Zelfredzaamheid bij brand.pdf - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

De omgevingsfactor: het gebouw 179
matrassen, meubilair en stoffering [Kobes e.a., 2001]. In 2003 heeft dit type
branden in Nederland 51,5% van de dodelijke slachtoffers tot gevolg gehad
[Kobes, 2006].
Uit de evaluatie van de eerdergenoemde Britse wetgeving blijkt dat er in 1992
[DTI, 2000], vier jaar na de introductie van de veiligheidsvoorschriften, 65
minder dodelijke slachtoffers (ongeveer 13% minder) waren dan in 1988. In
1997 waren er 138 slachtoffers minder dan in 1988. Met name het aantal slachtoffers
met een rookgerelateerde doodsoorzaak is sterk afgenomen. Hierbij is
de stijgende trend na 1988 omgebogen in een dalende trend. Dit geldt ook
voor de slachtoffers die zijn omgekomen als gevolg van een brand die is ontstaan
in stoffering (meubilair). De toepassing van brandvertragers in meubilair,
waarin veelal schuimrubbers zijn verwerkt, lijkt daarmee het aantal
slachtoffers te reduceren. Behalve het aantal dodelijke slachtoffers is sinds de
inwerkingtreding van de wetgeving ook het aantal gewonden bij brand sterk
afgenomen. Uitgaande van de trend, zoals die in 1988 leek te zijn, is het aantal
gewonden in 1992 met 526 personen afgenomen [DTI, 2000].
Ook in de Verenigde Staten geldt regelgeving voor het brandgedrag van meubilair
en stoffering. Hier is in de periode van 1984-1997, sinds de invoering
van diverse regelgeving, het aantal doden en gewonden met 40% afgenomen
[NIST, 2001]. In Nederland worden geen eisen gesteld aan het brandgedrag van
meubilair en stoffering.
Behalve dat de brandvertragendheid van meubilair en stoffering van groot
belang is voor de mogelijkheid van het overleven van een brand, is de beschikbaarheid
van de vluchtroute zeer belangrijk. Uit incidentevaluaties 86 blijkt dat
een brand, in tegenstelling tot de aanname in de regelgeving, wel degelijk kan
ontstaan in de vluchtroute. Verder kan een brand in een andere ruimte dan de
vluchtroute, bij het laten openstaan van de deur, toch leiden tot de aanwezigheid
van rook in de vluchtroute. Zeker in gebouwen waar slechts één vluchtroute
aanwezig is, zoals in portiekwoningen, vormen dergelijke situaties een
groot probleem voor de zelfredzaamheid.
Uit een studie naar gedragsfactoren bij woningbranden (overigens zonder dodelijke
slachtoffers) in Nederland waarbij de brandweer in 2000 betrokken is geweest
[Kobes e.a., 2001], is gebleken dat bij 12% van de woningbranden een normale ontvluchting
niet mogelijk is geweest. In het bijzonder bij portiekflats en galerijflats
bleek een ontvluchting via de normale verkeersruimte problematisch te zijn. Bij de
seniorenwoningen kon eenderde van de bewoners niet uit de woning vluchten.
86. Zie onder andere hoofdstuk 7.1.1.