Zelfredzaamheid bij brand.pdf - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

254 Zelfredzaamheid bij brand
Uit de gegevens van de reactietijden in kantoorgebouwen en winkels blijkt
dat het management in het gebouw een zeer belangrijke invloed heeft op de
reactietijd. Zo is in geval van een goed functionerende bedrijfshulpverleningsorganisatie
de reactietijd ongeveer tienmaal sneller dan wanneer geen sprake
is van een goed functionerende bedrijfshulpverleningsorganisatie. De reactietijden
zijn echter nog nauwelijks goed beschreven en gekwantificeerd. Op
basis van incidentevaluaties kan aangenomen worden dat de reactietijden in
hotels en woongebouwen vele malen langer zijn dan in gebouwen waarin niet
geslapen wordt. Er is echter behoefte om deze aanname te kwantificeren.
De loopsnelheid is gerelateerd aan de routekeuze en daarmee aan de loopafstand.
Mensen kiezen doorgaans de bekende route, en dat is niet altijd de
kortste route. De loopsnelheid wordt beïnvloed door de volgende factoren:
– mate van mobiliteit van de persoon;
– mate van mobiliteit van de persoon als gevolg van groepsdynamiek;
– aantal aanwezigen in een gebouw en de verdeling over het gebouw;
– verlichtingssterkte;
– invloed van rook (indien van toepassing);
– eigenschappen van vloer- en wandoppervlakken;
– uitvoering van de looproute (traptreden, geleidingrails en dergelijke);
– breedte van de looproute (gangbreedte, deurbreedte);
– mate van training of mate van begeleiding door personeel (bedrijfshulpverleningsorganisatie).
Trappen en uitgangen vormen bottlenecks tijdens een ontvluchting. De capaciteit
van trappen en uitgangen wordt bepaald aan de hand van de doorstroomsnelheid.
De data voor de doorstroomsnelheid van (nood)uitgangen, zoals in de
literatuur genoemd, zijn niet geheel eenduidig. Dit komt voornamelijk doordat
de studies niet onder gelijke condities zijn uitgevoerd. Verder is uit onderzoek
naar de doorstroomsnelheid op trappen gebleken dat de doorstroomsnelheid
(van trappen, gangen en uitgangen) afhankelijk is van de effectieve breedte en
niet van de werkelijke breedte. Rekening houdend met de bepaling voor de
effectieve vluchtbreedte komen de resultaten van de belangrijkste onderzoekers
Fruin, Pauls, Nelson en MacLennan omtrent de doorstroomsnelheid wel
nagenoeg overeen. De doorstroomsnelheid van (nood)uitgangen is ongeveer
1 persoon per meter per seconde, dat is 60 pers/m/min. Gedurende het vluchtproces
is overigens geen sprake van een constante doorstroomsnelheid. Mensen
hebben namelijk de neiging om zich eerst in kleine groepen te verzamelen
om zich vervolgens gezamenlijk naar de uitgang te verplaatsen.
Om het gedrag bij brand te kunnen voorspellen en te verklaren worden modellen
gemaakt. Groner (1998) heeft twee typen benaderingen van vluchttijdmodellen
met elkaar vergeleken, te weten de traditionele ‘stimulus response
(travel/flow)-modellen’ en de nog nauwelijks toegepaste ‘gebruiker response-