Zelfredzaamheid bij brand.pdf - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

250 Zelfredzaamheid bij brand
van gebruik en de typen personen die aanwezig zijn (werknemers of
publiek, onderlinge sociale banden zoals families, mobiliteit en waarnemingscapaciteiten);
– gebouwbezetting activiteitenprofiel, waarbij de verdeling van activiteiten
over ruimte en tijd van belang is;
– reactietijd index;
– ontwerp/index betreffende visueel bereik, waarbij het visuele bereik tot de
brandhaard, het visuele bereik tussen aanwezigen en het visuele bereik tot
routes van belang is;
– ontwerp van routes in een gebouw.
Sime (2001) beschouwt de term gebouwbezetting als het onderlinge verband
tussen mensen, kennis, acties en omgeving. Gebouwbezetting wordt door hem
gedefinieerd als de beperkingen, condities en mogelijkheden in relatie tot kennis
en actie, die geboden worden door variërende sociale, organisatorische en
fysieke locaties en settings zoals gebruikt door mensen in tijd. Daarmee wordt
verondersteld dat de gebouwbezetting een situatieafhankelijke factor is. Conform
de traditionele psychologische benadering worden mensen beschouwd
in termen van (stabiele) karaktereigenschappen, capaciteiten en persoonlijkheidskenmerken.
Sime gaat echter ervan uit dat mensen zich in de ene omgeving
of situatie anders gedragen dan in de andere omgeving of situa tie. Dit
impliceert dat acties van mensen kunnen variëren in overeenstemming met
de dan aanwezige rol van de persoon, activiteiten, sociale banden en kennis
van een zich ontwikkelende situatie in tijd en ruimte. Ofwel, mensen gedragen
zich in overeenstemming met hoe zij zich aanpassen aan een situatie, de
informatievoorziening en de mogelijkheden of kansen die in diverse locaties
voorkomen.
Stimulus response versus gebruiker response
Groner (1998) heeft twee typen benaderingen van vluchttijdmodellen met
elkaar vergeleken, te weten de traditionele ‘stimulus response (travel/flow)-
modellen’ en de nog nauwelijks toegepaste ‘gebruiker response-modellen’.
In het ‘gebruiker response-model’ is de aanname dat aanwezigen zich in een
ontwikkelende noodsituatie gedragen in overeenstemming met hun intenties
of doelen. Daarnaast is het gedrag afhankelijk van de kennis en de perceptie
van wat er om hen heen aan de hand is. Het model beschouwt een gebouw als
een informatiesysteem dat een context biedt voor interpretatie en actie. Opgebouwde
kennis van de omgevingssituatie is daarbij belangrijk. Daarom wordt
de beschikbare informatie over de zich ontwikkelende situatie voor individuen
in eerste instantie als lokale informatie beschouwd (binnen het visuele domein
vanuit iedere gebruikerslocatie). In het model wordt verder aangenomen dat
de mate van visueel bereik van een gebruiker veranderlijk is als gevolg van