De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 63—”Uw Koning komt”
“Jubel luide, gij dochter van Sion; juich, gij dochter van Jeruzalem! Zie, uw Koning komt tot u, Hij is
rechtvaardig en zegevierend, nederig, en rijdende op een ezel, op een ezelhengst, een ezelinnejong”.
Vijfhonderd jaar vóór de geboorte van Christus voorzegde de profeet Zacharia aldus de komst van de
Koning naar Israël. Deze profetie zal nu vervuld worden. Hij Die zo lang alle eerbewijzen heeft
geweigerd, komt nu naar Jeruzalem als de beloofde erfgenaam van de troon van David.
Het was op de eerste dag van de week dat Christus Zijn triomftocht naar Jeruzalem maakte. Veel
mensen die naar Bethanië waren gekomen om Hem te zien, vergezelden Hem nu, vol verlangen getuige
te zijn van Zijn ontvangst. Vele mensen waren op weg naar de stad om het Pascha te vieren, en zij
sloten zich aan bij de menigte die Jezus begeleidde. De gehele natuur scheen zich te verheugen. De
bomen waren met groen bekleed, en hun bloesem vervulde de lucht met een fijne geur. Nieuw leven
en vreugde bezielde het volk. De hoop op een nieuw koninkrijk leefde weer op.
Daar Jezus de bedoeling had, Jeruzalem binnen te rijden, had Hij twee van Zijn discipelen uitgezonden
om Hem een ezelin en haar hengstveulen te brengen. De Heiland was bij Zijn geboorte afhankelijk van
de gastvrijheid van vreemdelingen. De stal waarin Hij lag, was een geleende rustplaats. En hoewel de
beesten op duizend bergen van Hem zijn, is Hij nu afhankelijk van de vriendelijkheid van een vreemde
om een dier te verkrijgen, waarop Hij, als Koning van de stad, Jeruzalem kan binnenrijden. Maar
opnieuw wordt Zijn goddelijkheid geopenbaard, zelfs in de nauwkeurige aanwijzingen die voor deze
boodschap aan Zijn discipelen worden gegeven. Zoals Hij had voorzegd, werd het verzoek: “De Here
heeft ze nodig”, terstond ingewilligd.
Jezus koos voor dit doel een hengstveulen waarop nog nooit iemand had gereden. Met blijde geestdrift
spreidden de discipelen hun mantels over het dier en deden hun Meester daarop plaatsnemen. Tot op
dat ogenblik had Jezus altijd te voet gereisd, en de discipelen hadden zich aanvankelijk verwonderd
afgevraagd, waarom Hij nu zou verkiezen te rijden. Maar in hun harten herleefde de hoop met de
vreugdevolle gedachte, dat Hij op het punt stond de hoofdstad binnen te gaan, Zichzelf tot Koning uit
te roepen, en Zijn koninklijke macht te bevestigen. Terwijl ze hun boodschap deden, deelden zij hun
vurige verwachtingen aan de vrienden van Jezus mede, en de opwinding verspreidde zich wijd en zijd,
waardoor de verwachtingen van het volk tot een hoogtepunt werden gevoerd.
Christus volgde het Joodse gebruik voor een koninklijke intocht. Het dier waarop Hij reed, was het
dier waarop de koningen van Israël plachten te rijden, en de profetie had voorzegd, dat op deze wijze
de Messias tot Zijn koninkrijk zou komen. Nauwelijks was Hij op de ezel gezeten, of een luide
triomfkreet weerklonk door de lucht. De schare heette Hem welkom als Messias, hun Koning. Jezus
aanvaardde nu het eerbetoon dat Hij nooit tevoren had toegestaan, en de discipelen namen dit aan als
een bewijs, dat hun blijde verwachtingen verwezenlijkt zouden worden, doordat ze Hem op de troon
zouden zien. De menigte was ervan overtuigd dat het uur van hun bevrijding op handen was. In hun
verbeelding zagen zij reeds de Romeinse legers uit Jeruzalem verdreven, en Israël wederom een
onafhankelijke natie. Allen waren gelukkig en opgewonden; de mensen wedijverden met elkander in
het brengen van eerbewijzen aan Hem. Zij konden geen uiterlijke pracht en praal ten toon spreiden,
maar zij gaven Hem de aanbidding van hun blijde harten. Zij waren niet in staat Hem kostbare
367