De Wens der Eeuwen door Ellen White

Het voorbeeld van Christus verbiedt mensen uit te sluiten van het Heilig Avondmaal. Het is waar, dat
openlijke zonde de schuldige uitsluit. Dit leert de Heilige Geest duidelijk. Maar daarbuiten mag
niemand oordelen. God heeft niet aan de mensen de beslissing overgelaten, wie bij deze gelegenheden
aanwezig zullen zijn. Immers, wie kan het hart doorgronden? Wie kan het kaf van het koren
onderscheiden? “Een ieder beproeve zichzelf en ete dan van het brood en drinke uit de beker”. Immers,
“wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de beker des Heren drinkt, zal zich bezondigen aan het
lichaam en bloed des Heren”. “Want wie eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het
lichaam niet onderscheidt”.
Wanneer gelovigen samenkomen om de inzettingen te vieren, zijn daar boodschappers aanwezig die
niet door menselijke ogen worden gezien. Er kan zich een Judas in het gezelschap bevinden, en indien
dit het geval is, zijn daar ook boodschappers van de vorst der duisternis, want zij vergezellen allen die
weigeren zich te laten leiden door de Heilige Geest. Er zijn ook hemelse engelen aanwezig. Deze
onzichtbare bezoekers zijn aanwezig bij iedere bijeenkomst van dien aard. Er kunnen in het gezelschap
mensen komen die in hun hart niet de waarheid en de heiligheid dienen, maar die toch deel willen
hebben aan de dienst. Men mag hun dat niet verbieden. Er zijn getuigen aanwezig die ook aanwezig
waren toen Jezus de voeten van de discipelen en van Judas waste. Hogere dan mensenogen sloegen
dat schouwspel gade.
Christus is daar door de Heilige Geest aanwezig om Zijn zegel te drukken op datgene wat Hijzelf heeft
ingesteld. Hij is daar om het hart te overtuigen en te verzachten. Geen blik, geen gedachte aan berouw
ont-gaat Zijn aandacht. Hij wacht op de berouwvolle zondaar die met een gebroken hart tot Hem komt.
Alles is gereed om die ziel aan te nemen. Hij Die de voeten van Judas heeft gewassen, verlangt ernaar
van ieder hart de vlek der zonde af te wassen.
Niemand moest zichzelf van het Avondmaal uitsluiten, omdat er wellicht mensen aanwezig kunnen
zijn die onwaardig zijn. Er wordt een beroep gedaan op iedere discipel om openlijk deel te nemen, en
op deze wijze te getuigen dat hij Christus aanneemt als een persoonlijke Heiland. Juist bij deze door
Hemzelf gegeven inzettingen ontmoet Christus Zijn volk, en bezielt hen door Zijn tegenwoordigheid.
Harten en handen die onwaardig zijn, kunnen zelfs de instelling bedienen, nochtans is Christus
aanwezig om Zijn kinderen te dienen. Allen die komen met een geloof dat op Hem is gebouwd, zullen
rijkelijk worden gezegend. Allen die deze gelegenheden van goddelijk voorrecht verwaarlozen, zullen
een verlies lijden. Van hen kan naar waarheid worden gezegd: “Gij zijt niet allen rein”.
Door met Zijn discipelen te delen in het brood en de wijn, verbond Christus Zichzelf op plechtige wijze
aan hen als hun Verlosser. Hij vertrouwde hun het nieuwe verbond toe, waardoor allen die Hem
aannemen, kinderen Gods worden en medeërfgenamen met Christus. Door dit verbond was iedere
zegening die de hemel kon schenken voor dit leven en het toekomende, de hunne. Dit verbond zou
worden bekrachtigd door het bloed van Christus. En de bediening van deze inzetting moest aan de
discipelen het oneindig grote offer tonen dat gebracht was voor ieder van hen persoonlijk als een deel
van het grote geheel van de gevallen mensheid.
Maar de dienst van het Avondmaal moet geen tijd van droefheid zijn. Dit was niet de bedoeling.
Wanneer de discipelen des Heren rond Zijn dis bijeenkomen, moeten zij niet denken aan hun
428