De Wens der Eeuwen door Ellen White

Vermoeid en zonder onderdak, trekken ze de gehele lengte van de nauwe straat door, vanaf de poort
tot de oostgrens van de stad, terwijl ze tevergeefs naar een rustplaats zoeken voor de nacht. Er is geen
plaats voor hen in de drukbezochte herberg. In een primitief gebouw waar de dieren zijn ondergebracht,
vinden ze ten slotte een toevlucht, en hier wordt de Verlosser der wereld geboren.
De mensen weten het niet, maar de tijding vervult de hemel met vreugde. Met diepe en nog tederder
belangstelling worden de heilige wezens uit de wereld van het licht naar de aarde getrokken. De gehele
wereld wordt lichter vanwege Zijn tegenwoordigheid. Boven de heuvels van Bethlehem is een
ontelbare schare engelen verzameld. Zij wachten op het teken om het blijde nieuws aan de wereld te
vertellen. Wanneer de leiders van Israël getrouw zouden zijn geweest aan de hun toevertrouwde
boodschappen, zouden zij hebben kunnen delen in de vreugde van het aankondigen van de geboorte
van Jezus. Maar nu worden zij voorbijgegaan.
God verklaart: “Ik zal water gieten op het dorstige en beken op het droge”. “Voor de oprechten gaat
het licht in de duisternis op.” Zij die het licht zoeken en het met blijdschap willen aannemen, zullen
door heldere stralen van de troon van God worden beschenen. In de velden waar eenmaal de jonge
David zijn kudden had gehoed, hielden herders nog steeds nachtwacht. In die stille uren spraken ze
samen over de beloofde Heiland, en ze baden om de komst van de Koning tot de troon van David. “En
opeens stond een engel des Heren bij hen en de heerlijkheid des Heren omstraalde hen, en zij vreesden
met grote vreze. En de engel zeide tot hen: Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote
blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen: U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de
Here, in de stad van David.”
Bij deze woorden komen de herders visioenen van heerlijkheid voor de geest. De Verlosser was naar
Israël gekomen! Macht, verheffing, triomf worden verbonden met Zijn komst. Maar de engel moet hen
erop voorbereiden dat ze hun Heiland zullen herkennen in armoede en vernedering. “En dit zij u het
teken”, zegt hij, “gij zult een kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe”.
De hemelse boodschapper had hun vrees verdreven. Hij had hun verteld hoe ze Jezus zouden vinden.
Met tedere aandacht voor hun menselijke zwakheid had hij hun tijd gegeven om aan de goddelijke
glans te wennen. Toen konden vreugde en heerlijkheid niet langer verborgen blijven. De gehele vlakte
werd verlicht met het heldere schijnsel van de heerscharen Gods. De aarde werd stil en de hemel boog
zich neer om te luisteren naar het lied:
“Ere zij God in de Hoge, en vrede op aarde bij mensen des welbehagens”.
O, kon de de mensheid op dit ogenblik dat lied herkennen! De verklaring die toen werd gegeven, de
toon die toen werd aangeslagen, zullen aanzwellen tot het einde der tijden, en weerklinken tot de einden
der aarde. Wanneer de Zon der Gerechtigheid zal opgaan, met genezing onder Zijn vleugelen, zal dat
lied opnieuw weerklinken uit de mond van een grote schare, als de stem van vele wateren, zeggende:
“Halleluja! Want de Here, onze God, de Almachtige, heeft het koningschap aanvaard”.
Toen de engelen verdwenen, doofde het licht weer uit, en de schaduwen van de nacht vielen opnieuw
over de heuvels van Bethlehem. Maar het schitterendste schouwspel dat ooit door mensenogen werd
18