Zelfredzaamheid bij brand.pdf - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

De omgevingsfactor: het gebouw 235
wordt toegepast. Mensen die zich vlakbij de brandlocatie bevinden, en zicht
hebben op wat er aan de hand is, zullen zich volgens Sime eerder verplaatsen
(vluchten) dan mensen die geen zicht hebben op de brand. De aanwezigen
in andere ruimten dan de brandruimte zullen zich waarschijnlijk later verplaatsen
dan mensen die zich in de directe omgeving van de brand bevinden.
Verder wordt verondersteld dat niet alleen het visuele bereik van belang
is, maar dat beslissingen ook worden genomen op basis van een combinatie
van signalen, zoals de combinatie van zichtbare en hoorbare signalen. Ook de
bezettingsdichtheid van het gebouw, ofwel het aantal aanwezige personen, en
de doorstroomcapaciteit van de vluchtroute hebben invloed op de benodigde
vluchttijd [Sime, 2001].
Purser (2003) heeft een beoordelingsmodel voor gebouwen ontwikkeld. 117
Het systeem is gebaseerd op de belangrijkste aspecten die de vluchttijd bepalen.
Aan de hand van het beoordelingsmodel kan bijvoorbeeld de benodigde
besluitvormingstijd, voorafgaand aan de werkelijke verplaatsing bij ontvluchting,
voorspeld worden. Ook kan het model de basis zijn voor de bepaling van
de benodigde brandveiligheidsmaatregelen in een gebouwontwerp. Purser
onderscheidt acht (sub)gebruikstypen van gebouwen. In tabel 7.2 zijn de uitgangspunten
voor het onderscheid van de gebruikstypen verder uitgewerkt in
vier risicocategorieën. Deze tabel is gebaseerd op een tabel van Purser.
’s Nachts hebben de aanwezigen in een gebouw een lage mate van opmerkzaamheid.
De fatale branden vinden vooral ’s nachts plaats. Gebouwen waarin
geslapen wordt vallen daarom in de hoogste risicocategorie. De meeste fatale
branden vinden plaats in woningen. Bovendien heeft sinds 1970 bijna 48% van
de fatale branden met vijf of meer dodelijke slachtoffers plaatsgevonden in een
woning. Woningen vallen daarom in risicocategorie 1.
In institutionele woongebouwen, zoals ziekenhuizen, verzorgingstehuizen,
gevangenissen, kinderdagverblijven en dergelijke, en in hotels kunnen de
aanwezigen slapende zijn. Bovendien zijn de mensen die in een institutioneel
woongebouw of in een hotel verblijven onbekend met de lay-out van het
gebouw. Daarbij komt dat mensen in een institutioneel woongebouw bij brand
sterk afhankelijk zijn van het personeel in het gebouw. Sinds 1970 heeft bijna
44% van de fatale branden met vijf of meer dodelijke slachtoffers in dergelijke
gebouwen plaatsgevonden, waarbij 22% in een institutioneel woongebouw en
22% in een hotel of pension. Institutionele woongebouwen en hotels vallen
daarom in risicocategorie 2.
117. Zie ook paragraaf 7.5.3.