Listy O - Zmartwychwstańcy

Wychodzę z tego przypuszczenia i jakoby pewnika, że Pan Jezus
chce między nami nie tylko zgody, ale zupełnego porozumienia
i prawdziwej jedności. Gdybym tego nie przypuszczał, nie miałbym
żadnego szczególnego powodu do pisania, a przynajmniej do takiego
pisania, o jakim myślę. Jesteśmy dzięki Bogu w zgodzie, w dobrych
i przyjaznych stosunkach i tak zostać możemy, więc powtarzam, nie
byłoby szczególnego powodu do pisania.
Może się ja mylę twierdząc, że Pan Jezus chce między nami
nie tylko braterskiej ogólnej jedności i zgody, ale owej szczególnej,
którą przypuszczam. Jeżeli tak, to czas to pokaże. Wszelako
dzisiaj takie jest moje położenie chwilowe i stosunek obecny
z Tobą wypływający z tego położenia, że mogę uczynić owo
przypuszczenie i odezwać się do Ciebie w tej myśli i w tym celu
najlepszego porozumienia. Zresztą mam Ci zakomunikować ostatnią
moją rozmowę ze śp. kochanym naszym O. Generałem, która
niemal cała się Ciebie tyczyła, więc i ta okoliczność do tego
samego mnie prowadzi.
Zacznę od tej ostatniej. Śp. O.Generał mówił mi o tym, co do
Ciebie pisał, wtedy kiedy był pisał, a następnie dał mi do przeczytania
odpowiedź Twoją, kiedy ona przyszła, zdaje mi się przed swoim wyjazdem
do Albano. Ta odpowiedź bardzo go ucieszyła i rzeczywiście
bardzo była dobra, i podziękowałem serdecznie Panu Bogu za nią
z mojej strony. Tego wieczora przed śmiercią kiedy był u mnie mówił
mi o tym, co do Ciebie napisać zamierzał. Oczywista, że mnie się
pytał, jak ja to uważam, a ja mu moje zdanie powiedziałem, ale ono się
z jego zdaniem zgadzało i możesz to, co powiem uważać za czystą
spuściznę po nim. Chodziło mu o to, i to już od pewnego czasu,
i w tym kierunku pierwszy swój list do Ciebie pisał, o to mówię, aby
stosunek Twój z matką Marcelliną (rozumie się ten wewnętrzny i nadprzyrodzony
stosunek, który Pan Bóg między nią a Tobą zawiązał,
a raczej zaczął wiązać) przyszedł całkowicie do jego wiedzy i pod jego
kontrolę jako przełożonego. Uważał on ten stosunek nie jako jakiś
prywatny, tyczący się osobiście Ciebie, Twojej duszy i duszy m.[atki]
33