De Wens der Eeuwen door Ellen White

Er waren enkele mensen die Zijn gezelschap zochten, daar ze vrede hadden in Zijn bijzijn, maar velen
vermeden Hem, omdat ze door Zijn vlekkeloos leven werden terechtgewezen. Jonge vrienden drongen
er bij Hem op aan, dat Hij zou doen zoals zij deden. Hij was vrolijk en opgewekt, zij verheugden zich
erover wanneer Hij bij hen was en ze luisterden graag naar Zijn gevatte ideeën, maar zij hadden geen
geduld met Zijn gewetensbezwaren, en beweerden dat Hij bekrompen en stijf was. Jezus antwoordde:
Er staat geschreven: “Waarmede zal de jongeling zijn pad rein bewaren? Als hij dat houdt naar Uw
Woord”. “Ik berg Uw Woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige”.
Dikwijls stelde men Hem de vraag: Waarom wil je toch zo graag een uitzondering zijn, zo anders dan
wij allen? Er staat geschreven, antwoordde Hij: “Welzalig zij die onberispelijk van wandel zijn, die in
de wet des Heren gaan. Welzalig zij die Zijn getuigenissen bewaren, die Hem van ganser harte zoeken;
die ook geen onrecht plegen, maar wandelen in Zijn wegen”.
Wanneer men Hem de vraag stelde, waarom Hij niet meedeed met de grappen van de jonge mensen in
Nazareth, zei Hij: Er staat geschreven: “In de weg Uwer getuigenissen verblijd ik mij als over allerlei
rijkdom. Uw bevelen zal ik overdenken en op Uw paden zal ik letten. In Uw inzettingen zal ik mij
verlustigen, Uw woord zal ik niet vergeten”.
Jezus streed niet voor Zijn rechten. Dikwijls werd Zijn werk zonder noodzaak zwaar gemaakt, omdat
Hij gewillig was en niet klaagde. Toch faalde Hij niet en Hij werd niet ontmoedigd. Hij stond boven
die moeilijkheden, alsof Hij verkeerde in het licht van Gods aangezicht. Hij nam geen wraak wanneer
Hij ruw behandeld werd, maar droeg de beledigingen geduldig.
Steeds weer stelde men Hem de vraag: Waarom laat je het toe, dat men je zo schandelijk behandelt en
misbruik van je maakt, zelfs je broers? Er staat geschreven, zei Hij: “Mijn zoon, vergeet Mijn
onderwijzing niet en uw hart beware Mijn geboden, want lengte van dagen, en jaren van leven, en
vrede zullen zij u vermeerderen. Dat liefde en trouw u niet verlaten! Bind ze om uw hals, schrijf ze op
de tafel van uw hart, dan zult gij genegenheid en goedkeuring verwerven in de ogen van God en
mensen”.
Vanaf de tijd dat Zijn ouders Hem in de tempel hadden gevonden, was Zijn handelwijze een mysterie
voor hen. Hij bond met niemand de strijd aan, maar Zijn voorbeeld was een voortdurende les. Hij
scheen iemand te zijn die alleen stond. Zijn gelukkigste uren waren, wanneer Hij alleen was met de
natuur en met God. Steeds wanneer Hij dat voorrecht had, wendde Hij Zich van het toneel van Zijn
arbeid af om de velden in te gaan, om te peinzen in de groene dalen, om op een berghelling of tussen
de bomen in het bos gemeenschap met God te hebben. Vroeg in de morgen kon men Hem dikwijls op
een eenzame plaats vinden, waar Hij mediteerde, de Schriften onderzocht of in gebed verzonken was.
Na deze rustige uren keerde Hij naar huis terug om Zijn plichten weer waar te nemen en een voorbeeld
te zijn in geduldige arbeid.
Het leven van Christus werd door eerbied en liefde voor Zijn moeder gekenmerkt. Maria geloofde in
haar hart dat het heilige Kind dat uit haar geboren was, de lang beloofde Messias was, maar ze durfde
haar geloof niet onder woorden te brengen. Gedurende Zijn gehele aardse leven deelde zij in Zijn lijden.
44