De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 36—De aanraking van het geloof
Toen Jezus terugkeerde uit Gergesa naar de westelijke oever, vond Hij een menigte die op Hem
wachtte om Hem te ontvangen, en zij begroetten Hem met vreugde. Hij bleef een tijdlang aan de oever
van het meer, lerende en genezende, en trok Zich toen terug naar het huis van Levi-Mattheüs, om de
tollenaars te ontmoeten op een feest. Hier trof Jaïrus, de overste der synagoge, Hem.
Deze oudste der Joden kwam in grote wanhoop tot Jezus en wierp zich aan Zijn voeten terwijl hij
uitriep: “Mijn dochtertje ligt op haar uiterste; kom toch en leg haar de handen op, dan zal zij behoud en
worden en in leven blijven”. Jezus ging terstond met de overste op weg naar diens huis. Hoewel de
discipelen zovele genadewerken gezien hadden, waren ze verwonderd over Zijn toegeven aan de
smeekbede van de hoogmoedige rabbi; toch vergezelden ze hun Meester, en de mensen volgden, vol
verlangen en verwachting.
Het huis van de overste was niet ver weg, maar Jezus en die met Hem waren kwamen slechts langzaam
vooruit, want de menigte drong van alle zijden op Hem aan. De ongeruste vader was ongeduldig over
het oponthoud; maar Jezus, Die medelijden had met dc mensen, hield zo nu en dan stil om een lijdende
verlichting te schenken of een bezorgd hart te vertroosten.
Terwijl ze nog onderweg waren, drong er een boodschapper door de menigte heen, die aan Jaïrus de
boodschap bracht, dat zijn dochtertje gestorven was en het geen nut had, de Meester verder lastig te
vallen. Het bericht kwam Jezus ter ore. “Wees niet bevreesd”, zei Hij, “geloof alleen, en zij zal
behouden worden”.
Jaïrus drong dichter naar de Heiland toe en samen haastten zij zich naar het huis van de overste. Daar
waren reeds de gehuurde weeklagers en fluitspelers, en zij vervulden de lucht met gejammer. De
aanwezigheid van de menigte en het rumoer trof de geest van Jezus pijnlijk. Hij trachtte hen tot twijgen
te brengen met de woorden: “Waarom maakt gij misbaar en weent gij? Het kind is niet gestorven, maar
het slaapt”. Zij waren verontwaardigd over de woorden van de Vreemdeling. Zij hadden het kind in de
greep van de dood gezien, en zij lachten Hem spottend uit. Jezus verzocht hun allen het huis te verlaten
en nam alleen de vader en de moeder van het meisje met Zich mee, en de drie discipelen Petrus,
Jacobus en Johannes, en samen gingen zij de sterfkamer binnen.
Jezus ging naar het bed, en terwijl Hij de hand van het kind in de Zijne nam, sprak Hij zachtjes, in de
omgangstaal van haar land, de woorden: “Meisje, Ik zeg u, sta op!”
Terstond ging er een trilling door de levenloze gestalte. De levensaderen klopten weer. De lippen
ontsloten zich tot een glimlach. De ogen gingen wijd open als uit een slaap, en het meisje staarde met
verbazing naar de groep mensen die om haar heen stond. Ze stond op, en haar ouders sloten haar in
hun armen en schreiden van vreugde.
Op weg naar het huis van de overste had Jezus in de menigte een arme vrouw ontmoet, welke twaalf
jaar aan een ziekte leed, die haar het leven tot een last maakte. Ze had al haar inkomsten uitgegeven
aan geneèsheren en medicijnen, alleen om ongeneeslijk verklaard te worden. Maar haar hoop leefde
217