De Wens der Eeuwen door Ellen White

die binnen de stad zijn, de wijk nemen en die op het land zijn, er niet binnengaan, want dit zijn de
dagen van vergelding, waarin alles wat geschreven is, in vervulling gaat”. Deze waarschuwing werd
gegeven, opdat men er veertig jaar later, bij de verwoesting van Jeruzalem, acht op zou slaan. De
christenen namen de waarschuwing ter harte, en niet één christen kwam om bij de val van de stad.
“Bidt, dat uw vlucht niet in de winter valle en niet op een sabbat”, zei Christus. Hij Die de sabbat had
gemaakt, heeft die niet teniet gedaan door hem aan het kruis te nagelen. De sabbat werd niet van nul
en gener waarde bij Zijn dood. Veertig jaar na Zijn kruisiging zou hij nog steeds worden geheiligd.
Veertig jaar lang moesten de discipelen bidden, dat hun vlucht niet op een sabbat zou vallen.
Van de verwoesting van Jeruzalem ging Christus snel over op een grotere gebeurtenis, de laatste
schakel in de keten van de geschiedenis der aarde de komst van de Zoon van God in majesteit en
heerlijkheid. Tussen deze twee gebeurtenissen zag Christus lange eeuwen van duisternis, eeuwen die
voor Zijn gemeente werden aangeduid door bloed en tranen en zielestrijd. De discipelen konden het
toen niet verdragen deze eeuwen te aanschouwen, en Jezus ging daaraan voorbij met een korte
opmerking. “Er zal dan een grote verdrukking zijn”, zei Hij, “zoals er niet geweest is van het begin der
wereld tot nu toe en ook nooit meer wezen zal. En indien die dagen niet ingekort werden, zou geen
vlees behouden worden; doch ter wille van de uitverkorenen zullen die dagen worden ingekort”. Meer
dan duizend jaar lang zou een vervolging, zoals de wereld nooit tevoren had gekend, over de
volgelingen van Christus komen. Miljoenen en miljoenen van Zijn getrouwe getuigen zouden worden
gedood. Als God Zijn hand niet had uitgestrekt om Zijn volk te bewaren, zouden allen zijn omgekomen.
“Doch ter wille van de uitverkorenen”, zei Hij, “zullen die dagen worden ingekort”.
Nu spreekt onze Here over Zijn tweede komst in woorden die niet mis te verstaan zijn, en Hij
waarschuwt voor de gevaren die Zijn komst in de wereld zullen voorafgaan. “Indien dan iemand tot u
zegt: Zie, hier is de Christus, of: Hier, gelooft het niet. Want er zullen valse christussen en valse
profeten opstaan en zij zullen grote tekenen en wonderen doen, zodat zij, waren het mogelijk, ook de
uitverkorenen zouden verleiden. Zie, Ik heb het u voorzegd. Indien men dan tot u zegt: Zie, Hij is in
de woestijn, gaat er niet heen; zie, Hij is in de binnenkamer, gelooft het niet. Want gelijk de bliksem
komt van het oosten en licht tot het westen, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn”. Eén van
de tekenen van de verwoesting van Jeruzalem, die Christus opnoemde, was: “Vele valse profeten
zullen opstaan en velen zullen zij verleiden”.
Er stonden inderdaad valse profeten op, die het volk misleidden en grote scharen naar de woestijn
trokken. Magiërs en tovenaars, die beweerden een wondere kracht te bezitten, trokken de mensen
achter zich aan naar de eenzame bergen. Maar deze profetie werd ook uitgesproken voor het laatste
der dagen. Dit teken is gegeven als een teken van de tweede komst. Zelfs nu doen valse christenen en
valse profeten tekenen en wonderen om Zijn discipelen te verleiden. Horen wij niet de roep: “Zie, Hij
is in de woestijn”? Zijn niet duizenden de woestijn ingegaan in de hoop, Christus te zullen vinden? En
horen wij nu niet vanuit duizenden bijeenkomsten waar de mensen belijden gemeenschap te hebben
met de geesten der gestorvenen, de kreet: “Zie, Hij is in de binnenkamer”? Dat is juist datgene wat het
spiritisme beweert. Maar wat zegt Christus? “Gelooft het niet. Want gelijk de bliksem komt van het
oosten en licht tot het westen, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn”.
409