De Wens der Eeuwen door Ellen White

de hemelse en eeuwige. Zij werden opgeheven tot het hoogste begrip van Zijn waardigheid en
heerlijkheid.
De woorden van Christus op de berg waren de aankondiging dat Zijn offer ter wille van de mensen
volkomen en volmaakt was. De voorwaarden voor de verzoening waren vervuld; het werk waartoe Hij
in deze wereld was gekomen, was volbracht. Hij was op weg naar de troon van God, om door engelen,
overheden en machten te worden geëerd. Hij was Zijn middelaarswerk begonnen. Bekleed met
onbeperkt gezag, gaf Hij Zijn opdracht aan de discipelen: “Gaat dan henen, maakt al de volken tot
Mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert
hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen, tot aan de voleinding der
wereld”.
Het Joodse volk was beheerder geweest van de heilige waarheid; maar het farizeïsme maakte hen tot
de meest bekrompen, de dweepzieksten van heel het menselijk geslacht. Alles wat met de priesters en
oversten verband hield — hun kleding, gewoonten, plechtigheden en overleveringen — maakte hen
ongeschikt om het licht der wereld te zijn. Zij beschouwden zichzelf, het Joodse volk, als de wereld.
Maar Christus gaf aan Zijn discipelen de opdracht om een geloof en wijze van aanbidden te
verkondigen dat niets in zich had van stand of afkomst, een geloof dat geschikt zou zijn voor alle
volken, alle natiën, alle klassen van mensen.
Voordat Hij Zijn discipelen verliet, maakte Christus de aard van Zijn koninkrijk duidelijk. Hij bracht
hun in herinnering wat Hij daarover reeds eerder had verteld. Hij verklaarde, dat het niet Zijn bedoeling
was om in deze wereld een tijdelijk koninkrijk op te richten, maar een geestelijk. Hij zou niet als een
aardse koning op de troon van David regeren. Weer opende Hij hun de Schriften en toonde aan, dat
alles wat Hij had doorgemaakt, door de hemel was vastgesteld in de raadsvergaderingen tussen de
Vader en Hemzelf. Alles was voorzegd door mannen die door de Heilige Geest waren geïnspireerd.
Hij zei: Gij ziet, dat alles wat Ik u omtrent Mijn verwerping als Messias had geopenbaard, heeft
plaatsgevonden. Alles wat Ik gezegd heb met betrekking tot de vernedering die Ik zou ondergaan en
de dood die Ik zou sterven, is bewaarheid geworden. Op de derde dag ben Ik weder opgestaan.
Onderzoek de Schriften nog ijveriger, en gij zult zien, dat in al deze dingen de bijzonderheden van de
profetie aangaande Mij in vervulling zijn gegaan.
Christus gaf Zijn discipelen opdracht om het werk te doen dat Hij in hun handen had achtergelaten, en
te beginnen te Jeruzalem. Jeruzalem was de plaats geweest waar Hij op wonderlijke wijze tot het
mensdom was afgedaald. Daar had Hij geleden, was Hij verworpen en veroordeeld. Het land van Judea
was Zijn geboortegrond. Daar had Hij, gekleed in de mantel van de menselijke natuur, met de mensen
gewandeld, en weinigen hadden bemerkt hoe dicht de hemel bij de aarde kwam toen Jezus in hun
midden was. In Jeruzalem moest het werk van de discipelen beginnen.
Met het oog op alles wat Christus daar had geleden en op het niet gewaardeerde werk dat Hij daar had
verricht, hadden de discipelen kunnen pleiten voor een meer belovend arbeidsveld; maar zij hielden
geen dergelijk pleidooi. Dezelfde grond waarop Hij het zaad der waarheid had uitgestrooid, moest door
de discipelen worden bewerkt, en het zaad zou ontkiemen en een overvloedige oogst opbrengen. In
hun werk zouden de discipelen vervolging ontmoeten door de naijver en de haat van de Joden; maar
533