Zelfredzaamheid bij brand.pdf - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

92 Zelfredzaamheid bij brand
incidentevaluaties en uit experimenten. Hieronder zijn de belangrijkste thema’s
van het wetenschappelijk onderzoek naar het vluchten bij brand weergegeven.
Loopsnelheden
De tijd die nodig is voor verplaatsing is relatief goed gedocumenteerd, waardoor
het mogelijk is de vluchttijd voor verschillende gebouwen en verschillende
populaties te voorspellen [Frantzich, 1994]. Al sinds 1900 worden studies
verricht naar loopsnelheden en naar de tijd die nodig is voor verplaatsing.
Diverse onderzoekers, in het bijzonder Fruin (VS), Pauls (VS), Predtetschenski
en Milinski (Duitsland) [Frantzich, 1994; Fahy & Proulx, 2001; SFPE, 2002] en
Habicht en Braaksma (Canada) [SFPE, 2002], hebben toonaangevende studies
verricht. Pauls en Fruin hebben de afgelopen decennia uitvoerig onderzoek
gedaan naar loopsnelheden in gangen en trappenhuizen en door deuropeningen.
Pauls heeft bovendien uitgebreid onderzoek verricht naar de totale
vluchttijd. Deze gegevens zijn voortgekomen uit incidentanalyses en loopexperimenten.
De onderzoeksresultaten van Pauls en Fruin zijn verwerkt in rekenmethodes
in Noord-Amerikaanse wetgeving. De onderzoeksresultaten geven echter een
beperkt beeld van de werkelijkheid, aangezien de onderzoeken voornamelijk
zijn gebaseerd op het loopgedrag van mobiele jonge volwassenen in een
rookvrije omgeving. Het loopgedrag van ouderen, kinderen, gehandicapten
en personen die zich in rook bevinden, kan echter anders zijn dan het loopgedrag
van de door Pauls en Fruin onderzochte personen [O’Connor, 2005;
SFPE, 2002].
Relatie menselijk gedrag en brandontwikkeling
De eerste wetenschappelijke studies naar het menselijk gedrag bij brand in
gebouwen zijn in de jaren vijftig in de Verenigde Staten gestart [Bryan, 2002].
Tijdens de eerste studies gingen de onderzoekers ervan uit dat de gebouwen
brandveilig waren uitgevoerd in relatie tot het ontstaan van brand, een effectieve
brandbestrijding en ontvluchting. De nadruk lag daarom op de invloed
van het (sociale) gedrag van mensen op de brandontwikkeling en de overlevingskans,
en niet zozeer op de (nadelige) effecten van de brand en het
gebouw voor de ontvluchting. Zo constateerden sommige onderzoekers dat
het verschil tussen een kleine en grote brand vaak gerelateerd was aan het
gedrag van het personeel voorafgaand aan of tijdens de brand. Verder is uit
interviews met een aantal personen die bij de brand in Arundel Park in 1956
betrokken waren, naar voren gekomen dat mensen die met een groep familieleden
aanwezig waren na de eerste ontvluchting opnieuw het gebouw ingingen.