De Wens der Eeuwen door Ellen White

leven, kracht en vruchtbaarheid van de wortel aan de ranken is onbekommerd en ononderbroken.
Gescheiden van de wijnstok kan de rank niet leven. Evenmin, zei Jezus, kunt gij leven zonder Mij. Het
leven dat ge van Mij ontvangen hebt, kan alleen door een voortdurend contact worden behouden.
Zonder Mij kunt ge geen zonde overwinnen, of aan een verleiding weerstand bieden.
“Blijft in Mij, gelijk Ik in u”. Blijven in Christus betekent een voortdurend ontvangen van Zijn Geest,
een leven van onvoorwaardelijke overgave aan Zijn dienst. Het verbindingskanaal tussen de mens en
zijn God moet voortdurend openstaan. Zoals een rank van de wijnstok voortdurend sappen onttrekt
aan de levende wijnstok, zo moeten wij ons vastklemmen aan Jezus, en van Hem door het geloof de
kracht en volmaaktheid van Zijn eigen karakter ontvangen.
De wortel zendt het voedsel door de rank naar de buitenste twijgjes. Zo deelt Christus de stroom van
geestelijke kracht mee aan iedere gelovige. Zolang de ziel met Christus verbonden is, is er geen gevaar
dat hij zal verdorren of vergaan.
Het leven van de wijnstok zal blijken uit de geurige vrucht aan de takken. “Wie in Mij blijft”, zei Jezus,
“gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen”. Wanneer wij leven
door het geloof in de Zoon van God, zullen de vruchten des Geestes in ons leven worden gezien; er
zal er niet één ontbreken.
“Mijn Vader is de Landman. Elke rank aan Mij die geen vrucht draagt, neemt Hij weg”. Terwijl de
rank ogenschijnlijk verbonden is met de wijnstok, is het mogelijk dat er geen levengevende band
bestaat. Dan zal de rank niet groeien of vrucht dragen. Zo kan er een schijnbare verbondenheid met
Christus zijn, zonder dat er ware verbinding met Hem door het geloof is. Het belijden van een
godsdienst brengt de mens in de kerk, maar het karakter en het gedrag laten zien of zij in verbinding
staan met Christus. Indien zij geen vruchten voortbrengen, zijn het geen ware ranken. Hun gescheiden
zijn van Christus brengt een ondergang met zich mee, zo volkomen als voorgesteld door de dode rank.
“Wie in Mij niet blijft”, zei Christus, “is buitengeworpen als de rank en is verdord, en men verzamelt
ze en werpt ze in het vuur en zij worden verbrand”.
“Elke” rank “die wel vrucht draagt, snoeit Hij, opdat zij meer vrucht drage”. Van de uitverkoren
twaalven die Jezus waren gevolgd, zou er weldra één als een verdorde rank worden weggenomen, de
anderen zouden onder het snoeimes van de bittere beproeving doorgaan. Jezus verklaarde met
plechtige tederheid de bedoeling van de Landman. Het snoeien zal pijn veroorzaken, maar het is de
Vader Die het mes hanteert. Zijn hand is niet ruw en Zijn hart niet onverschillig. Er zijn takken die
over de grond slepen; deze moeten worden losgesneden van de aardse steunpunten waaraan hun ranken
zich vasthechten. Zij moeten hemelwaarts reiken en hun steun in God vinden. Het overtollig gebladerte,
dat de levensstroom aan de vruchten onttrekt, moet worden weggesnoeid. De al te weelderige groei
moet worden afgesneden, om ruimte te maken voor de genezende stralen van de Zon der Gerechtigheid.
De Landman snoeit datgene wat schade zou kunnen doen, opdat de vruchten rijker en overvloediger
mogen zijn.
“Hierin is Mijn Vader verheerlijkt”, zei Jezus, “dat gij veel vrucht draagt”. God verlangt door u de
heiligheid, de vrijgevigheid en het erbarmen van Zijn eigen karakter te openbaren. Toch gebiedt de
440