Listy O - Zmartwychwstańcy

mną inaczej jest, niż mówisz w moim stosunku do Ciebie. Ale
bądź co bądź, słuszne w tym, czy niesłuszne, czyż nie widzę, że
to Twoje twierdzenie jest dla innych daleko wyższych i prawdziwszych
powodów zupełnie i daleko więcej niesłuszne. Powiadasz,
iż dlatego że serca nie znalazłeś już Cię nic nie wiąże do
Zgromadzenia, czy się nad tym zastanowiłeś? Bo czyż dlatego
wstępowałeś do Zgromadzenia, aby w nim znaleźć jakieś szczególne
dla siebie serce (bo mówisz, choćby o jednym tylko)?
Wstępowałeś dlatego, aby spełnić wolę Boga, który Cię powoływał
do swojej służby i wyraźnie, opatrznie, przyprowadził do
nas, czego ja sam jestem najlepszym świadkiem. To Cię wiąże
i to jedno powinno Cię zawsze wiązać do Zgromadzenia, nie serce
żadne i ludzka z niego pociecha. A że Ci tu chodzi o tę lichą,
ludzką pociechę, tego dowodzi to mimowolne wyznanie, jakie
natychmiast czynisz: „rzecz dziwna, powiadasz, poza nim (Zgrom[adzenie]m)
znajdowałem zawsze (serca) i znajduję!”
To jedna strona niesłuszna, powiedziałem, smutna i ludzka,
i z której trzeba, żebyś się głęboko upokorzył.
Za to druga strona, dzięki Bogu jest dobra, bo Boża. Są nią
powody, dla których nie chcesz Zgromadzenia opuszczać, i które
właśnie są te same, o których Ci mówiłem; zrozumienie myśli
i woli Bożej, i pójście za nią. Niech będzie Pan Bóg pochwalony
za to, że tę iskrę w Twojej duszy złożył, z której może się rozniecić
cały promień prawdziwego życia. Ja Ci, mój najdroższy Ojcze
Michale, to jedno tylko tu powiem; strzeż tej iskry, nie daj jej
zgasnąć, ona świętością ma być dla Ciebie i rękojmią Twego zbawienia.
Nareszcie przychodzę do Twojego krzyku litości i do Twojej
prośby. Nie wchodzę w przyczyny, dla których położenie Twoje
w Jazłowcu doszło do tej ostateczności; naprzód zanadto długa byłaby
rekryminacja [oskarżanie wzajemne], a następnie w tej chwili nie
na wiele, a może i na nic by się nie przydała. Cierpisz, nieszcząśliwy
Jesteś, a nie widzisz sposobu wyjścia z tego położenia. Ja również
224