De Wens der Eeuwen door Ellen White

mijn ogen”. En bij het hoeden van de schapen van zijn vader, trad de jonge David geheel alleen de
leeuw en de beer tegemoet, en redde het geroofde lam van tussen hun tanden.
Wanneer een herder zijn kudden over de rotsachtige heuvels leidt, door wouden en woeste ravijnen,
naar de grasrijke plekjes langs de rivier; wanneer hij over hen waakt in de bergen gedurende de
eenzame nacht, hen behoedend voor rovers, teder zorgend voor de zieken en zwakken, geraakt zijn
leven nauw met het hunne verbonden. Een sterke, tedere gehechtheid bindt hem aan datgene wat aan
zijn zorg is toevertrouwd. Hoe groot de kudde ook is, de herder kent elk schaap. Elk schaap heeft zijn
naam, en luistert naar die naam wanneer de herder het roept.
Zoals een aardse herder zijn schapen kent, zo kent ook de goddelijke Herder Zijn kudde, die verstrooid
is over de gehele wereld. “Gij toch zijt Mijn schapen, de schapen die Ik weid; gij zijt mensen en Ik ben
uw God, luidt het woord van de Here Here”. Jezus zegt: “Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt Mijn”.
“Ik heb u in Mijn handpalmen gegrift”.
Jezus kent ons persoonlijk, en is bewogen door het gevoel van onze zwakheden. Hij kent ons allen bij
name. Hij kent het huis waarin wij wonen, de naam van ieder die daarin woont. Hij heeft soms Zijn
dienstknechten opdracht gegeven om naar een bepaalde straat in een bepaalde stad te gaan, naar een
zeker huis, om één van Zijn schapen op te zoeken.
Jezus kent iedere ziel zo volkomen, alsof die de enige was voor wie de Heiland is gestorven. De
wanhoop van ieder mens raakt Zijn hart. De kreet om hulp bereikt Zijn oor. Hij is gekomen om alle
mensen tot Zich te trekken. Hij zegt tot hen: “Volg Mij”, en Zijn Geest beweegt hun harten om hen tot
Hem te trekken. Velen weigeren getrokken te worden. Jezus weet wie zij zijn. Hij weet ook wie vol
vreugde Zijn roep horen, en bereid zijn onder Zijn herderlijke zorg te komen. Hij zegt: “Mijn schapen
horen Mijn stem, en Ik ken ze en zij volgen Mij”. Hij zorgt voor een ieder alsof er geen ander op de
aardbodem bestond.
”Hij roept zijn eigen schapen bij name en voert ze naar buiten... en de schapen volgen hem, omdat ze
zijn stem kennen”.21 De herder in het Oosten drijft zijn schapen niet. Hij is niet afhankelijk van geweld
of vrees; maar terwijl hij voor hen uitgaat, roept hij hen. Zij kennen zijn stem en luisteren naar de roep.
Zo doet ook de Heiland-Herder met Zijn schapen. De schrift zegt: “Gij leiddet Uw volk als een kudde
door de hand van Mozes en Aaron”.22 Door de profeet verklaart Jezus: “Ik heb u liefgehad met
eeuwige liefde, daarom heb Ik u getrokken in goedertierenheid”.23 Hij dwingt niemand Hem te volgen.
“Met mensenbanden trok Ik hen”, zegt Hij, “met koorden der liefde”.
Het is niet de vrees voor straf of de hoop op een eeuwige beloning, die de discipelen van Christus ertoe
brengt Hem te volgen. Zij aanschouwen de onvergelijke liefde van de Heiland, zoals deze werd
geopenbaard door heel Zijn pelgrimstocht op aarde, van de kribbe van Bethlehem tot het kruis van
Golgotha, en de aanblik van Hem trekt hen aan, vertedert en onderwerpt de ziel. Liefde ontwaakt in
het hart van degenen die Hem aanschouwen. Zij horen Zijn stem en zij volgen Hem.
Zoals de herder voor zijn schapen uitgaat en zelf eerst de gevaren van de weg tegemoet treedt, zo doet
Jezus dat ook met Zijn volk. “Wanneer hij zijn eigen schapen alle naar buiten gebracht heeft, gaat hij
310