De Wens der Eeuwen door Ellen White

God gezonden was, verworpen hadden. “Gij onderzoekt de Schriften, want gij meent daarin eeuwig
leven te hebben, en deze zijn het welke van Mij getuigen.”
Op iedere bladzijde, of het nu geschiedenis, gebod of profetie is, stralen de Schriften van het Oude
Testament de heerlijkheid van de Zoon van God uit. Voor zover God dit had ingesteld, was het gehele
Joodse stelsel één hechte profetie van het evangelie. Van Christus “getuigen alle pro-feten”.33 Vanaf
de belofte die werd gegeven aan Adam, langs de gehele lijn van aartsvaders en het wetsbestel, maakte
het heerlijke licht van de hemel de voetsporen van de Verlosser duidelijk zichtbaar. Zieners zagen hoe
de Ster van Bethlehem, de Silo zou komen, toen toekomstige dingen in een geheimzinnige
opeenvolging aan hen voorbijtrokken. In ieder offer werd de dood van Christus getoond. Met iedere
wolk van wierook steeg Zijn gerechtigheid omhoog. Door iedere bazuin die tijdens het jubeljaar
geblazen werd, werd Zijn naam verkondigd. In de ontzagwekkende geheimenis van het heilige der
heiligen vertoefde Zijn heerlijkheid.
De Joden bezaten de Schriften, en veronderstelden dat zij in een louter uiterlijke kennis van het Woord
het eeuwige leven hadden. Maar Jezus zei: “Zijn woord hebt gij niet blijvend in u”. Nadat zij Christus
verworpen hadden in Zijn Woord, verwierpen ze Hem ook in eigen persoon. “Gij wilt tot Mij niet
komen om leven te hebben”, zei Hij.
De Joodse leiders hadden de onderwijzingen bestudeerd van de profeten betreffende het koninkrijk
van de Messias; maar ze hadden dit niet gedaan met een oprecht verlangen om de waarheid te leren
kennen, maar met het doel, daarin een getuigenis te vinden om hun eerzuchtige verwachtingen te
ondersteunen. Toen Christus kwam op een wijze die tegengesteld was aan hun verwachtingen, wilden
ze Hem niet aannemen; en om zichzelf te rechtvaardigen, trachtten ze te bewijzen, dat Hij een bedrieger
was. Toen ze eenmaal hun voeten op dat pad gezet hadden, was het gemakkelijk voor Satan om hun
tegenstand tegen Christus sterker te maken. Juist de woorden die aangenomen hadden moeten worden
als een bewijs voor Zijn goddelijkheid, werden tégen Hem uitgelegd. Op deze wijze veranderden ze
de waarheid Gods in een leugen, en hoe meer rechtstreeks de Heiland tot hen sprak in Zijn
genadewerken, des te vastberadener weerstonden ze het licht.
Jezus zei: “Eer van mensen behoef Ik niet”.36 Hij verlangde niet de protectie van het Sanhedrin, niet
hun goedkeuring. Hun bijval zou Hem niet eren. Hij was bekleed met de eer en het gezag van de Hemel.
Indien Hij dat gewenst had, zouden de engelen gekomen zijn om Hem eer te bewijzen; de Vader zou
wederom getuigd hebben van Zijn goddelijkheid. Maar ter wille van henzelf, ter wille van het volk
waarvan zij de leiders waren, verlangde Hij dat de Joodse leiders Zijn karakter zouden opmerken en
de zegeningen zouden ontvangen, waartoe Hij gekomen was voor hen.
“Ik ben gekomen in de naam Mijns Vaders, en gij neemt Mij niet aan; indien een ander komt in zijn
eigen naam, die zult gij aannemen.37 Jezus kwam op gezag van God, Hij droeg Zijn beeld, vervulde
Zijn Woord, en zocht Zijn eer; toch werd Hij niet aangenomen door de leiders van Israël; maar wanneer
er anderen zouden komen die het karakter van Christus zouden voorwenden maar die aangedreven
werden door hun eigen wil en die hun eigen eer zochten, die zouden aangenomen worden. En waarom?
Omdat hij die zijn eigen eer zoekt, een beroep doet op het verlangen naar zelfverheffing in anderen.
Aan een dergelijk beroep konden de Joden gehoor geven. Ze zouden de valse leraar ontvangen omdat
126