De Wens der Eeuwen door Ellen White

ezaten niet het licht dat het Joodse volk zo overvloedig had ontvangen. Indien het licht aan de soldaten
was gegeven, die zouden Christus niet zo wreed hebben behandeld als zij nu deden.
Opnieuw deed Pilatus het voorstel om de Heiland vrij te laten. “Maar de Joden schreeuwden en zeiden:
Indien gij Deze loslaat, zijt gij geen vriend van de keizer”. Op deze wijze deden de huichelaars alsof
zij ijverden voor het gezag van de keizer. Van allen die de Romeinse heerschappij tegenstonden, waren
de Joden de bitterste tegenstanders. Wanneer zij dat veilig konden doen, handhaafden zij op zeer
tirannieke wijze hun eigen nationale en godsdienstige inzettingen; maar wanneer zij een wreed plan
ten uitvoer wensten te brengen, verheerlijkten zij de macht van de keizer. Om de dood van Christus te
bereiken, wilden zij aan een vreemde overheersing, die zij haatten, trouw betuigen.
”Een ieder die zich koning maakt”, zo vervolgden zij, “verzet zich tegen de keizer”. Hiermee raakten
zij Pilatus’ zwakke punt. Hij stond bij het Romeinse rijk in verdenking, en hij wist dat een dergelijk
bericht over hem zijn ondergang zou betekenen. Hij wist, dat, indien de Joden tegenwerking zouden
ondervinden, hun woede zich tegen hem zou keren. Zij zouden niets onbeproefd laten om hun wraak
te voltooien. Voor zich had hij een voorbeeld van de hardnekkigheid waarmee zij Iemand Die zij
zonder reden haatten, naar het leven stonden.
Toen nam Pilatus plaats op zijn rechterstoel en stelde Jezus nogmaals voor aan het volk, zeggende:
“Zie, uw Koning!” Weer hoorde men de uitzinnige kreet: “Weg met Hem! Weg met Hem! Kruisig
Hem!” Met een stem die wijd en zijd gehoord werd, vroeg Pilatus: “Moet ik dan uw Koning kruisigen?”
Maar van de profane, godslasterlijke lippen klonken de woorden: “Wij hebben geen koning, alleen de
keizer!”
Aldus had het Joodse volk, door een heidense heerser te verkiezen, zich aan de theocratie onttrokken.
Zij hadden God als hun Koning verworpen. Voortaan hadden zij geen bevrijder meer. Zij hadden geen
koning, alleen de keizer. Hiertoe hadden de priesters en de leraars het volk gebracht. Hiervoor, en voor
de verschrikkelijke gevolgen daarvan, waren zij verantwoordelijk. De zonde en de ondergang van een
volk waren te wijten aan de godsdienstige leiders.
“Toen Pilatus zag dat niets baatte, maar dat er veeleer oproer ontstond, nam hij water, wies zich de
handen ten aanschouwen van de schare en zei: Ik ben onschuldig aan Zijn bloed gij moet zelf maar
zien wat ervan komt”. In vrees en zelfverloochening keek Pilatus naar de Heiland. In de zee van
gezichten stond alleen het Zijne vredig. Pilatus zei in zijn hart: Hij is een God. Hij wendde zich tot de
schare en verklaarde: Ik ben onschuldig aan Zijn bloed. Neem Hem en kruisig Hem. Maar let wel,
priesters en oversten, ik verklaar Hem een rechtvaardig Man. Moge Hij van Wie Deze zegt dat het Zijn
Vader is, u, en niet mij, oordelen voor wat er vandaag is geschied. Toen zei hij tot Jezus: Schenk mij
vergiffenis voor deze daad. Ik kan U niet redden. En toen hij Jezus nogmaals gegeseld had, leverde hij
Hem over om te worden gekruisigd.
Pilatus verlangde Jezus te bevrijden. Hij zag echter, dat hij dat niet kon doen en toch zijn eigen positie
en eer behouden. Liever dan zijn wereldse macht te verliezen, verkoos hij een onschuldig leven op te
offeren. Hoevelen offeren op dezelfde wijze hun beginselen op om aan verlies of lijden te ontkomen!
Geweten en plicht wijzen de ene weg aan, en eigenbelang een andere weg. De stroom beweegt zich
481