De Wens der Eeuwen door Ellen White

Door het reinigen van de tempel kondigde Jezus aan, dat Hij gezonden was als de Messias en dat Hij
Zijn werk aanving. Die tempel, die was opgericht als woonplaats van de goddelijke aanwezigheid, was
bedoeld als een aanschouwelijke les voor Israël en voor de wereld. Van eeuwigheid af was het Gods
bedoeling, dat elk geschapen wezen, vanaf de heerlijke, heilige seraf tot de mens toe, een tempel zou
zijn waarin de Schepper zou wonen. Door de zonde was de mensheid niet langer een tempel voor God.
Verduisterd en bezoedeld door het boze, openbaarde het hart van de mens niet langer de heerlijkheid
van de Goddelijke. Maar door de vleeswording van de Zoon van God is het doel van de Hemel bereikt.
God woont in het mensdom, en door de reddende genade wordt het hart van dé mens opnieuw Zijn
tempel.
Het was Gods bedoeling dat de tempel van Jeruzalem voortdurend zou getuigen van de hoge
bestemming die voor iedere ziel openstaat. Maar de Joden hadden de betekenis van het gebouw waar
ze met zoveel trots naar opzagen, niet begrepen. Zij gaven zichzelf niet over als heilige tempels voor
de Geest van God. De voorhoven van de tempel in Jeruzalem, die vol waren van het rumoer van
onheilig zakendoen, gaven maar al te juist een voorstelling van het hart, dat bezoedeld was door de
aanwezigheid van zinnelijke hartstochten en onheilige gedachten. Door de tempel te reinigen van
kopers en verkopers, verklaarde Jezus dat Hij gekomen was om het hart te reinigen van de bezoedeling
der zonde — van aardse verlangens, zelfzuchtige begeerten en slechte gewoonten, die de ziel
verontreinigen. “Plotseling zal tot Zijn tempel komen de Here, Die gij zoekt, namelijk de Engel des
verbonds, Die gij begeert. Zie, Hij komt, zegt de Here der heerscharen. Doch wie kan de dag van Zijn
komst verdragen, en wie zal bestaan als Hij verschijnt? Want Hij zal zijn als het vuur van de smelter
en als het loog van de blekers. Hij zal zitten, het zilver smeltend en reinigend. Hij zal de zonen va n
Levi reinigen, Hij zal hen louteren als goud en als zilver”.
“Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest Gods in u woont? Zo iemand Gods tempel
schendt, God zal hem schenden. Want de tempel Gods, en dat zijt gij, is heilig”. Niemand kan uit
zichzelf de boze menigte die bezit heeft genomen van zijn hart, uitwerpen. Alleen Christus kan de
tempel der ziel reinigen. Maar Hij zal niet met geweld binnendringen. Hij komt niet in het hart als in
de oude tempel; maar Hij zegt: “Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar Mijn stem hoort
en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen”. Hij zal niet alleen maar voor één dag komen; want Hij
zegt: “Ik zal onder hen wonen en wandelen... en zij zullen Mijn volk zijn”. “Hij zal onze
ongerechtigheden vertreden. Ja, Gij zult al onze zonden werpen in de diepten der zee”. Zijn
tegenwoordigheid zal de ziel reinigen en heiligen, opdat ze een heilige tempel mag zijn voor de Here
en “een woonstede Gods in de Geest”.
Overweldigd door vrees waren de priesters en oversten gevlucht uit de voorhof van de tempel, weg
van die onderzoekende blik die hun harten las. In hun vlucht ontmoetten zij anderen, die op weg waren
naar de tempel, en ze zeiden hun terug te gaan, terwijl ze vertelden wat ze gehoord en gezien hadden.
Christus zag op die vluchtende mannen neer met een diep medelijden vanwege hun vrees, en vanwege
hun onwetendheid betreffende datgene wat ware aanbidding inhoudt. In dit toneel zag Hij een symbool
van de verstrooiing van het gehele Joodse volk om hun boosheid en gebrek aan berouw.
En waarom vluchtten de priesters de tempel uit? Waarom bleven ze niet staan op hun eigen gebied?
Hij Die hun bevel gegeven had om te gaan, was een timmermanszoon, een arme Galileeër, zonder
91