De Wens der Eeuwen door Ellen White

”Wat dunkt u?” zei Hij. “Iemand had twee kinderen. Hij ging naar de eerste en zeide: Kind, ga en werk
vandaag in de wijngaard. En hij antwoordde en zeide: Ja, heer, maar hij ging niet. En hij ging naar de
tweede en sprak evenzo. En deze antwoordde en zeide: Ik wil niet, maar later kreeg hij berouw en ging
toch. Wie van de twee heeft de wil van zijn vader gedaan?”
Deze plotselinge vraag maakte, dat Zijn toehoorders minder op hun hoede waren. Zij hadden goed naar
de gelijkenis geluisterd en antwoordden nu onmiddellijk: “De laatste”. Terwijl Hij Zijn blik op hen
richtte, antwoordde Jezus op strenge en plechtige toon: “Voorwaar Ik zeg u, de tollenaars en de hoeren
gaan u voor in het koninkrijk Gods. Want Johannes heeft u de weg der gerechtigheid gewezen en gij
hebt hem niet geloofd. De tollenaars en de hoeren echter hebben hem geloofd, doch hoewel gij dat
zaagt, hebt gij later geen berouw gekregen en ook in hem geloofd”.
De priesters en oversten konden niet anders dan het juiste antwoord geven op de vraag van Christus,
en op deze wijze vernam Hij, wat hun mening ten gunste van de laatste zoon was. Deze zoon stelde de
tollenaars voor, die door de Farizeeën werden veracht en gehaat. De tollenaars waren door en door
slecht geweest. Zij hadden inderdaad de wet van God overtreden, in hun leven hadden zij een absolute
tegenstand tegen Zijn geboden getoond. Zij waren ondankbaar en goddeloos geweest; toen hun gezegd
werd, dat ze moesten gaan werken in de wijngaard des Heren, hadden ze vol minachting geweigerd.
Maar toen Johannes kwam, die berouw en doop predikte, namen de tollenaars zijn boodschap aan en
werden gedoopt.
De eerste zoon stelde de leiders van het Joodse volk voor. Sommigen van de Farizeeën hadden berouw
getoond en de doop van Johannes aangenomen; maar de leiders wilden niet erkennen dat hij van God
kwam. Zijn waarschuwingen en berispingen brachten hen niet tot bekering. Zij “verwierpen voor
zichzelf de raad Gods, daar zij niet door hem gedoopt waren”. Zij behandelden zijn boodschap met
minachting. Toen ze geroepen werden, zeiden ze evenals de eerste zoon: “Ja, heer”, maar zij gingen
niet; de priesters en de oversten wendden gehoorzaamheid voor, maar zij betoonden een valse
gehoorzaamheid. Ze beleden veel vrome dingen, zij maakten er aanspraak op, dat zij de wet van God
gehoorzaamden, maar zij boden slechts valse gehoorzaamheid. De tollenaars werden door de Farizeeën
veroordeeld en vervloekt als trouwelozen; maar dezen toonden door hun geloof en werken, dat zij het
koninkrijk der hemelen binnengingen vóór die eigengerechtige mensen aan wie groot licht was
gegeven, maar wier werken niet overeenkwamen met hun godzalige belijdenis.
De priesters en oversten wilden deze diepgaande waarheden niet verduren; zij bleven zwijgen, evenwel
hopende dat Jezus iets zou zeggen wat ze tegen Hem zouden kunnen aanwenden; maar zij moesten
nog meer dulden.
“Hoort een andere gelijkenis”, zei Christus. “Er was een heer des huizes die een wijngaard plantte en
er een heg omheen zette en er een wijnpers in groef en een toren bouwde; en hij verhuurde die aan
pachters en ging buitenslands. Toen nu de tijd der vruchten naderde, zond hij zijn slaven naar die
pachters om zijn vruchten in ontvangst te nemen. Maar de pachters grepen zijn slaven, sloegen de ene,
doodden de andere en stenigden een derde. Hij zond weder andere slaven, nog meer dan eerst, en zij
behandelden hen op dezelfde wijze. Ten laatste zond hij zijn zoon tot hen, zeggende: Mijn zoon zullen
zij ontzien. Maar toen de pachters de zoon zagen, zeiden zij tot elkander: Dit is de erfgenaam, komt,
383