De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 55—Niet met uiterlijke vertoning
Sommigen van de Farizeeën waren tot Jezus gekomen met de vraag, “wanneer het koninkrijk Gods
komen zou”. Meer dan drie jaren waren voorbijgegaan sinds Johannes de Doper de boodschap bracht
die als de roep van een bazuin over het land had geschald: “Het koninkrijk der hemelen is nabij
gekomen”. En nog zagen deze Farizeeën geen teken van de oprichting van het koninkrijk. Velen van
hen die Johannes hadden verworpen en bij iedere stap Jezus hadden tegengewerkt, deden het
voorkomen, alsof Zijn zending had gefaald. Jezus antwoordde: “Het rijk Gods komt niet met uiterlijke
vertoning”; “ook zal men niet zeggen: zie, hier is het, of daar! Want zie, het koninkrijk Gods is bij u”.
Het koninkrijk Gods begint in het hart. Kijk niet hier of daar uit naar uiterlijke tekenen van aardse
macht om de komst van het koninkrijk te kenmerken.
”Er zullen dagen komen”, zei Hij tot Zijn discipelen, “dat gij zult begeren één der dagen van de Zoon
des mensen te zien en gij die niet zult zien”. Omdat Mijn zending niet gepaard gaat met werelds vertoon,
bestaat het gevaar, dat u de heerlijkheid daarvan niet zult opmerken. U beseft niet, hoe groot uw
voorrecht is, dat ge Hem onder u hebt, Die, ofschoon gehuld in menselijke gedaante, het leven en het
licht der mensen is. De dagen zullen komen, dat u met verlangen zult terugblikken op de gelegenheden
die u nu hebt om te wandelen en te spreken met de Zoon van God.
Vanwege hun zelfzucht en aardsgezindheid konden zelfs de discipelen van Jezus niet de geestelijke
heerlijkheid begrijpen die Hij aan hen trachtte te openbaren. Pas na de hemelvaart van Christus, toen
Hij tot de Vader was gegaan, en na de uitstorting van de Heilige Geest op de gelovigen, waardeerden
de discipelen volkomen het karakter en de zending van de Heiland. Nadat zij de doop van de Geest
ontvangen hadden, begonnen zij te beseffen, dat zij in de tegenwoordigheid waren geweest van de
Here der heerlijkheid. Toen de woorden van Christus hun in herinnering werden gebracht, werd hun
geest geopend om de profetieën te verstaan, en de wonderen die Hij had verricht, te begrijpen. De
wonderen van Zijn leven gingen aan hun geestesoog voorbij, en zij waren als mensen die uit een droom
waren ontwaakt. Zij beseften: “Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij
hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van de Eniggeborene des Vaders, vol van
genade en waarheid”. Christus was werkelijk van God neergedaald naar een zondige wereld om de
gevallen zonen en dochters van Adam te redden. De discipelen schenen zichzelf nu van veel minder
belang toe dan voordat zij dit hadden beseft. Zij werden het nooit moede Zijn woorden en werken te
verhalen. Zijn lessen, die zij slechts vaag hadden begrepen, kwamen nu als een nieuwe openbaring tot
hen. De Schriften werden voor hen als een nieuw boek.
Toen de discipelen de profetieën die getuigden van Christus, onderzochten, werden zij in gemeenschap
gebracht met de Godheid, en zij leerden van Hem Die was opgevaren naar de hemel, hoe zij het werk
dat Hij op aarde was begonnen, moesten voltooien. Zij erkenden het feit, dat in Hem een kennis was
die geen mens, zonder hulp van goddelijke macht, kon bevatten. Zij hadden de hulp nodig van Hem
over Wie koningen, profeten en rechtvaardige mensen tevoren hadden gesproken. Met verbazing lazen
en herlazen zij de profetische beschrijvingen van Zijn karakter en werk. Hoe vaag hadden zij de
geschriften der profeten verstaan! Hoe traag waren zij geweest in het opnemen van de grote waarheden
die van Christus getuigden! Terwijl ze Hem zagen in Zijn vernedering, toen Hij als mens onder de
mensen wandelde, hadden zij het geheimenis van Zijn vleeswording, het tweeledig karakter van Zijn
326