De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 12—De verzoeking
“Jezus nu, vol van de Heilige Geest, keerde terug van de Jordaan en werd door de Geest geleid in de
woestijn”. De woorden van Marcus hebben een nog diepere betekenis. Hij zegt: “En terstond dreef de
Geest Hem uit naar de woestijn. En Hij werd in de woestijn veertig dagen verzocht door Satan en Hij
was bij de wilde dieren”. “En Hij at niets in die dagen.”
Toen Jezus in de woestijn geleid werd om verzocht te worden, werd Hij geleid door de Geest van God.
Hij daagde de verzoeking niet uit. Hij ging naar de woestijn om alleen te zijn, om Zijn zending en werk
te overdenken. Door vasten en gebed zou Hij zich omgorden voor het met bloed bevlekte pad dat Hij
zou moeten gaan. Maar Satan wist, dat de Heiland de woestijn ingegaan was, en hij meende, dat dit
het beste ogenblik was om Hem te benaderen.
Ontzaglijke belangen stonden er voor de wereld op het spel in de strijd tussen de Vorst des lichts en
de leider van het koninkrijk der duisternis. Nadat hij de mensen tot zonde verleid had, eiste Satan de
aarde als zijn eigendom op, en hij noemde zichzelf de vorst dezer wereld. Nadat hij de vader en moeder
van ons geslacht aan zijn eigen natuur gelijk gemaakt had, meende hij hier zijn rijk te vestigen. Hij
verklaarde dat de mensen hem als hun vorst gekozen hadden. Doordat hij de mensen beheerste, had
hij ook gezag over de wereld. Christus was gekomen om Satans aanspraak te weerleggen. Als de Zoon
des mensen zou Christus trouw blijven aan God. Op deze wijze zou getoond worden, dat Satan geen
volledige macht over het menselijk geslacht verkregen had en dat zijn aanspraak op de wereld onwaar
was. Allen die verlangden van zijn macht bevrijd te worden, zouden verlost worden. De heerschappij
die Adam door de zonde verloren had, zou worden teruggewonnen.
Sinds de boodschap aan de slang in Eden: “Ik zal vijandschap zetten tussen u en de vrouw, en tussen
uw zaad en haar zaad”, had Satan geweten, dat hij geen absolute macht over de wereld bezat. In de
mensen zag men een kracht aan het werk die zijn heerschappij tegenstond. Met gespannen aandacht
zag hij neer op de offeranden die gebracht werden door Adam en zijn zonen. In deze plechtigheden
zag hij een teken van contact tussen hemel en aarde. Hij legde zich erop toe dit contact te verbreken.
Hij gaf een verkeerde voorstelling van God en van de offerdiensten die op de Heiland wezen. De
mensen werden ertoe gebracht God te vrezen als iemand die een behagen had in hun vernietiging. De
offeranden, die Zijn liefde hadden moeten openbaren, werden alleen nog gebracht om Zijn toorn te
bedaren. Satan wekte de kwade hartstochten der mensen op met het doel zijn macht over hen te
bestendigen. Toen Gods geschreven Woord gegeven was, bestudeerde Satan de profetieën betreffende
de komst van de Heiland. Van geslacht op geslacht deed hij zijn best de mensen blind te maken voor
deze profetieën, opdat zij de Christus zouden verwerpen wanneer Hij zou komen.
Bij de geboorte van Jezus wist Satan, dat er Iemand was gekomen met een goddelijke opdracht om
hem zijn heerschappij te betwisten. Hij beefde bij de boodschap van de engel die het gezag bevestigde
van de pasgeboren Koning. Satan kende heel goed de positie die Christus in de hemel had ingenomen
als de Geliefde des Vaders. Dat de Zoon van God naar deze aarde kwam, vervulde hem met verbazing
en vrees. Hij kon het geheim van dit offer niet peilen. Zijn zelfzuchtige ziel kon een dergelijke liefde
voor het misleide geslacht niet begrijpen. De heerlijkheid en vrede des hemels, en de vreugde van de
gemeenschap met God, konden slechts vaag door de mensen begrepen worden; maar ze waren zeer
60