De Wens der Eeuwen door Ellen White

worden waardeloos geacht. “De redeneringen en elke schans die opgeworpen wordt tegen de kennis
van God”, worden geslecht; elk bedenksel wordt als krijgsgevangene gebracht onder de
“gehoorzaamheid aan Christus”. Dan worden nederigheid en zelfopofferende liefde, die zo weinig
geacht worden onder de mensen, verheven als zaken die alleen waarde hebben. Dit is het werk van het
evangelie, waarvan de boodschap van Johannes deel uitmaakte.
De rabbi’s zetten hun ondervraging voort met: “Waarom doopt gij dan, indien gij de Christus niet zijt,
noch Elia, noch de profeet?” De woorden “de profeet” hadden betrekking op Mozes. De Joden waren
geneigd te geloven dat Mozes uit de dood zou herrijzen en ten hemel opvaren. Zij wisten niet dat hij
reeds was opgestaan. Toen de Doper zijn dienstwerk begon, dachten velen, dat hij misschien de profeet
Mozes kon zijn, herrezen uit de dood, omdat hij een grondige kennis van de profetieën en de
geschiedenis van Israël scheen te bezitten.
Men geloofde ook dat vóór de geboorte van de Messias de profeet Elia persoonlijk zou verschijnen.
Op deze verwachting doelde Johannes bij zijn ontkenning; maar zijn woorden hadden een diepere
betekenis. Later zei Jezus met betrekking tot Johannes: “Indien gij het wilt aanvaarden: Hij is Elia, die
komen zou”. Johannes kwam in de geest en de kracht van Elia, om een werk te doen zoals Elia gedaan
had. Wanneer de Joden hem aanvaard hadden, zou het voor hen volbracht zijn. Maar ze namen de
boodschap niet aan. Voor hen was hij Elia niet. Hij kon voor hen de opdracht niet vervullen waartoe
hij was gekomen.
Velen van degenen die bij de Jordaan waren vergaderd, waren aanwezig geweest bij de doop van Jezus;
maar het teken dat toen gegeven was, was slechts aan weinigen van hen geopenbaard. Gedurende de
voorafgaande maanden van het dienstwerk van de Doper hadden velen geweigerd te luisteren naar zijn
oproep tot berouw. Op deze wijze hadden ze hun harten verhard en hun begrip verduisterd. Toen de
Hemel getuigde aangaande Jezus bij Zijn doop, bemerkten zij het niet. Ogen die nooit in het geloof
gericht geweest waren op Hem Die onzichtbaar is, aanschouwden de openbaring van de heerlijkheid
van God niet; oren die nooit geluisterd hadden naar Zijn woorden, hoorden nu de woorden van het
getuigenis niet. Zo is het ook nu. Dikwijls is de aanwezigheid van Christus en de dienende engelen
duidelijk merkbaar wanneer mensen bijeen zijn, en toch zijn er velen die het niet weten. Zij bemerken
niets ongewoons. Maar aan sommigen wordt de aanwezigheid van de Heiland geopenbaard. Vrede en
vreugde bezielt dan hun harten. Zij worden vertroost, bemoedigd en gezegend.
De afgevaardigden uit Jeruzalem hadden aan Johannes gevraagd: “Waarom doopt gij?” en zij wachtten
op zijn antwoord. Opeens ging zijn blik over de menigte, zijn ogen lichtten op, zijn gelaat verhelderde,
zijn hele wezen werd beroerd door een diepe emotie. Met uitgestrekte hand riep hij uit: “Ik doop met
(Kanttekening Statenvertaling: in) water; midden onder u staat Hij, van Wie gij niet weet. Hij Die na
mij komt, Wie ik niet waardig ben de schoenriem los te maken”.
De boodschap was duidelijk en ondubbelzinnig en kon overgebracht worden naar het Sanhedrin. De
woorden van Johannes konden op niemand anders wijzen dan op de reeds lang Beloofde. De Messias
was onder hen! In opperste verbazing keken de priesters en heersers om zich heen, in de hoop dat ze
Hem zouden ontdekken over Wie Johannes gesproken had. Maar Hij viel niet op onder de menigte.
74