De Wens der Eeuwen door Ellen White

”En grotere nog dan deze, want Ik ga tot de Vader”. Hiermee bedoelde Christus niet dat de werken
van de discipelen van een meer verheven aard zouden zijn dan de Zijne, maar dat de omvang daarvan
groter zou zijn. Hij sprak niet alleen over het doen van wonderen, maar over alles wat zou plaatsvinden
door de invloed van de Heilige Geest.
Na de hemelvaart van de Here beseften de discipelen de vervulling van Zijn belofte. De tonelen van
kruisiging, opstanding en hemelvaart van Christus waren een levende werkelijkheid voor hen. Zij
zagen dat de profetieën letterlijk waren vervuld. Zij onderzochten de Schriften, en namen datgene wat
daarin werd geleerd, aan met een geloof en een zekerheid die tevoren niet waren gekend. Zij wisten
dat de goddelijke Leraar alles was waarop Hij aanspraak had gemaakt. Wanneer zij spraken over hun
ervaring en de liefde van God prezen, werden de harten der mensen verzacht en onderworpen, en grote
scharen geloofden in Jezus.
De belofte die de Heiland aan Zijn discipelen gaf, is ook een belofte aan Zijn gemeente in de laatste
tijd. Het was niet Gods bedoeling, dat Zijn heerlijk plan om de mensen te verlossen slechts geringe
gevolgen zou hebben. Allen die aan het werk gaan en niet vertrouwen in wat zij zelf kunnen doen,
maar in wat God voor en door hen kan doen, zullen voorzeker de vervulling van Zijn belofte zien.
“Grotere nog dan deze”, verklaarde Hij, “want Ik ga tot de Vader”.
Nog steeds waren de discipelen niet op de hoogte van de onbegrensde hulpmiddelen en macht van de
Heiland. Hij zei tot hen: “Tot nog toe hebt gij niet om iets gebeden in Mijn naam”. Hij verklaarde, dat
het geheim voor hun succes zou zijn het vragen in Zijn naam om kracht en genade. Hij zou voor de
Vader staan om voorbede voor hen te doen. Het gebed van de nederige smekeling brengt Hij, ter wille
van die ziel, naar voren als Zijn eigen verlangen. Ieder oprecht gebed wordt in de hemel gehoord. Het
wordt wellicht niet op vloeiende wijze onder woorden gebracht; maar indien het uit het hart komt, zal
het opstijgen naar het heiligdom waar Jezus dienst doet, en Hij zal het voor de Vader brengen zonder
een onbeholpen gekozen, gestameld woord, schoon en welriekend door de wierook van Zijn eigen
volmaaktheid.
Het pad der oprechtheid en reinheid is geen pad zonder hindernissen, maar in iedere moeilijkheid
moeten wij een oproep tot gebed zien. Geen levend wezen heeft enige kracht die hij niet van God heeft
ontvangen, en de bron waar deze kracht vandaan komt, staat open voor het zwakste menselijke wezen.
“Wat gij ook vraagt in Mijn naam”, zei Jezus, “Ik zal het doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt
worde. Indien gij Mij iets vraagt in Mijn naam, Ik zal het doen”.
Christus gebood Zijn discipelen te bidden “in Mijn naam”. In de naam van Christus moeten Zijn
volgelingen voor God komen. Door de waarde van het offer dat voor hen werd gebracht, hebben zij
waarde in de ogen des Heren. Om de toegekende rechtvaardigheid van Christus worden zij kostbaar
geacht. Om Christus’ wille vergeeft God degenen die Hem vrezen. Hij ziet in hen niet de verdorvenheid
van de zondaar. Hij herkent in hen het beeld van Zijn Zoon in Wie zij geloven.
De Here is teleurgesteld wanneer Zijn kinderen een geringe dunk van zichzelf hebben. Hij verlangt dat
Zijn uitverkoren erfdeel zichzelf schat naar de prijs die Hij voor hen heeft betaald. God wilde hen
hebben, anders zou Hij Zijn Zoon niet hebben gezonden om hen tegen zulk een hoge prijs te verlossen.
433