De Wens der Eeuwen door Ellen White

De gehele nacht bracht Jezus door in gebed, en ‘s morgens ging Hij weer naar de tempel. Op weg
daarheen kwam Hij langs een tuin beplant met vijgebomen. Hij werd hongerig. “En toen Hij van verre
een vijgeboom zag die bladeren had, ging Hij daarheen om te zien of Hij er ook iets aan vinden zou.
En erbij gekomen, vond Hij er niets aan dan bladeren; want het was de tijd niet voor vijgen”.
Het was nog niet de tijd voor rijpe vijgen, uitgezonderd in bepaalde streken, en op de hooglanden
rondom Jeruzalem kon men terecht zeggen: “Het was de tijd niet voor vijgen”. In de boomgaard waar
Jezus naartoe was gegaan, scheen echter één boom alle andere voor te zijn. Die was reeds overdekt
met bladeren. Het is naar de natuur van de vijgeboom, dat aleer de bladeren zich ontvouwen, de
groeiende vruchten te voorschijn komen. Daarom beloofde deze boom, die vol bladeren was, gerijpt
fruit. Maar de schijn bedroog. Toen Jezus de takken onderzocht, van de dikke tak geheel onderaan tot
het twijgje in de top, vond Hij “niets dan bladeren”. Het was een grote hoeveelheid in het oog lopend
loof, niets meer.
Christus sprak er een vernietigende vloek over uit. “Nooit ete meer iemand vrucht van u in eeuwigheid!”
zei Hij. De volgende morgen, toen de Heiland er. Zijn discipelen opnieuw op weg waren naar de stad,
trokken de dorre takken en wegkwijnende bladeren hun aandacht. “Rabbi”, zei Petrus, “zie, de
vijgeboom die Gij vervloekt hebt, is verdord”.
Het feit, dat Christus de vijgeboom had vervloekt, had de discipelen zeer verbaasd. Het scheen hun
niet in overeenstemming te zijn met Zijn karakter en werken. Dikwijls hadden zij gehoord hoe Hij
verklaarde dat Hij niet was gekomen om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem
behouden zou worden. Zij herinnerden zich Zijn woorden: “De Zoon des mensen is niet gekomen om
der mensen zielen te verderven, maar om te behouden”. Zijn wonderwerken waren verricht om te
herstellen, nooit om te vernietigen. De discipelen hadden Hem alleen gekend als de Hersteller, de
Genezer. Deze daad stond op zichzelf. Wat was het doel hiervan? vroegen zij zich af.
God “heeft een welbehagen in goedertierenheid”. “Zo waar Ik leef, luidt het woord van de Here Here,
Ik heb geen behagen in de dood van de goddeloze”. Voor Hem is het werk van verwoesting en het
aanzeggen van een oordeel een “vreemd werk”. Maar in genade en liefde licht Hij de sluier op van de
toekomst, en laat de mensen de gevolgen zien van een zondig leven.
Het vervloeken van de vijgeboom was een sprekende gelijkenis. Die onvruchtbare boom, die met zijn
aanmatigende lommer praalde voor de ogen van Christus Zelf, was een symbool van het Joodse volk.
De Heiland wilde Zijn discipelen de oorzaak en de stelligheid van Israëls ondergang duidelijk maken.
Voor dit doel gaf Hij de boom zedelijke kwaliteiten, en maakte hem zo tot een verklaarder van
goddelijke waarheid. De Joden onderscheidden zich duidelijk van alle andere volken, doordat zij
beleden God trouw te zijn. Zij waren bijzonder door Hem begunstigd en maakten meer dan andere
volken aanspraak op rechtvaardigheid. Maar zij waren verdorven door liefde voor de wereld en
winstbejag. Zij gingen prat op hun kennis, maar waren niet op de hoogte van Gods geboden, en ze
waren vol huichelarij. Zoals de onvruchtbare boom, spreidden zij hun opzichtige takken uit, weelderig
om te zien en schoon voor het oog, maar zij gaven “niets dan bladeren”. De Joodse godsdienst, met
zijn prachtige tempel, zijn gewijde altaren, zijn priesters met de heilige hoeden op, en zijn
375