Listy O - Zmartwychwstańcy

tomny. Po moim odejściu ciągnął się dalej ten sam stan, który jeszcze
nie zapowiadał stanowczo końca, ale przed Ave Maria, już przez pewien
czas chory nie dawał był znaków przytomności, aż dopiero na
kilka minut przedtem. Obecnymi byli O. Julian, który go już nie odstępował
i O. Władysław, i dwóch braciszków, a szczególniej brat
Franciszek de Norma 26 , który jak wiesz przez całe te trzy lata pielęgnował
chorego, i aż do końca czynił to z prawdziwą i uznania godną
miłością, za co go w chwilę po śmierci O. Karola najserdeczniej uściskałem
i podziękowałem. Chory przed samą śmiercią został obudzony
zapewne ostatnim bólem, otworzył oczy i poznał obecnych, zaczął
ruszać ustami i krzyż całować, dostał raz jeszcze rozgrzeszenie
i w chwilę potem spokojnie duszę Bogu oddał. Wtedy właśnie znowu
nadszedłem. Bardzo mi żal było, że nie byłem przy ostatniej chwili,
choćby dla mojej pociechy, bo pomocy duchownej dopełnił najzupełniej
O. Julian, jak wiesz spowiednik zmarłego. Po chwili zeszli się
bracia i zmówiliśmy De Profundis razem; ja przedtem u nóg zmarłego
jużem się dłużej był pomodlił, z bardzo wielkim uczuciem szczęścia,
że tak widoczną łaską swoją Bóg najlepszy otoczył ostatnie chwile tego
dobrego naszego Ojca. To uczucie zbudowania, pokoju, wdzięczności
dla Boga objęło wszystkich braci.
Jutro w piątek, 16 maja od godz. 8 z rana Eksekwye, o 9-ej
Msza św.[ięta], którą da Pan Bóg będę ja śpiewał, potem odniesiemy
go razem na cmentarz, jak przed paroma miesiącami naszego
Ojca Generała. Ciało nieboszczyka dziwnie mile wygląda,
nawet nie cuchnie, ledwie że go czuć nieco jak chorego. Jednym
słowem za wszystko Panu Bogu chwała i dzięki. Deo gratias!
Dodaję o czym innym, że pani Mostowska już od paru tygodni jest
w Krakowie, ale jeszcze nie umieszczona. Zajmuje się nią ks[ię]żna
Cecylia Lubomirska. My tu dzięki Bogu zdrowi jesteśmy. Pan Jezus
z nami.
W Jego miłości najoddańszy brat i sługa ks. Piotr
___________
26 DE NORMA FRANCISZEK CR – brat zakonny, (1834-1898).
46