De Wens der Eeuwen door Ellen White

geestelijk licht, dat in symbool en type en profetie over Israël geschenen had. Maar dit licht was niet
alleen aan het Joodse volk gegeven. Zoals de zonnestralen doordringen tot in de verste uithoeken der
aarde, zo schijnt het licht van de Zonne der Gerechtigheid op iedere ziel.
Dat was “het waarachtige licht, dat iedere mens verlicht,... komende in de wereld”. De wereld heeft
zijn grote leraars gehad, mensen met een geweldig verstand, die schitterende onderzoekingen hebben
gedaan, mensen wier uitspraken tot denken hebben aangezet, en die uitgestrekte terreinen van kennis
hebben opengelegd; en deze mensen zijn geëerd als gidsen en weldoeners van hun geslacht. Maar er
is Eén Die hoger staat dan zij. “Allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om
kinderen Gods te worden”. “Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die aan de boezem
des Vaders is, Die heeft Hem doen kennen”. We kunnen de lijn van de grote leraars van de wereld
zover volgen als menselijke berichtgeving reikt; maar het Licht was eerder dan zij. Zoals de maan en
de sterren van het zonnestelsel schijnen door het teruggekaatste licht van de zon, zo weerkaatsen, voor
zover hun leer waar is, de grote denkers van de wereld de stralen van de Zon der Gerechtigheid. Iedere
juweel der gedachten, iedere glimp van begrip komt van het Licht der wereld. In deze dagen horen we
veel over “hogere ontwikkeling”. De ware “hogere ontwikkeling” ontvangen we van Hem “in Wie al
de schatten der wijsheid en kennis verborgen zijn”. “In het Woord was leven, en het leven was het
licht der mensen”. “Wie Mij volgt”, zei Jezus, “zal nimmer in de duisternis wandelen, maar hij zal het
licht des levens hebben”.
Met de woorden: “Ik ben het Licht der wereld”, verklaarde Jezus, dat Hij de Messias was. De bejaarde
Simeon had, in de tempel waar Jezus nu leerde, over Hem gesproken als van een “licht tot openbaring
voor de heidenen en heerlijkheid voor Uw volk Israël”. Met deze woorden maakte hij op Hem een
profetie van toepassing die welbekend was voor geheel Israël. Door de profeet Jesaja had de Heilige
Geest verklaard: “Het is te gering, dat Gij Mij tot een knecht zoudt zijn om de stammen van Jakob
weder op te richten en de bewaarden van Israël terug te brengen; Ik stel U tot een licht der volken,
opdat Mijn heil reike tot het einde der aarde”.16 Men nam algemeen aan, dat deze profetie van de
Messias sprak, en toen Jezus zei: “Ik ben het Licht der wereld”, moesten de mensen wel inzien, dat Hij
er aanspraak op maakte, de Beloofde te zijn.
In de ogen van de Farizeeën en oversten scheen deze aanspraak een aanmatigende opmerking. Dat een
mens gelijk zij zich dergelijke aanmatigingen veroorloofde, konden zij niet toelaten. Schijnbaar zonder
acht te slaan op Zijn woorden, vroegen zij: “Wie zijt Gij?” Zij wilden Hem dwingen om van Zichzelf
te verklaren, dat Hij de Christus was. Zijn verschijning en Zijn werk waren zó afwijkend van de
verwachtingen van het volk, dat, zoals Zijn sluwe vijanden geloofden, een rechtstreekse aankondiging
van Hemzelf, dat Hij de Messias was, aanleiding zou zijn dat men Hem als een bedrieger zou
verwerpen.
Maar op hun vraag: “Wie zijt Gij?” antwoordde Jezus: “Wat spreek Ik eigenlijk nog met u?” Dat wat
geopenbaard was in Zijn woorden, was ook geopenbaard in Zijn karakter. Hij was de belichaming van
de waarheden die Hij leerde. “Ik doe niets uit Mijzelf”, vervolgde Hij, “doch Ik spreek dit, gelijk de
Vader Mij geleerd heeft. En Die Mij gezonden heeft, is met Mij. Hij heeft Mij niet alleen gelaten, want
Ik doe altijd wat Hem behaagt”. Hij poogde niet Zijn aanspraak op het Messiasschap te bewijzen, maar
299