De Wens der Eeuwen door Ellen White

estraf en bemoedig”, zegt de Here, “met alle lankmoedigheid en onderrichting”. Treed getrouw op
tegen verkeerde werken. Waarschuw iedere ziel die zich in gevaar bevindt. Laat niemand zichzelf
misleiden. Noem de zonde bij zijn ware naam. Verkondig wat God gezegd heeft betreffende liegen,
sabbatschending, stelen, afgodendienst en andere verkeerde dingen. “Wie dergelijke dingen bedrijven,
zullen het koninkrijk Gods niet beërven”. Indien zij volharden in de zonde, wordt het oordeel dat gij
aan de hand van Gods Woord hebt uitgesproken, in de hemel bevestigd. Door de zonde te verkiezen,
verloochenen zij Christus; de gemeente moet tonen, dat zij haar goedkeuring niet hecht aan hun daden,
anders zal zij zelf haar Here oneer aandoen. Zij moet over de zonde zeggen wat God daarover zegt. Zij
moet deze behandelen zoals God heeft voorgeschreven, en haar optreden wordt in de hemel
bekrachtigd. Hij die het gezag van de kerk minacht, minacht het gezag van Christus Zelf.
Maar er is ook een lichter zijde aan dit beeld. “Wie gij hun zonden kwijtscheldt, die zijn ze
kwijtgescholden”. Laat deze gedachte worden hooggehouden. Laat, bij het werken voor de dwalenden,
ieders oog op Christus gericht zijn. Laten de herders op tedere wijze zorgen voor de kudde uit de weide
des Heren. Laten ze tot de dwalende spreken over de vergevende genade van de Heiland. Laten ze de
zondaar aanmoedigen om berouw te tonen en te geloven in Hem Die kan vergeven. Laten ze verklaren
op gezag van Gods Woord: “Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons
de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid”. Allen die berouw hebben,
ontvangen de verzekering: “Hij zal Zich wederom over ons ontfermen, Hij zal onze ongerechtigheden
vertreden. Ja, Gij zult al onze zonden werpen in de diepten der zee”.
Laat het berouw van de zondaar met dankbare harten door de gemeente worden aanvaard. Laat de
berouwvolle zondaar uit de duisternis van het ongeloof tot het licht van geloof en gerechtigheid worden
geleid. Laat zijn bevende hand in de liefhebbende hand van Jezus worden gelegd. Een dergelijke
vergeving wordt in de hemel bekrachtigd.
Slechts in deze zin heeft de gemeente de macht de zondaar te vergeven. Vergeving van zonden kan
alleen worden verkregen door de verdiensten van Christus. Aan geen mens, ook aan geen organisatie
van mensen, is de macht gegeven om een ziel van schuld te bevrijden. Christus gaf Zijn discipelen de
opdracht om in Zijn naam aan alle volken vergeving van zonden te prediken, maar aan henzelf werd
niet de macht gegeven om de smet der zonde uit te wissen. De naam van Jezus is de enige “naam de
mensen gegeven waardoor wij moeten behouden worden”.
Toen Jezus voor de eerste maal aan de discipelen in de opperzaal verscheen, was Thomas niet bij hen.
Hij hoorde de berichten van de anderen, en ontving overvloedige bewijzen dat Jezus was opgestaan;
maar somberheid en ongeloof vervulden zijn hart. Toen hij de discipelen over de heerlijke
verschijningen van de verrezen Heiland hoorde spreken, dompelde dit hem in nog diepere wanhoop.
Indien Jezus werkelijk uit de dood was verrezen, konden zij verder niet hopen op een letterlijk aards
koninkrijk. En het wondde zijn ijdelheid te denken, dat de Meester Zich zou openbaren aan alle
discipelen behalve aan hem. Hij was vastbesloten niet te geloven, en een week lang tobde hij over zijn
rampzalige toestand, die nog donkerder scheen door de tegenstelling met de hoop en het geloof van de
broeders.
524