Listy O - Zmartwychwstańcy

m.[atki] Marcelliny i zapytać się o jej zdanie także.
Jak Ci pisałem w ostatnim liście zaszła z łaski Bożej w O. Władysławie
radykalna zmiana co do jego usposobienia i samego gruntu
życia zakonnego. Otóż z tejże łaski Bożej to samo w tych dniach ostatnich
stało się z O. Adolfem. Pan Bóg wyraźnie nawiedza nas łaską
swoją, my tylko starajmy się z niej korzystać.
Co do owego wyboru w Krakowie między ś[w]. Idzim
a ś[w]. Krzyżem, skoro rzecz się już przewlekła (Twój list otrzymałem
25 września, więc już odpowiedź moja nie mogła Cię była
dojść przed 1 paźdz.[iernika], a cóż dopiero Twój list z Jazłowca
do Karkowa), myślę tedy, że i z tą rzeczą możemy się zatrzymać
do przyjazdu m.[atki] Marcelliny i z nią się naradzić. Tak myślą
i inni Ojcowie.
Widzę z Twego listu, żeś się był na razie strwożył nieco
z powodu tego, co naprzód pisałem o ks[ię]żnie Lubomirskiej.
Najniesłuszniej, i mój list następny do matki, a jeszcze bardziej
ostatni do Ciebie dostatecznie Cię objaśniły, jak o tej rzeczy myślałem
od początku. Takie strachy wcale niepotrzebne, a widzę
żeś tak nim był przejęty, iż mając już pod oczyma objaśnienie
przeciwne jeszcze całą stronicę poświęcasz, żeby mnie o tym
przekonać, co już stanowczo wypowiedziałem. Z drugiej strony
cieszę się z tego, żeś tak przejęty tą zasadą, o którą nam obom
chodziło i wolę, że Ty mnie przekon[ujesz], aniżeli gdybym ja
musiał Ciebie.
A teraz rzecz o bracie Walentym. Cieszę się, żeś z niego dość
zadowolony, ale to wiedz, że on starszych, a tym bardziej przełożonych
łatwo umie zadowolić i jest pod tym względem nec plus ultra;
ale w czym jest minus habens, to w swoich stosunkach z braćmi
i przed obcymi, i w obowiązkach, które bym nazwał samotnych, gdzie
sam czyni podług sumienia tylko, bez dozoru starszych. Jest gminny,
gburowaty, pogardliwy, przy tym próżny, chełpliwy, nareszcie leniwy
i pozwalający sobie, kiedy zostawiony sobie. To do Twojej wiado-
96