De Wens der Eeuwen door Ellen White

Tijdens zijn arbeid had de Doper gestaan als een onbevreesd bestraffer van de ongerechtigheid, zowel
in voorname huizen als in eenvoudige. Hij had het gewaagd zich tegenover koning Herodes te stellen
met een ondubbelzinnige bestraffing der zonde. Hij had zijn leven voor zichzelf als niets geacht, om
het werk dat hem was toegewezen, te kunnen verrichten. En nu vanuit zijn kerker zag hij uit naar de
Leeuw uit de stam van Juda, Die de trots van de onderdrukker ter aarde zou werpen en de arme en de
roepende zou bevrijden. Maar Jezus scheen Zich tevreden te stellen met het om Zich heen verzamelen
van discipelen en het genezen en onderwijzen van het volk. Hij at aan de tafel der tollenaars, terwijl
iedere dag het Romeinse juk zwaarder drukte op Israël, terwijl koning Herodes en zijn verdorven
minnares deden wat ze wensten en de kreten van de armen en noodlijdenden ten hemel opstegen.
Dit alles scheen de profeet uit de woestijn een geheimenis te zijn die hij niet kon vatten. Er waren uren
dat influisteringen van boze geesten zijn geest kwelden en de schaduw van een verschrikkelijke angst
hem bekroop. Zou het kunnen zijn, dat de langverwachte Verlosser nog niet verschenen was? Maar
wat betekende dan de boodschap waarvoor hij zich ingespannen had om te brengen? Johannes was
bitter teleurgesteld over het resultaat van zijn opdracht. Hij had verwacht dat de boodschap van God
dezelfde uitwerking zou hebben als toen de wet gelezen werd in de dagen van Josia2 en van Ezra3; dat
er een innige werking van berouw en bekering tot God zou volgen. Zijn gehele leven was opgeofferd
aan het succes van zijn boodschap. Was dat dan tevergeefs geweest?
Het verontrustte Johannes, dat zijn eigen discipelen, door hun liefde voor hem, ongeloof met
betrekking tot Jezus koesterden. Was zijn werk voor hen dan zonder vruchten geweest? Was hij
ontrouw geweest in zijn arbeid, dat hij nu was afgesneden van alle werk? Indien de beloofde Verlosser
verschenen was, en Johannes trouw aan zijn roeping bevonden was, zou niet Jezus dan nu de macht
van de onderdrukker omverwerpen en Zijn boodschapper bevrijden?
Maar de Doper gaf zijn geloof in Christus niet op. De herinnering aan de stem uit de hemel en de
neerdalende duif, de vlekkeloze reinheid van Jezus, de kracht van de Heilige Geest die op Johannes
gerust had toen hij in de tegenwoordigheid van de Heiland kwam, en het getuigenis van de geschriften
der profeten — dit alles getuigde ervan, dat Jezus van Nazareth de Beloofde was.
Johannes wilde zijn twijfel en angst niet met zijn metgezellen bespreken. Hij besloot een boodschap
met een vraag aan Jezus te zenden. Deze boodschap vertrouwde hij toe aan twee van zijn discipelen,
in de hoop, dat een gesprek met de Heiland hun geloof zou bevestigen en zekerheid zou brengen aan
hun broederen. En hij verlangde naar een woord van Christus dat rechtstreeks tot hemzelf gesproken
zou worden.
De discipelen kwamen tot Jezus met de boodschap: “Zijt Gij het, Die komen zou, of hebben wij een
ander te verwachten?”
Hoe kort was het geleden, dat de Doper op Jezus had gewezen en had verklaard: “Zie het Lam Gods,
Dat de zonde der wereld wegneemt”. “Hij Die na mij komt, Wien ik niet waardig ben de schoenriem
los te maken.” En nu de vraag: “Zijt Gij het Die komen zou?” Dat was erg bitter en teleurstellend voor
de menselijke natuur. Indien Johannes, de getrouwe voorloper, de zending van Christus niet kon
onderscheiden, wat zou men dan kunnen verwachten van de menigte die zichzelf zocht?
129