De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 33—Wie zijn mijn broeders?
De zonen van Jozef leefden in het geheel niet met Jezus mee in Zijn werk. De verhalen die hun ter ore
kwamen betreffende Zijn leven en werken, vervulden hen met verbazing en verslagenheid. Zij hoorden,
dat Hij hele nachten wijdde aan gebed, dat Hij gedurende de gehele dag omringd werd door grote
scharen mensen en Zich zelfs de tijd niet gunde om te eten. Zijn vrienden meenden, dat Hij uitgeput
zou raken door Zijn voortdurende arbeid; ze waren niet in staat Zijn houding jegens de Farizeeën te
verklaren, en er waren er onder hen, die vreesden dat Zijn denken verward geraakte.
Zijn broers hoorden hiervan, en ook van de beschuldiging die door de Farizeeën geuit werd, dat Hij
duivelen uitwierp door de macht van Satan. Ze gevoelden scherp, dat het verwijt ook hen raakte, door
hun verwantschap met Jezus. Zij wisten welk een opschudding Zijn woorden en daden verwekten, en
waren niet alleen verontrust door Zijn openhartige beweringen, maar ook verontwaardigd over Zijn
aanklacht tegen de schriftgeleerden en Farizeeën. Zij besloten dat Hij moest worden overgehaald of
gedwongen deze manier van werken te staken, en zij brachten Maria ertoe zich met hen te verenigen,
daar zij meenden, dat door Zijn liefde voor haar zij Hem zouden kunnen bewegen voorzichtiger te zijn.
Juist tevoren had Jezus voor de tweede maal een wonder verricht van de genezing van een man die
bezeten, blind en doof was, en de Farizeeën hadden de beschuldiging herhaald: “Door de overste der
boze geesten drijft Hij de geesten uit”. Christus maakte hun duidelijk, dat door het werk van de Heilige
Geest toe te schrijven aan Satan, zij zich afsneden van de bron van zegeningen. Zij die gesproken
hadden tegen Jezus Zelf, zonder Zijn goddelijk karakter te onderscheiden, zouden vergeving kunnen
ontvangen; want door middel van de Heilige Geest zouden ze ertoe gebracht kunnen worden hun
dwaling in te zien en berouw te tonen. Wat de zonde ook is, wanneer de ziel berouw toont en gelooft,
wordt de schuld weggewassen in het bloed van Christus; maar hij die het werk van de Heilige Geest
verwerpt, plaatst zichzelf in een positie waar berouw en geloof hem niet kunnen bereiken. Juist door
de Geest werkt God aan het hart; wanneer mensen moedwillig de Geest verwerpen, en verklaren dat
deze van Satan komt, snijden ze het kanaal waardoor God met hen in verbinding kan komen, af.
Wanneer de Geest uiteindelijk verworpen wordt, kan God niets meer doen voor de ziel.
De Farizeeën tot wie Jezus sprak, geloofden zelf de beschuldiging niet die zij tegen Hem inbrachten.
Er was niet één van die hoogwaardigheidsbekleders die zich niet aangetrokken had gevoeld tot de
Heiland. Ze hadden de stem van de Geest gehoord in hun hart, Die verklaarde, dat Hij de Gezalfde
Israëls was, en Die bij hen erop aandrong, te belijden dat ze Zijn discipelen wilden zijn. In het licht
van Zijn aanwezigheid hadden ze hun onheiligheid beseft en hadden ze verlangd naar een
gerechtigheid die ze niet zelf konden voortbrengen. Maar nadat ze Hem verworpen hadden, zou het te
vernederend zijn om Hem te ontvangen als de Messias. Toen ze eenmaal hun voeten op het pad van
het ongeloof gezet hadden, waren ze te trots om hun dwaling te belijden. Om het erkennen van de
waarheid te vermijden, trachtten ze met wanhopig geweld de leer van de Heiland te bestrijden. Het
bewijs van Zijn macht en genade bracht hen tot het uiterste. Ze konden de Heiland niet verhinderen
wonderen te verrichten, ze konden Zijn leer niet tot zwijgen brengen; maar ze deden alles wat in hun
macht was om Hem op verkeerde wijze voor te stellen en Zijn woorden te verdraaien. Toch volgde de
overtuigende Geest van God hen nog, en ze moesten veel hindernissen opwerpen om de kracht daarvan
202