De Wens der Eeuwen door Ellen White

Jezus kwam de mensen tegemoet op hun eigen terrein, als Iemand Die op de hoogte was van hun
verwarring. Hij maakte de waarheid duidelijk door haar op de meest rechtstreekse en eenvoudigste
manier naar voren te brengen. Zijn taal was zuiver, verfijnd en helder als een vlietende stroom. Zijn
stem klonk als muziek in de oren van hen die geluisterd hadden naar de eentonige stemmen van de
rabbi’s. Maar hoewel Zijn leer eenvoudig was, sprak Hij als iemand met gezag. Dit kenmerk maakte
Zijn leer geheel verschillend van alle andere. De rabbi’s spraken twijfelend en aarzelend, alsof men de
Schriften zó zou kunnen verklaren, dat ze het óf het ene óf precies het tegenovergestelde betekenden.
De toehoorders geraakten dagelijks meer in onzekerheid. Maar Jezus leerde dat de Schriften een
onbetwistbaar gezag bezitten. Wat Zijn onderwerp ook was, het werd naar voren gebracht met kracht,
alsof Zijn woorden niet bestreden konden worden.
Toch was Hij eerder ernstig dan heftig. Hij sprak als iemand die een bepaald doel wil bereiken. Hij
bracht de werkelijkheden van de eeuwige wereld naar voren. In ieder onderwerp werd God
geopenbaard. Jezus trachtte de ban van verdwazing die de mensen in aardse dingen gevangen houdt,
te verbreken. Hij bracht de dingen van dit leven in hun juiste houding als ondergeschikt aan de dingen
van eeuwig gewicht; maar Hij ontkende het belang ervan niet. Hij leerde dat hemel en aarde met elkaar
verbonden zijn, en dat kennis van de goddelijke waarheid de mens waarlijk bereid maakt om zijn
plichten in het dagelijks leven beter te vervullen. Hij sprak als Iemand Die vertrouwd was met de
hemel, Die Zich bewust was van Zijn verhouding tot God, maar toch Zijn eenheid met ieder lid van
het menselijke geslacht erkende.
Zijn genadeboodschappen verschilden naar gelang van Zijn toehoorders. Hij wist, hoe “met het woord
de moede te ondersteunen”, want genade was op Zijn lippen uitgegoten, zodat Hij de schatten der
waarheid op de aantrekkelijkste manier aan de mensen zou kunnen mededelen. Hij bezat tact om
bevooroordeelde geesten tegemoet te treden en te verrassen met illustraties die hun aandacht in beslag
namen. Door middel van het voorstellingsvermogen bereikte Hij het hart. Zijn voorbeelden nam Hij
uit het dagelijks leven, en hoewel ze eenvoudig waren, bevatten ze een wonderlijk diepe betekenis. De
vogelen des hemels, de lelies op het veld, het zaad, de herder en zijn schapen met deze onderwerpen
illustreerde Christus eeuwige waarheid; en steeds daarna, wanneer Zijn toehoorders weer eens die
dingen in de natuur zagen, dachten ze terug aan Zijn woorden. Christus’ voorbeelden waren een
voortdurende herhaling van Zijn lessen.
Christus vleide de mensen nooit. Hij sprak nimmer over iets dat hun inbeelding of fantasie zou kunnen
opwekken, en Hij prees hen ook niet om hun pientere verzinsels; maar mensen die diep en
onbevooroordeeld nadachten, namen Zijn leer aan en ontdekten dat hun wijsheid daardoor bevestigd
werd. Zij verbaasden zich over de geestelijke waarheid, die in de meest eenvoudige taal tot uitdrukking
gebracht werd. De mensen die de beste opleiding genoten hadden, werden aangetrokken door Zijn
woorden, en de ongeletterden trokken er steeds voordeel uit. Hij had een boodschap voor de
ongeletterden, en Hij maakte zelfs de heidenen duidelijk, dat Hij een boodschap voor hen had.
Zijn teder erbarmen viel met een genezende aanraking in de vermoeide en bezorgde harten. Zelfs te
midden van de roerigheid van boze vijanden, was Hij omringd door een atmosfeer van vrede. De
schoonheid van Zijn aangezicht, de lieflijkheid van Zijn karakter, boven alles de liefde die sprak uit
153