De Wens der Eeuwen door Ellen White

Maar Hij weerhoudt hen daarvan. Nog niet; Hij kan de kroon der ere en het koninklijk gewaad nu niet
aannemen. Hij treedt in de tegenwoordigheid van Zijn Vader. Hij wijst op Zijn gewonde hoofd, de
doorstoken zijde, de doorboorde voeten; Hij heft Zijn handen op, die de tekenen der nagels dragen. Hij
wijst op de tekenen van Zijn overwinning; Hij biedt God de beweeggarve aan, zij die met Hem zijn
opgewekt als vertegenwoordigers van die grote schare die uit het graf zal verrijzen bij Zijn tweede
komst. Hij nadert de Vader, bij Wie er vreugde is over één zondaar die zich bekeert; Die Zich over één
zondaar verheugt met gezang. Voordat de aarde werd gegrondvest, hadden Vader en Zoon Zich in een
verbond verenigd om de mens, indien hij door Satan zou worden overwonnen, te verlossen. Zij hadden
de handen tot een plechtige gelofte ineengesloten, dat Christus Zich voor het menselijk geslacht zou
borg stellen. Deze belofte heeft Christus vervuld. Toen Hij aan het kruis uitriep: “Het is volbracht!”,
richtte Hij Zich tot de Vader. De overeenkomst was volledig uitgevoerd. Nu verklaart Hij: Vader, het
is volbracht. Ik heb Uw wil gedaan, o Mijn God. Ik heb het verlossingswerk voltooid. Indien aan Uw
gerechtigheid is voldaan, wil Ik “dat, waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn... die Gij Mij gegeven hebt”.
De stem van God wordt gehoord, die verkondigt dat aan de gerechtigheid is voldaan. Satan is verslagen.
Christus’ zwoegende, strijdende kinderen op aarde zijn “begenadigd... in de Geliefde”. Voor de
hemelse engelen en de vertegenwoordigers van de niet-gevallen werelden worden zij gerechtvaardigd
verklaard. Waar Hij is, daar zal Zijn gemeente zijn. “Goedertierenheid en trouw ontmoeten elkander,
gerechtigheid en vrede kussen elkaar”. De armen van de Vader omsluiten de Zoon, en het bevel wordt
gegeven: “Hem moeten alle engelen Gods huldigen”.
Met onuitsprekelijke vreugde erkennen overheden en machten en krachten de oppermacht van de Vorst
des levens. De engelenscharen vallen in aanbidding voor Hem neer, terwijl blijde kreten de hemelse
hoven vervullen: “Het Lam Dat geslacht is, is waardig te ontvangen de macht en de wijsheid en de
sterkte, en de eer en de heerlijkheid en de lof”.
Triomfliederen vermengen zich met de muziek van de harpen der engelen, totdat de hemel schijnt over
te vloeien van vreugde en lofgezang. De liefde heeft overwonnen. Het verlorene is gevonden. De
hemelen weerschallen van stemmen die op verheven wijze verkondigen: “Hem Die op de troon gezeten
is en het Lam zij de lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht tot in alle eeuwigheden”.
Van dat hemels schouwspel komt de echo tot ons op aarde van de heerlijke woorden van Christus Zelf:
“Ik vaar op naar Mijn Vader en uw Vader, naar Mijn God en uw God”. Het hemelse en het aardse
gezin zijn één. Voor ons is de Here opgevaren en voor ons leeft Hij. “Daarom kan Hij ook volkomen
behouden wie door Hem tot God gaan, daar Hij altijd leeft om voor hen te pleiten”.
544