De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 61—Zacheüs
Op weg naar Jeruzalem kwam “Jezus Jericho binnen en ging erdoor”. Op enkele kilometers van de
Jordaan, in de westelijke hoek van het dal dat zich hier verwijdde tot een vlakte, lag de stad te midden
van tropisch groen en weelderige schoonheid. Met haar palmbomen en rijke tuinen die werden
bevochtigd door levende bronnen, glansde de stad als een smaragd, gezet in de kalkstenen heuvels en
verlaten ravijnen die tussen Jeruzalem en de stad van de vlakte gelegen waren.
Vele karavanen trokken, op hun weg naar het feest, door Jericho. Hun aankomst was altijd een tijd van
feestvreugde, maar nu bracht een diepere belangstelling het volk in beweging. Het was bekend dat de
rabbi uit Galilea, die onlangs Lazarus tot het leven had teruggebracht, zich onder de menigte bevond;
en hoewel geruchten algemeen de ronde deden, dat de priesters plannen tegen hem smeedden, waren
de scharen verlangend hem eer te bewijzen.
Jericho was een van de steden die in oude tijden waren afgezonderd voor de priesters, en in deze tijd
hadden zeer veel priesters daar hun woonplaats. Maar de stad had ook een bevolking van een geheel
onder-scheiden karakter. Het was een belangrijk handelscentrum, en men vond hier Romeinse
officieren en soldaten, met vreemdelingen uit verschillende delen van de wereld, terwijl het inzamelen
der belastingen de stad tot een woonplaats van vele tollenaars maakte.
”De opper tollenaar”, Zacheüs, was een Jood, en veracht door zijn landgenoten. Zijn positie en rijkdom
waren de beloning voor een beroep dat zij verafschuwden, en dat werd beschouwd als een andere naam
voor onrechtvaardigheid en afpersing. Toch was de rijke belastingambtenaar niet geheel de verharde
man van de wereld die hij scheen te zijn. Onder de schijn van wereldsgezindheid en trots bevond zich
een hart dat ontvankelijk was voor de invloed van God. Zacheüs had over Jezus gehoord. Het gerucht
over Iemand Die Zich vriendelijk en beleefd had gedragen tegenover de vogelvrij verklaarde klassen,
was wijd en zijd verbeid. In deze oppertollenaar werd een verlangen gewekt naar een beter leven.
Slechts enige kilometers van Jericho had Johannes de Doper gepredikt aan de Jordaan, en Zacheüs had
de oproep tot berouw gehoord. De aanwijzing die was gegeven aan de tollenaars: “Vordert niet meer
dan u voorgeschreven is”, had, hoewel ze uiterlijk veronachtzaamd werd, een diepe indruk op hem
gemaakt. Hij kende de Schriften, en was ervan overtuigd dat hij verkeerd handelde. Toen hij nu de
woorden hoorde, waarvan men vertelde, dat ze van de grote Leraar kwamen, gevoelde hij, dat hij een
zondaar was in de ogen van God. Nochtans deed datgene wat hij over Jezus gehoord had, de hoop in
zijn hart opleven. Berouw en een ander leven waren mogelijk, zelfs voor hem; was niet één van de
meest vertrouwde discipelen van de nieuwe Leraar een tollenaar? Zacheüs begon terstond de
overtuiging te volgen die zich van hem had meester gemaakt, en terug te betalen aan hen die hij had
tekort gedaan.
Reeds was hij begonnen op deze wijze op zijn schreden terug te keren, toen het nieuws door Jericho
weerklonk, dat Jezus de stad binnenkwam. Zacheüs besloot Hem te zien. Hij begon te beseffen, hoe
bitter de vruchten der zonde zijn, en hoe moeilijk het pad is van hem die probeert van de dwaalweg
terug te keren. Verkeerd begrepen te worden, tegemoet getreden te worden met argwaan en
wantrouwen, wanneer hij trachtte zijn fouten goed te maken, was moeilijk te verdragen. De
355