrense aldiko <strong>Euskal</strong> Herrian; I. Barandiaranen arabera ez duparalelorik <strong>Euskal</strong> Herrian. Eta paleolitiko artearen zeinuen arabera, Casadoren iritziz <strong>Euskal</strong>Herria berezko nortasuna duen elkarte bat da, kantabriar nahiz piriniar auzoetatik desberdinadena”. 43<strong>Euskal</strong> Herriko paleolitiko santutegiak sakonak dira. Hauetako bakoitzean animalia batnagusitzen da. Egiturari dagokionez, irudigileak beren artean nekez harremanetan jar daitezkeen“maisuak”. Nolanahi ere, euskal eskualdeko artean ikusten diren plastiko egiturak kantabriar-asturartetik bereizita geratzen dira, zalantzarik gabe. Bestalde, Isturitzek estilistikazko muga bat markatzenduela dirudi piriniar-iparraldetar artearekin.<strong>Euskal</strong> Herrian paleolitikoari buruzko bere ikerketak bukatzean Ignazio Barandiaranek gurepaleolitiko artearen berezitasuna aipatzean iradokitzen zuen Pirineoak “benetako galbahe batenmodura jokatuko zuela kultur korronteen iragaitea mugatuz eta hautatuz, ezaugarritsuenarenagerraldia zehaztuz, baldintzatuz eta nortasun berezi bat emanez”. Baina, lehenago, Altxerri etaEkaingo aurkikuntza handiei buruz idatzi zuen, bertan asturiar edo santandertarrarekin ahaidetasunestuagoa zuela zirudiela piriniar frantsesarekin baino. 44<strong>Euskal</strong> gizonak oraindik ere milurtekoak pasako ditu gorpuzten eta kulturaz osatzen. Baina,Jose Migel Barandiaranek, Boch Gimperak, Jesus Altunak eta beste antropologoek ohar araztenduten bezala, Goi Paleolitiko azkenaldian giza gorpuzkeran gaurko euskal kera alderako garapenarenhasiera ikusten da.Bilakaera batenmugarriak eta bere amaieraIzozte garaiaren azken aldean bukatzen dira baita ere Madeleiniar azkenaldiko arte adierazpenak.Animaliaren atal desberdinen irudikapena berdintzen duen nolabaiteko pintura kodebatetatik datorren araututako arte batek, azkenaren berri ematen duela dirudi, (Azken MadeleiniarrarenIV. estiloa, Leroi-Gourhanen ustetan) eta erliebetako marren ugaritasunean azaltzenda. Arktiar animaliak desagertu egiten dira franko-kantauriako artetik. Arte esanguratsuarenisiltasuna dator gero. Breuilek Madeleiniar VI.a deitutakoaren ondoren, paleolitiko artean formendeuseztatzea hasten da. Paleolitiko arteak 20 milurteko iraun du (K. a. 30.000tik 10.000rabitartekoak), ondorengo arte abentura handi guztietan emango den bezala, haurtzarotik hasi etahemen 5.000 urte iraun zuen sasoi aldi handi baten ondoren, azkar doan gainbehera batetatikbapateko amaierara doan bilakaera koherentean bukatuz.Mesolitikoaren hasiera da. ■EUSKAL ARTEAREN HISTORIA I — 31