De Wens der Eeuwen door Ellen White

ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van diepe duisternis, straalt een licht... Want een
Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder en men noemt
Hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst”.
Toch begreep Maria de zending van Christus nog niet. Simeon had Hem in zijn profetie genoemd een
Licht dat de heidenen zou verlichten, en ook een heerlijkheid van Israël. Zo hadden ook de engelen de
geboorte van de Heiland als een vreugdetijding voor alle volken verkondigd. God trachtte de
bekrompen Joodse opvatting over het werk van de Messias te verbeteren. Hij verlangde dat de mensen
Hem niet alleen als de Verlosser van Israël, maar als de Bevrijder der wereld zouden beschouwen.
Maar er zouden nog vele jaren voorbijgaan voordat zelfs de moeder van Jezus Zijn zending zou
begrijpen.
Maria zag uit naar de regering van de Messias op de troon van David, maar ze zag niet de doop van
het lijden, waardoor die regering moest worden gewonnen. Door Simeon is geopenbaard, dat de
Messias hier op aarde geen weg zonder hindernissen zou gaan. In de woorden die hij tot Maria sprak :
“En door uw eigen ziel zal een zwaard gaan”, geeft God in Zijn tedere genade de moeder van Jezus
een vage aanduiding van de zieleangst die zij reeds was begonnen te dragen om Zijnentwille.
”Zie,” had Simeon gezegd, “deze is gesteld tot een val en opstanding van velen in Israël en tot een
teken dat weersproken wordt”. Zij die weer zouden opstaan, moesten eerst vallen. Wij moeten op de
Rots vallen en gebroken worden, voordat we door Christus kunnen worden opgeheven. Het eigen ik
moet onttroond worden, trots moet vernederd worden wanneer wij de heerlijkheid van het geestelijk
koninkrijk willen kennen. De Joden wilden de eer die door vernedering uitgereikt wordt, niet
aanvaarden. Daarom konden ze hun Verlosser niet ontvangen. Hij was een teken dat weersproken werd.
“Opdat de overleggingen uit vele harten openbaar worden.” In het licht van het leven van de Heiland
werden de harten van allen, van de Schepper af tot de vorst der duisternis toe, geopenbaard. Satan heeft
God voorgesteld als een zelfzuchtig en heerszuchtig God, Die alles eist en niets geeft, Die de dienst
van Zijn schepselen voor Zijn eigen heerlijkheid verplicht stelt en Die niets opoffert voor hun heil.
Maar het geven van Christus openbaart het hart van de Vader. Het getuigt ervan, dat de gedachten die
God jegens ons heeft, “gedachten van vrede en niet van onheil” zijn. Het verklaart, dat terwijl Gods
haat tegen de zonde zo sterk is als de dood, Zijn liefde voor de zondaar sterker is dan de dood. Hij
heeft onze verlossing op Zich genomen, en Hij zal niets sparen dat noodzakelijk is voor de voltooiing
van Zijn werk, hoe kostbaar dit ook moge zijn. Geen waarheid die noodzakelijk is voor ons behoud,
wordt achterge houden, geen wonder van genade wordt verwaarloosd; geen goddelijke macht wordt
ongebruikt gelaten. Gunst wordt op gunst geladen en gave op gave. De gehele schatkamer des hemels
staat open voor degenen die Hij tracht te redden. Nadat Hij alle rijkdommen van het heelal heeft
verzameld en alle bronnen van oneindige kracht heeft opengesteld, geeft Hij dit alles in handen van
Christus, en zegt: Dit alles is voor de mens. Gebruik deze gaven om hen ervan te overtuigen dat er
geen grotere liefde op aarde of in de hemel is dan Mijn Liefde. Zijn grootste geluk zal hij vinden
wanneer hij Mij liefheeft.
Bij het kruis van Golgotha stonden liefde en zelfzucht tegenover elkaar. Hier was hun bekronende
openbaring. Christus had alleen geleefd om te troosten en te zegenen, en door Hem ter dood te brengen,
23