De Wens der Eeuwen door Ellen White

etreffende de zending van Christus. Maar toen de menigte Jeruzalem verliet, gebeurde het maar al te
dikwijls, dat de opwinding van het reizen en de gezelllige omgang hun aandacht opeisten, en de dienst
die ze hadden beleefd, werd vergeten. De Heiland voelde Zich niet aangetrokken tot hun gezelschap.
Toen Jozef en Maria alleen met Jezus zouden terugkeren van Jeruzalem, hoopte Hij hun aandacht te
kunnen vestigen op de profetieën betreffende de lijdende Heiland. Op Golgotha probeerde Hij het
verdriet van Zijn moeder te verzachten. Nu dacht Hij ook aan haar. Maria zou Zijn laatste strijd
aanschouwen, en Jezus wenste dat ze Zijn zending zou begrijpen, zodat zij gesterkt zou zijn om het te
doorstaan wanneer een zwaard door haar ziel zou gaan. Zoals Jezus van haar gescheiden was geweest,
en zij Hem drie smartelijke dagen gezocht had, zo zou Hij, wanneer Hij geofferd zou zijn voor de
zonden der wereld, weer drie dagen verloren zijn voor haar. En wanneer Hij uit het graf te voorschijn
zou treden, zou haar smart weer in vreugde verkeren. Maar hoeveel beter zou ze de smart om Zijn
dood hebben kunnen dragen, wanneer ze de Schriften zou hebben begrepen die Hij nu onder haar
aandacht trachtte te brengen!
Als Jozef en Maria hun harten op God gericht zouden hebben door gebed en overpeinzing, zouden ze
hebben beseft, hoe heilig datgene was, wat hun was toevertrouwd, en ze zouden Jezus niet uit het oog
hebben verloren. Door de onachtzaamheid van één dag verloren ze hun Heiland, maar het kostte hun
drie dagen angstig zoeken om Hem weer te vinden. Zo is het ook met ons; door ijdele woorden,
kwaadsprekerij of het verwaarlozen van het gebed kunnen we in één dag de tegenwoordigheid van de
Heiland verliezen, en het kan ons vele smartelijke dagen kosten om Hem terug te vinden en de vrede
die we verloren hebben, te herwinnen.
In onze omgang met elkaar moeten we er acht op slaan dat we Jezus niet vergeten en dat we niet
voortgaan zonder te merken dat Hij niet bij ons is. Wanneer we zó in beslag genomen worden door
wereldse dingen dat we geen gedachten meer over hebben voor Hem op Wie onze hoop voor het
eeuwig leven is gericht, scheiden we onszelf van Jezus en van de hemelse engelen af. Deze heilige
wezens kunnen niet blijven op een plaats waar de aanwezigheid van de Heiland niet wordt verlangd
en waar Zijn afwezigheid niet wordt opgemerkt. Daarom kan het ook gebeuren, dat er zo dikwijls
ontmoediging heerst onder hen die belijden volgers van Christus te zijn.
Velen wonen de godsdienstoefening bij en worden verkwikt en vertroost door het Woord van God,
maar doordat ze de overdenking nalaten, de waakzaamheid en het gebed verwaarlozen, verliezen zij
de zegen en ze bemerken dat ze wanhopiger zijn dan voor ze die ontvingen. Dikwijls hebben ze het
gevoel alsof God Zich nauwelijks met hen bemoeid heeft. Ze zien niet in, dat het hun eigen schuld is.
Door zichzelf van Jezus af te scheiden, hebben ze het licht van Zijn tegenwoordigheid buitengesloten.
Het zou goed voor ons zijn, om iedere dag een rustig uur te besteden aan het overdenken van het leven
van Christus. We moeten het punt voor punt nagaan en onze verbeelding over ieder toneel laten gaan,
vooral over de laatste dagen van Zijn leven. Wanneer we nadenken over Zijn offer voor ons, zal ons
vertrouwen in Hem vaster worden, onze liefde zal levendiger worden en we zullen meer vervuld
worden van Zijn Geest. Wanneer we ten slotte verlost willen worden, moeten we de les leren van
berouw en vernedering aan de voet van het kruis.
39