Listy O - Zmartwychwstańcy

jakiegoś dobrego końca. Wszystko inne, to tylko zamazywania i złe
po wierzchu, zagojone wewnątrz nie przestaje się jątrzyć. I cóż Ci
z tego mój najlepszy, kochany O. Władysławie? I do czego Cię to doprowadzi?
Ja Ci chcę dopomóc miłośnie a stanowczo, chcę Ci podać rękę
prawdziwie ratującą, która Cię nie uratuje, jeśli będzie tylko głaskać,
lecz musi silnie podźwignąć. Pan Jezus dał mi dla Ciebie dzisiaj więcej
niż kiedy serce prawdziwie ojcowskie, a w nim niewyczerpaną dobroć,
miłość, cierpliwość, ale dlatego właśnie chcę Ci podać ową ratującą
rękę w sposób, który by doprawdy swój skutek osiągnął i intencji,
a zarazem miłości Pana Jezusa dla Ciebie odpowiedział. Czyż
Ty nie czujesz, że to, co ja Ci mówię pochodzi doprawdy od Pana
Jezusa?
Dlatego też nie zważając na Twój bunt, który z niezastanowienia,
a nie ze złej woli pochodził, nie zważając na to co mówisz, że do Rzymu
nie przyjedziesz, rozkazuję Ci w imieniu Pana Jezusa i z całą miłością
Jego, a w nadziei, że Ci da łaskę, abyś do Rzymu przyjeżdżał, tak
jak Ci w poprzednich listach poleciłem. Drogi mój Ojcze Władysławie
ani przypuszczam do myśli, żebyś nie posłuchał; owszem mam w sercu
słodką pewność i nadzieję, że najchętniej posłuchasz, chociaż wykonanie
rzeczy trudnym i przykrym Ci się wyda. Mam zarazem i tę nadzieję,
że Pan Jezus Ci całą tę rzecz osłodzi i ułatwi.
Z tego też powodu nic nikomu nie powiedziałem, i nie mam
zamiaru powiedzieć o tym Twoim wybryku niecierpliwości, który
tylko wymknął Ci się w chwilowym wzburzeniu. Nie myśl
wcale o tym, do czego Cię tu przeznaczę. Bądź gotów na to, co
Pan Jezus Ci na każdy dzień przyniesie i nie myśl o jutrze.
Niech Ci spłata Twoich długów nie zatruwa spokojności. Chciałeś
je sam zapłacić? To tylko dowodzi, jak zapomniałeś warunków zakonnego
życia. Dochód, jaki byś miał w Ameryce nie byłby Twoim,
tylko Zgromadzenia, tak jak każdy inny, a zatem i w tym przypadku
nie Ty, ale Zgromadzenie za Ciebie spłaciłoby Twoje długi. Więc le-
154