De Wens der Eeuwen door Ellen White

gaven op zichzelf beschouwd. Indien intellectuele grootheid, zonder een hogere maatstaf, onze eer
waardig is, dan moeten we Satan eer bewijzen, wiens intellectuele macht niemand ooit heeft
geëvenaard. Maar indien het verlaagd wordt tot eigenbelang, wordt de vloek groter naarmate de gave
groter is. God stelt prijs op zedelijke waarden. Liefde en reinheid zijn eigenschappen waaraan Hij de
hoogste waarde hecht. Johannes was groot in de ogen des Heren, toen hij voor de boodschappers van
het Sanhedrin, voor het volk, en voor zijn eigen discipelen, niet trachtte zichzelf te eren, maar steeds
wees op Jezus als de Beloofde. Zijn onzelfzuchtige vreugde in het dienen van Christus geeft het
hoogste voorbeeld van adel dat ooit in een mens werd geopenbaard.
Het getuigenis dat na zijn dood over hem gegeven werd door hen die zijn getuigenis aangaande Jezus
gehoord hadden, was: “Johannes deed wel geen enkel teken, maar al wat Johannes van Deze zeide,
was waar”. Het was Johannes niet gegeven vuur van de hemel te roepen, of doden op te wekken, zoals
Elia dat deed, noch om in de naam van God te zwaaien met Mozes’ staf van bevoegdheid. Hij was
gezonden om de komst van de Heiland aan te kondigen en een oproep te doen tot het volk om zich
voor te bereiden op Zijn komst. Zó getrouw vervulde hij zijn zending, dat de mensen, toen ze zich
herinnerden wat hij hun over Jezus geleerd had, konden zeggen: “A1 wat Johannes van Deze zeide ,
was waar”. Iedere discipel van de Meester is geroepen om zulk een getuigenis van Christus te geven.
Als heraut van de Messias, zou Johannes “zelfs meer dan een profeet” zijn. Want terwijl de profeten
de komst van Christus van verre gezien hadden, was het aan Johannes gegeven Hem te aanschouwen,
het getuigenis van de hemel over Hem als Messias te horen, en Hem aan Israël voor te stellen als de
Gezondene van God. Toch zei Jezus: “De kleinste in het koninkrijk der hemelen is groter dan hij”.
De profeet Johannes was de verbindende schakel tussen de twee bedelingen. Als de vertegenwoordiger
van God trad hij op om het verband van de wet en de profeten met de christelijke bedeling aan te tonen.
Hij was het mindere licht, dat gevolgd zou worden door het grotere. De geest van Johannes was verlicht
door de Heilige Geest, opdat hij het licht zou laten schijnen over zijn volk, maar geen licht heeft ooit
zo helder geschenen of zal ooit zo helder schijnen op de gevallen mens als dat licht dat uitstraalde van
de leer en het voorbeeld van Jezus. Christus en Zijn zendingswerk waren slechts vaag begrepen zoals
ze afgeschaduwd waren in de offerdienst. Zelfs Johannes had het toekomstig, onsterfelijk leven door
de Heiland niet ten volle begrepen.
Behalve de vreugde die Johannes vond in zijn zendingswerk, was zijn leven vol smart geweest. Zijn
stem was, behalve in de woestijn, zelden gehoord. Zijn lot was eenzaamheid. En het was hem niet
vergund het resultaat van zijn arbeid te zien. Het was niet zijn voorrecht te zijn met Christus en getuige
te zijn van de openbaring van goddelijke kracht die gepaard ging met het grotere licht. Het was hem
niet gegeven te zien hoe blinden hun gezichtsvermogen terugkregen, zieken werden genezen, en doden
werden opgewekt. Hij aanschouwde niet het licht dat straalde door ieder woord van Christus, en dat
heerlijkheid gaf aan de beloften der profetieën. De minste discipel die de machtige werken van Christus
zag en Zijn woorden hoorde, was in die zin meer bevoorrecht dan Johannes de Doper, en daarom wordt
gezegd dat hij groter was dan Johannes.
Door middel van de grote menigten die geluisterd hadden naar de prediking van Johannes, had zijn
roem zich door het gehele land verbreid. Men stelde veel belang in de uitslag van zijn gevangenschap.
132